“sunset beyond woods” phot@rt by Aeglie
Αυτή την ειρηνική ώρα που σερβίρεις δυο ποτήρια παγωμένο λευκό, πλάι σε μια πιατέλα μοσχόφλουδα, ενώ τα πουλιά ψάλλουν τον εσπερινό μες στις φυλλωσιές και τα μάτια βλέπουν μακριά γαλήνιο το πέλαγο να σμίγει στον ορίζοντα με το διαυγές στερέωμα
Αλλού,
Άνθρωποι μεθούν με τη μυρωδιά του αίματος και γλεντοκοπούν με την πλαταγή των όπλων και στρώνουν τραπέζι κάτω στο κρύο χώμα χωρίς φρέσκο ψωμί κι ο ουρανός νέφη ταραχής χαμηλώνει πάνω απ’ τη σκέπη τους και το βλέμμα τους δεν πάει πέρα από ένα διαρκώς επαναλαμβανόμενο
Γιατί
Ή, των πιο τολμηρών,
Ως πότε
Ως να δούμε μακριά βαθιά μέσα
Ως το θαύμα
singing we create the world © 
η ποιηση τα ομορφαινει ολα… ελα ομως που ζουμε την καθημερινοτητα!
LikeLike
η ποίηση παρατηρεί, αναγνωρίζει και ονομάζει το θείο στοιχείο σε κάθε τι – κι εμείς έχουμε το βλέμμα στραμμένο στο θαύμα, ανεξάρτητα από τις συνθήκες στις οποίες βρέθηκε να διάγουμε το βίο μας
LikeLike
ολοι για ενα χαδι ζουμε
για μια λεξη με χρωμα
για χρωματα χωρις λεξεις
για λογια που εχουν το αρωμα της αγαπης
για μια φιλια σαν τη δικη σου
δδ
LikeLike
ο άνθρωπος αυτόν έχει προορισμό: να βαφτίσει τον κόσμο στην αγάπη, να τον χρωματίσει καινούργιο, να τον τραγουδήσει από την αρχή
LikeLike