“inner light” phot@rt by Aeglie
Γυρίζω σελίδα κι ακούω την ησυχία να σχίζεται
Ποιος ξέρει πόση ώρα έχει εγκατασταθεί η σιωπή
Αφήνω το βιβλίο να γλιστρήσει στο χαλί και
ό,τι διάβαζα καταλαγιάζει στο νου μου
Ακούω την αναπνοή μου μόνο και την κρατώ
στιγμούλες κι αφουγκράζομαι
Το σπίτι ανασαίνει ανήσυχα
Τα βιβλία απέναντι ψιθυρίζουν ιστορίες
Διστακτικά μετακινούμαι στη θέση μου και
το μαξιλάρι αναστενάζει
Έξω ένα φύλλο πέφτει, αργά περνά μπρος απ’ τον
δεύτερο όροφο
Κρατώ την ανάσα μου και το ακούω να σέρνει
στο δρόμο
Πνοή ανέμου σφυρίζει
Έξω ένα φύλλο πέφτει – αίφνης φυσά δυνατότερα – με θόρυβο
μες στο μπαλκόνι μου
Και φέρνει βροχή
Σηκώνομαι ν’ ανοίξω στον καιρό
Έξω ένα φύλλο έχει πέσει και ψάχνει τη γη
singing we create the world © 
Οι πρώτοι στίχοι ειναι ‘καθηλωτικοί’!!!!
LikeLike
είναι τόσο ολοκληρωτική η ησυχία, στιγμές σπάνιες, που νιώθεις την ανάσα σου να παύει, δεν είναι;
LikeLike
Σαν σταματούν όλα τότε έρχεται η ζωή. Η ανάσα του σπιτιού, ένα φύλλο που ψάχνει τη γη! Υπέροχα χαλαρωτικό..
Καλό βράδυ Αίγλη
LikeLike
Κι εμείς περιμένουμε ανήσυχοι, η ησυχία τι θα φέρει, άραγε; Καληνύχτα, Margo, καλό πρωί.
LikeLike
Εμένα πάλι με καθήλωσαν οι τελευταίοι 4 στίχοι! Είναι πολύ όμορφο..
Καλή σου μέρα!
LikeLike
Καιρός ν’ ανοίξουμε την πόρτα στον καιρό, BlueRose. Καλό βράδυ, σ’ ευχαριστώ.
LikeLike