Χτες, βγήκα τις ζεστές ώρες, με το παρασόλι μου
Το φόρεσα για πρώτη φορά
Ούτε που θυμάμαι πότε και πώς έχει έρθει στα χέρια μου
Το έχω, όμως, πολλά χρόνια και πολλές φορές έχω σκεφτεί να το προσφέρω σε κάποιο bazaar
Καθώς βάδιζα, παρατήρησα ένα μικρό παιδί ν’ απαιτεί κάτι από τον μπαμπά του
Πλησιάζοντας, διέκρινα ότι του μιλούσε σ’ έναν τόνο ανάμεσα στην απαίτηση και την παράκληση
Πρέπει ν’ άρχιζε να σχηματίζεται στο πρόσωπό μου ένα μειδίαμα, καθώς κοιτούσα την επίμονη μικρή και μάλλον αυτό ενθάρρυνε τον μπαμπά της να με ρωτήσει
Αυτό του ζητούσε λοιπόν:
Να μάθει πού μπορούσε να βρει αυτήν την ωραία ομπρέλα ν’ αποκτήσει!
singing we create the world © 
kind of dialogue