Ιούλιος ήλιος φωτίζει
Το απογευματινό ταξείδι
Ασημένιος ο δρόμος ανάμεσα
Πευκόφυτες όχθες τρέχουν πίσω
Ψηλά μακριά γυμνός βράχος
Ευπνέει ζώσα η ψυχή
Τη χαρά της διαδρομής
Κίνηση είναι η ελευθερία
Προς την κατεύθυνση
Από όπου έρχεται
Το κάλεσμα
ο τίτλος μπαίνει μέσα σε εισαγωγικά διότι προέρχεται από το τελευταίο κάλεσμα μιας αξιοσημείωτης ταινίας: η νηπιαγωγός, the kindergarten teacher
Ακούω την ησυχία
Κι έναν εύτολμο κελαηδισμό
Λίγο πριν χαράξει η αυγή
Χιόνιζε αποβραδίς
Μετακινώ την κουρτίνα
Κοιμάμαι πάντα με ανοιχτά παραθυρόφυλλα
Ναι, έχουμε λευκοκαιρία σήμερα
Τι χαρά
Σηκώνομαι ευθύς
Βγαίνω στην πρωινή νύχτα
Ακούω την ανάσα του κόσμου
Ακούω το δάκρυ στα μαγουλά του
Τι χαρά, ακούω απ’ την καρδιά του
Κι άλλος ένας εύψυχος κελαηδισμός
Αρχίζει το φως
Η μέρα μαλακώνει το λευκό
Κάτω από το νέφος του χιονιού που έρχεται
Φυσάει τώρα λίγο, δηλαδή καθόλου
Δεν είναι άνεμος αυτό
Είναι το απόλυτο αθόρυβο
Μα οι νιφάδες έστησαν χορό
Τι χαρά
Για λίγα λεπτά, αφοσιωμένη, παρακολουθώ
Αίφνης, πέφτουν κάθετα, ξανά, νωχελικά
Διότι έχουν ακυρώσει τη βαρύτητα
Και μόνο στρώνονται κάτω από τα βήματά μας
Για να μαλακώσουν τον αχό του πατήματος
Να πηγαίνουμε μαλακά, τρυφερά προς τον σκοπό
Να βαδίζουμε ευγενικά, διακριτικά, με σεβασμό προς την πρόθεση
Τι είναι για σένα τα Χριστούγεννα;
Ρώτησα τους συμμαθητές μου κατά την τηλεγιορτή, εχθές
Στην Ακαδημία της Τέχνης ΕυΑειΖωίας “εύΧρηστος δημιουργός λόγος”
Τι είναι τα Χριστούγεννα για σένα;
Είναι η γέννηση, η γιορτή, η θρέψη, η λάμψη, η οικογένεια, η προσφορά
Είναι τα δώρα, χρυσοτυλιγμένα κάτω από το δέντρο, όταν ήμαστε παιδιά
Τι είναι τα Χριστούγεννα;
Είναι μια μέρα γιορτής, όπως είναι κάθε μέρα η ζωή
Αρκεί, η χαρά να ευανθεί ελεύθερη μες στην καρδιά
Είναι γιορτή, τα παιδιά παίρνουν τα δώρα τους
Είναι η ορισμένη ημέρα το χρόνο, για να πάρει το παιδί ό,τι έχει βουληθεί
Από κάποιον παππού, που έρχεται από μακριά, από τους παραμυθένιους κόσμους
Ξυπνάω το παιδί εντός μου και το σηκώνω όρθιο
Καθόμαστε μαζί στο τραπέζι μ’ ένα ποτήρι γάλα στο χέρι
Ανάμεσά μας ένα πιάτο μικρά γλυκά ψωμάκια
Του ζητώ να μου αφηγηθεί το όνειρό του
Και τώρα, λέω, ας το καλέσουμε να ζήσει
Κι αρχίζει, αίφνης, η ζωή να ξετυλίγει
Δώρα, παιχνίδια, ονειρεμένα οράματα
Φανερώνεται εμπρός μας όλη η φαντασία
Και πώς χαίρονται να παίζουν μεταξύ τους
Παίζουν τα όνειρά τους, ώστε να τα ζήσουν
Παίζουν τη θεμέλια χαρά της εκπλήρωσης
Κι η χαρά γεννά χαρά, χαρά θρέφει την ύπαρξη
Αυτή η φωτογραφία – από γυμναστικές επιδείξεις των πρώτων τάξεων του δημοτικού, ίσως να είναι και από την πρώτη τάξη – ήρθε σε μένα περίπου πριν από τέσσερα χρόνια, λίγο μετά το reunion, από μια συμμαθήτρια, με την οποία μοιραστήκαμε όλα αυτά τα δώδεκα χρόνια: δημοτικό, γυμνάσιο, λύκειο
Κάποια στιγμή, έγραψα τα παρακάτω λόγια και συνηθίζω να τα τραγουδώ, πάνω στον παραδοσιακό ρυθμό, για να θυμάμαι και να τιμώ τον τόπο που με μεγάλωσε και τους φίλους που βαδίζαμε παρέα εκείνα τα χρόνια τα ωραία
Ευχαριστώ, ευγνωμονώ τον τόπο τον ειρηνικό
Εδώ εγκαταστάθηκα κι απολαμβάνω τη χαρά
Ευχαριστώ κι ευγνωμονώ τον τόπο τον ευήμερο
Το χώμα του το εύφορο το περιβόλι μου εύκαρπο
Ευχαριστώ κι ευγνωμονώ τους φίλους μου κοντά καλώ
Με το τραγούδι, το χορό, με το κρασί μας το γλυκό
“light the sea” phot@rt by Aeglie
Απόψε την υγεία μου γιορτάζω απολαμβάνω
Με μια ωραία ευπνοή όλα τα κύτταρά μου
Ξυπνάνε τις δυνάμεις τους, αναζωογονούνται
Κι όλα τα μέλη του κορμιού χορεύουν στο ρυθμό τους
Απόψε το τραγούδι μας υγεία, ευμορφία
Τα δώρα αυτά του σώματος, αυτά θα τραγουδήσει
Χαρά κι υγεία ελεύθερα σε όλους θα χαρίσει
Φρεσκάδα, νιάτα και δροσιά όλους μας θα στολίσει
Από την χθεσινή συνάντηση μαθητείας στην τέχνη ευαειζωϊας «εύΧρηστος δημιουργός λόγος» η οποία βασίζεται στην νομοτέλεια ότι «το τραγούδι μας σχηματίζει τον κόσμο» όπου εφαρμόσαμε τα λόγια της βούλησής μας – για την αφύπνιση των δυνάμεων της υγείας εντός μας, ώστε οι ιδιότητες, οι ποιότητες και τα χαρακτηριστικά της υγείας να εκδηλωθούν και να ενεργοποιηθούν σε όλες τις πτυχές της ζωής μας και να εκπληρωθεί κάθε συνθήκη υγείας και ευεξίας και να εγκατασταθεί η ΕυΑειΖωία στην πραγματικότητα του βίου που διάγουμε εδώ επάνω σε αυτήν την εύανθη και εύκαρπη, την εύφορη και εύφωτη, την ευρύχωρη και ευήλια γη – πάνω σ’ ένα παραδοσιακό τραγούδι
«…
Βγαίνοντας από τον κινηματογράφο, δυο στίχοι έτρεχαν μες στον νου μου:
Το τραγούδι μας σχηματίζει τον κόσμο.
Χαρά απνευστί!
Τις επόμενες ημέρες, έγραψα στο τετράδιό μου αυτά τα λόγια. Α, μα αυτό είναι ένα χαϊκου, σκέφτηκα, καθώς το τοποθετούσα πάνω στις γραμμές. Δεν είχα ποτέ τολμήσει να εξασκηθώ σε αυτόν τον τόσο συμπυκνωμένο τρόπο γραφής. Και, αν και από τότε έχω γράψει μερικά ακόμα, δεν είμαι στ’ αλήθεια εξοικειωμένη με αυτά τα μικρά πολύτιμα πετράδια.
Στα χρόνια που ακολούθησαν, τα τετράδιά μου σταδιακά άδειαζαν και ανανεώνονταν, καθώς εκδόθηκαν τρεις ποιητικές συλλογές με τα πρωτόλειά μου. Τα ποιήματα, που έμεναν πίσω, καθαρογράφονταν σε καινούργια τετράδια. Και όλα, άλλο λίγο κι άλλο λίγο περισσότερο, διορθώνονταν και αναθεωρούνταν και κάποια διαγράφονταν ολόκληρα ή γράφονταν εξαρχής, αν υπήρχε μέσα στα σπλάχνα μου ακόμα η αιτία τους. Το μόνο, που έμενε ακριβώς όπως είχε γεννηθεί, ήταν εκείνο το χαϊκου της ‘Μπλε’ ταινίας.*
Τότε, του έδωσα τον τίτλο του: ‘φλάουτο’.
Το φλάουτο πρωταγωνιστεί σε αυτήν την ταινία.
Και η αγάπη.
…»
“full moon rises” phot@rt by Aeglie
ροδόγλαυκη ώρα δειλινή
ειρήνη, βαθιά χαρά
πριν την τρυφερή νύχτα
το άγγιγμα απαλό, ανεπαίσθητο
ανάμεσα στις κινήσεις που κλείνουν τη μέρα
σε λίγο, ένα ποτήρι κρασί
στο καλοκαιρινό μπαλκόνι
ένα κερί στο τραπέζι
το χέρι σου όλο μες στο δικό μου
το είναι σου όλο μες στο φως μου
και αργά, ήσυχα τα λόγια
περιγράφουν την ομορφιά που συναντήσαμε
στο ταξίδι της ημέρας που μας είχε χωριστά
“sun sets life” phot@rt by Aeglie
Ανοίγω το παράθυρο
Να μπει η άνοιξη
Μες στο χειμωνιάτικο σπίτι
Ανοίγω την ανάσα μου
Να μπει το φως
Μέσα στα σπλάχνα μου
Η ζωή είναι πάντα
Η χαρά είναι παντού
Και μια ανάμνηση
Πάλι μες στο μεσημέρι
Με τον ήλιο πάνω τόσο λαμπερό
“Ευτυχής να κρύβομαι πίσω από το φως που είσαι”
Ο Νίκος Χ. παρέδωσε το σώμα του στη γη νωρίς
Νέος ελευθέρωσε το πνεύμα του μες στο ευαείζωον πυρ
Και μου μίλησε την αλήθεια μου
Όταν εγώ ακόμα δεν γνώριζα
Ό,τι είμαι
“beyond light” phot@rt by Aeglie
singing we create the world © 
kind of dialogue