singing we create the world ©

“sunport my step” phot@rt by Aeglie

“Να ζητάτε βοήθεια,” λέει η νέα γυναίκα απέναντί μου. Συνομιλεί με μια εθελόντρια, παραμονή πρωτοχρονιάς, για το πώς μέσα σε τόσο δύσκολες οικονομικά συνθήκες ανταποκρίνεται ο κόσμος στο κάλεσμα του συλλόγου.
“Να ζητάτε βοήθεια.” Παίρνω τα λόγια της παραμονή πρωτοχρονιάς να καλωσορίσω τον καινούργιο χρόνο που υπόσχεται ότι θα πετύχει να παίρνει από αυτούς που δεν έχουν.
Το να ζητάς βοήθεια, σκέφτομαι, είναι άσκηση θάρρους. Είναι απίστευτα πιο δύσκολο από το να προσφέρεις.
Δίνοντας λίγα χρήματα, ακόμα κι από αυτά που δε σου περισσεύουν ή, παρέχοντας λίγο χρόνο, ακόμα κι αν τρέχεις να τα προλάβεις όλα, σου επιστρέφεται αυτή η μοναδική αίσθηση ότι έκανες κάτι για να γίνει καλλίτερος αυτός ο κόσμος. Αλλά ζητώντας;
Κι όμως ζητώντας. Από εκεί ξεκινούν όλα. Εκείνος που ζητά βοήθεια είναι εκείνος που αναγνωρίζει την έλλειψή του. Εκείνος που ζητά βοήθεια είναι εκείνος που μας δίνει την ευκαιρία να προσφέρουμε. Εκείνος που ζητά βοήθεια είναι εκείνος που φορά στο σώμα του ανοιχτή την πληγή του κόσμου.