“eyes up to the skies” phot@art by Aeglie
Μεσημέρι ζεστό στην άσφαλτο
Δρόμος μακρύς
Ώρες ταξίδι
Ως να φανεί
Ψηλά μακριά ο προορισμός
Λευκό
Σύντομη ημέρα
Το φως χύνεται στη δύση
Κι έχει μια βιάση η κρύα νύχτα να ξεκινήσει
Το σκοτάδι μας την υφαίνει το φως μας την ξεφτίζει
Χλωμό στην ανατολή στρογγυλό το πρόσωπο της σελήνης
Ένα σύννεφο φορά σκουφί
Βλέπει απέναντι
Σώμα φωτεινό
Ω πλάνη τις
“blooming heart” phot@rt by Aeglie
Αργυρογάλανες δέσμες διαρρηγνύουν το παχύ στρώμα του γκρίζου σύννεφου που έχει εξαπλωθεί απ’ άκρη σ’ άκρη σε όλο το θόλο και χύνουν το φως του ήλιου από τον ουρανό στη γη σαν μέσα από ένα δίχτυ, στη δύση.
Ο δρόμος που οδηγώ βλέπει για λίγο δυτικά και με λούζει αυτή η εικόνα: το διάφανο γαλάζιο καθώς ρέει μπρος απ’ την κουρτίνα της συννεφιάς.
Αυτό το γαλανό, θυμάμαι, υπάρχει πάντα στα όνειρά μου. Ανοίγει το ταξίδι. Και παρακάτω, εκεί που μου φάνηκε σαν να ήταν ο προορισμός, έρχεται πάλι ν’ απλώσει το ταξίδι από κει και πέρα – πάντα πιο πέρα.
singing we create the world © 
kind of dialogue