Οι εκδόσεις “εὔΧρηστος” ανοίγουν τις κυψέλες συγΓραφής για το 2026 και σε προσκαλούν, αν νιώθεις συγγένεια με το πνεύμα και τις αξίες τους.
Καλώς ορίζουμε όλα τα είδη της τέχνης του λόγου: ποίηση και πεζογραφία, φιλοσοφικό δοκίμιο και επιστημονικό έργο, προσωπική μαρτυρία και θεατρικό λόγο, υβριδικά κείμενα.
Η πρόθεσή μας είναι να προσφέρουμε στο αναγνωστικό κοινό ευεργετικές ιστορίες· να ενεργοποιήσουμε εκείνον τον λόγο, που μεταμορφώνει το τραύμα σε θαύμα και μετασχηματίζει την πληγή σε πηγή· τον καθαρό λόγο, που αψηφά την υπαρξιακή αγωνία και γεννά τη θεμέλια χαρά της ύπαρξης.
Ξύπνησα νωρίς σήμερα. Και, πριν βάλω τον καφέ να γίνεται, πήρα στα χέρια μου αυτό το βιβλίο. Το κρατώ και το ξεφυλλίζω διαρκώς τις τελευταίες δεκαπέντε μέρες.
Έφτασε σε μένα, από το τυπογραφείο, ως δώρο γενεθλίων. Δέκα μέρες αργότερα το παρουσίασα στη φιλόξενη Nezer Collective.
Κρατώντας το, ανοίγω το μπαλκόνι και βγαίνω να μετρήσω πόσο αργεί η αυγή. Τι ακούω; Τ’ αηδόνια με καλημερίζουν! Ετοιμάζω τον καφέ μου και βγαίνω πάλι. Έχει αρχίσει κιόλας να χαράζει.
Ευχαριστώ κι ευγνωμονώ τον εαυτό μου, που μ’ έφερε εδώ, για ν’ απολαύσω τους κελαηδισμούς τους.
Ευχαριστώ κι ευγνωμονώ την συγγραφή, που κάθε λίγα χρόνια μου παραδίδει ένα πλήρες έργο και με προσκαλεί να εξελιχθώ στο επόμενο.
Ευχαριστώ κι ευγνωμονώ τη μαθητεία, που μου χαρίζει την ευκαιρία της συναναστροφής και της αλληλεπίδρασης με πολλούς και ποικίλους ανθρώπους, οι οποίοι ευπλουτίζουν την εμπειρία μου στην εαυτογνωσία, τη συνδημιουργία, την ευαειζωία.
Όπως, χαρακτηριστικά, είπε η Μαρία Εστία, στη συγκέντρωσή μας στη Νέζερ, την Κυριακή 21/12, αυτό το βιβλίο απαιτεί να μελετηθεί. Πράγματι, έτσι είναι.
Εδώ περιλαμβάνονται τα μαθήματα και οι εργασίες της πρώτης εποχής μαθητείας στην ΕαυτοΓνωσία, η οποία – μέσω της συνΔημιουργίας – οδηγεί στην ΕυΑειΖωία. Ωστόσο, το βιβλίο δεν αντικαθιστά τα μαθήματα, που μπορείτε να έχετε μαζί μου. Τα προλογίζει.
Και αυτό συμβαίνει, διότι ένα τέτοιο βιβλίο δεν μπορεί να χωρέσει περισσότερα. Δεν μπορεί να πει στους αναγνώστες: τι θα έλεγε κάθε μαθητευόμενος γι’ αυτό ή για εκείνο το θέμα που τον απασχολεί;
Ίσως κάτι τέτοιο να καταφέρουμε σ’ ένα επόμενο, συλλογικό βιβλίο. Και, ναι, μπορώ τώρα να το πω: ο σπόρος, για ένα βιβλίο με τις ιστορίες των μαθητευομένων, έχει πέσει στο εύφορο έδαφος των εκδόσεων ‘’εὔΧρηστος‘’ και τον περιμένουμε – με εύρυθμη καλλιέργεια και ευφρόσυνη φροντίδα – να βλαστήσει και να μας προσφέρει το εύανθο κι ευωδιαστό και εύκαρπο αποτέλεσμα.
Το παρόν βιβλίο λειτουργεί ως εμπνευστικός οδηγός. Οδηγός, που, ελεύθερα, επιτρέπει στον συνοδοιπόρο ν’ ακολουθεί σε κάθε βήμα τη δική του αυθεντική, γνήσια, ελεύθερη βούληση. Θέτει ερωτήσεις και επικαλείται πιθανές απαντήσεις, προσφέρει προτάσεις για εργασίες και σκέψεις για διεργασίες.
Το δεύτερο βιβλίο της σειράς ‘’το τραγούδι μας σχηματίζει τον κόσμο‘’ με τίτλο ‘’ο δημιουργός μου λόγος‘’ σας προσκαλεί να αφυπνίσετε εύκολα τον δικό σας λόγο, να τον καθαρίσετε εύτροπα από τα λόγια των άλλων, να παρουσιάσετε εύστοχα το φως που περιέχει, να τον εκφέρετε εύτολμα και – με την εύχρηστη χρήση της πληροφορίας που κάθε λέξη φέρει – να υλοποιήσετε ευεργετικά τις ωραίες σας επιθυμίες και να εκπληρώσετε εύψυχα τον εαυτό σας.
Πραγματικά, είμαστε δημιουργοί και το εργαλείο μας είναι ο λόγος. Επιλέγοντας, κατάλληλα, τις λέξεις εκπληρώνουμε τις επιθυμίες μας. Έτσι αρχίζει η διαδρομή της εαυτογνωσίας, που μας οδηγεί, μέσω της συνδημιουργίας, στην ευαειζωία.
Στην αρχή, συνήθως, παίζουμε, ανάμεσα στις επιλογές και τις επιθυμίες. Σύντομα, φέρνουμε τις επιθυμίες μας στο τραπέζι των επιλογών. Εκπληρώνονται πρώτα οι απλές, κατόπιν οι σύνθετες και, αίφνης, μια βαθύτερη υλοποιείται σαν από μόνη της.
Διότι αναγιγνώσκουμε και αναγνωρίζουμε όλο και καλλίτερα τον εαυτό μας. Έως ότου έρθει η στιγμή να εκπληρώσουμε τον ίδιο τον εαυτό μας, το είναι μας. Να γίνουμε ό,τι είμαστε. Να εργαστούμε στο έργο της ζωής μας. Να δραστηριοποιηθούμε στον σκοπό της ζωής μας.
Στις σελίδες, που εικονίζονται, είναι γραμμένη η δική μου ιστορία. Στο πρωινό μάθημα της Πέμπτης, μια αγαπημένη μαθητευόμενη μας είπε τη δική της.
Της δόθηκε, στα πλαίσια της εργασίας της, η ευκαιρία να παρουσιάσει μια εισήγηση πάνω σ’ ένα θέμα. Θυμήθηκε ότι, όταν ήταν μικρή, τοποθετούσε τις κούκλες απέναντί της και έπαιρνε χαρτί και μολύβι να τους κάνει μάθημα. Διαπίσωσε ότι τα σεμινάρια, που παρακολουθεί αυτήν την περίοδο, της δίνουν τη δυνατότητα να διδάξει, εάν το επιθυμήσει.
Ναι, εκεί πίσω, στην παιδική ηλικία, μπορούμε να βρούμε τον θησαυτό που είμαστε. Όταν σηκώσουμε τα πλέπλα, με τα οποία τον έχουμε κρύψει. Και, ναι, είμαστε πάντα στον δικό μας δρόμο, ακόμα κι όταν δεν έχουμε φτάσει στον προορισμό. Και, ναι, έχουμε, τώρα, έναν πολύ καλό λόγο για να είμαστε υπερήφανοι και ενθουσιασμένοι.
Σας ευχαριστώ και σας ευγνωμονώ, για όλα τα ωραία που μοιραζόμαστε, σε αυτές τις διαδρομές, που πάντα μας πηγαίνουν όλο και πιο πάνω όλο και πιο μπρος όλο και πιο κοντά στο εαυτό μας – στο θαυμαστό, θαυματουργό, θαυματοποιό ον που είναι καθένας από μας.
Άπλωσα μι’ αγκάλη βιβλία: ο αρχαίος διδάσκαλος, ο σύγχρονος επιστήμων, ο μυθοπλάστης, ο ποιητής, ο φιλόσοφος.
Όλοι αυτοί – αλλά και πολλοί άλλοι – αναγνωρίζουν, καθένας με τον δικό του τρόπο και μέσα στα δικά του λόγια, αυτό που μου έχει αποκαλυφθεί στις δώδεκα πρώτες συλλαβές εκείνου του χαϊκου:
Η μαθητεία μάς παίρνει από το χέρι και μας πηγαίνει ν’ ανταμώσουμε – με την αυθεντική, γνήσια, ελεύθερη βούλησή μας – το ον που είμαστε, διανύοντας μια πλήρη διαδρομή ΕαυτοΓνωσίας Πέντε Εποχών, μέσω της τέχνης οικοδόμησης της ΕυΑειΖωίας:
Φυσάει και βρέχει σήμερα στο Jersey City. Ας μείνουμε σπίτι.
Κοιτάζω έξω, από τον τεσσαρακοστό πρώτο όροφο: απέναντι, υψώνονται οι ουρανοξύστες του Manhattan.
Κοιτάζω κάτω, στην προκυμαία του ποταμού Hudson: ένας διαβάτης, μικρός τόσος δα.
Η πρώτη φορά, που ενσυνείδητα κατανόησα την επίγνωση αυτής της φαινομενικής διαφοράς, ήταν πριν λίγα χρόνια, όταν βρέθηκα στο Manhattan. Η διαφορά είναι έντονη και θα την περιέγραφα ως εξής: μικρός ο άνθρωπος, μέγα το έργο του!
Είναι κάτι που γνωρίζουμε, αλλά δεν θυμόμαστε να στοχαστούμε πάνω σε αυτό και τόσο συχνά. Ούτε γνωρίζουμε, πώς να στοχαστούμε, γύρω από αυτό, ελεύθερα.
Κι όμως, είναι άξιο παρατήρησης: πώς τα καταφέρνει ο άνθρωπος να δημιουργεί τόσα θαύματα; Η απάντηση είναι τόσο απλή και αυτό το θαύμα είναι τόσο φυσικό: Ο άνθρωπος είναι δημιουργός.
Αυτός είναι ο ρόλος του στον σύμπαντα κόσμο. Ο άνθρωπος – το ον που αρθρώνει τον λόγο, όπως το όνομά του, στην ετυμολογία του, σύμφωνα με την αρχαία ελληνική γλώσσα, υποδηλώνει – δημιουργεί με τον ίδιο του τον λόγο. Αυτό είναι, στην πραγματικότητα, το εργαλείο του. Ο άνθρωπος συμμετέχει, συνδημιουργεί, με κάθε λέξη, που εκφέρει, κάθε ήχο, κάθε συλλαβή.
Αλλά, εδώ υπάρχει ένα αλλά, ένα τεράστιο αλλά, ένα μεγάλο όμως, ένα μέγα ωστόσο: γιατί δημιουργεί τόσα πολλά από αυτά για τα οποία δηλώνει ότι δεν του αρέσουν; πώς τα καταφέρνει να δημιουργεί τόσα πολλά και ποικίλα από όλα εκείνα που δηλώνει ότι δεν επιθυμεί;
Κι εδώ η απάντηση είναι απλή, τόσο απλή: διότι διαρκώς γι’ αυτά ομιλεί(!)
Το πώς μετακινούμε την προσοχή μας από αυτό που συμβαίνει σε εκείνο που επιθυμούμε να συμβαίνει, το πώς κατευθύνουμε τη σκέψη μας από αυτό που δεν είναι η επιλογή μας σε ό,τι είναι η αυθεντική και γνήσια και ελεύθερη βούλησή μας, το πώς εκφέρουμε τον λόγο μας ώστε να φέρουμε στην πραγματικότητά μας, να υλοποιούμε, να θρέφουμε, να εκπληρώνουμε, να εκδηλώνουμε τα πιο ωραία οράματα και όνειρά μας είναι το αντικείμενο της Τέχνης ΕυΑειΖωίας “εύΧρηστος Δημιουργός Λόγος” – η οποία βασίζεται στη νομοτέλεια ότι το τραγούδι μας σχηματίζει τον κόσμο – διότι η ζωή παντού είναι πάντα και οι επιλογές μας δημιουργούν αποτυπώματα που εκδηλώνονται σε κάθε μετασχηματισμό και κάθε μεταμόρφωση της ευροής του διαρκώς παρόντος γίγνεσθαι.
Στην Τρίτη Εποχή Μαθητείας της Τέχνης ΕυΑειΖωίας “εύΧρηστος Δημιουργός Λόγος” η οποία είναι θεμελιωμένη στη νομοτέλεια “το τραγούδι μας σχηματίζει τον κόσμο” συνεχίζουμε να κινούμαστε βαθύτερα μες στον εσωτερικό μας κόσμο, με πολύ προσοχή και φροντίδα, με δέος και θαυμασμό, για την περιπέτεια της εαυτογνωσίας, με αγάπη για τον εαυτό μας και με λαχτάρα ν’ ανταμώσουμε τον Εαυτό μας.
Εργαζόμαστε – προσεγγίζοντας και αναλύοντας τον λόγο μας, που αναγνωρίζουμε τώρα ότι είναι δημιουργός, εφαρμόζοντας σταδιακά την πρόθεσή μας να τον χρησιμοποιούμε εύχρηστα – και, με στόχο και σκοπό να εμβαθύνουμε σε ευκρινή γνωριμία με τον εαυτό μας, δημιουργούμε τις προσωπικές μας αφηγήσεις, χρησιμοποιώντας έξι διαφορετικές εκδοχές γραφής:
{1} Αντικειμενική Περιγραφή, {2} Αυτόματη Συγγραφή, {3} Δημιουργικό Τραγούδι, {4} Διάλογοι της Αγάπης, {5} εύΧρηστος Δημιουργός Λόγος, {6} εύΨυχη και ολόΦρέσκη Αφήγηση σύμφωνη με την Αυθεντική και Ελεύθερη Βούλησή μας.
Σε αυτό το σημείο, θα ήθελα να σημειώσω τι δεν κάνουμε, με τι αποφεύγουμε να καταπιαστούμε: δεν κάνουμε ψυχανάλυχη ούτε κανενός είδους άλλη ψυχοθεραπεία ή οποιαδήποτε θεραπεία.
Χαίρουμε άκρας υγείας. Αναγνωρίζουμε την τελειότητα της ψυχής μας. Αναγιγνώσκοντας τα ίδια τα κείμενά μας, αναγνωρίζουμε το τέλειο, πλήρες, ολοκληρωμένο ον που καθένας είμαστε.
Ώστε το μόνο που χρειάζεται να κάνουμε είναι η τροποποίηση. Τροποποιούμε την αφήγηση που μάθαμε να υπηρετούμε με τον βίο μας. Συγγράφουμε, σε συνεργασία με τον Εαυτό μας, φρέσκες αφηγήσεις, σύμφωνες με την αυθεντική, γνήσια και ελεύθερη βούλησή μας, ώστε εκπληρώνουμε, εκδηλώνουμε και απολαμβάνουμε στη ζωή μας κάθε λέξη που έχουμε επιλέξει.
Όπως γίνεται κατανοητό, στην τρίτη εποχή μαθητείας, επεξεργαζόμαστε πολύ προσωπικά δεδομένα. Γι’ αυτόν τον λόγο, προηγείται μια περίοδος κατά την οποία εργαζόμαστε με την εμπιστοσύνη και, άρα, την ολοκληρωτική και οριστική παραίτηση από τα θέατρα ελέγχου. Αφού την κερδίσουμε, προχωράμε στη διαδικασία επεξεργασίας των αφηγήσεων.
Το παραπάνω κείμενο δίνει μια εικόνα της τρίτης εποχής σε αυτούς που την έχουν εμπρός τους.
Για εκείνους που την έχουν ολοκληρώσει και επιθυμούν να προετοιμαστούν για την Τέταρτη Εποχή Μαθητείας με μιαν επανάληψη της τρίτης, θα προτείνω να συγγράψουν μικρά κείμενα και με τις έξι εκδοχές γραφής, με θέματα που έχουμε εξετάσει μαζί, ώστε να γευθούν τη χαρά που μας προσφέρει πάντοτε με προθυμία η εξέλιξή μας καθώς βλέπουν τώρα τα φρέσκα, εύχρηστα λόγια να ευρέουν εύκολα, εύστοχα και εύτροπα.
Στην ως εδώ μαθητεία μας – πρώτη, δεύτερη και τρίτη εποχή, αντίστοιχα – έχουμε μάθει να (α) σκεφτόμαστε διαφορετικά για τις λέξεις, (β) παρατηρούμε τις λέξεις που χρησιμοποιούμε, (γ) επιλέγουμε τις λέξεις που εκφράζουν με σαφήνεια και διαύγεια την αυθεντική, γνήσια, ελεύθερη βούλησή μας.
Και ήδη απολαμβάνουμε την υλοποίηση των λόγων μας, συχνά καλλίτερα απ’ ό,τι έχουμε φανταστεί και αποτυπώσει στις αφηγήσεις μας.
Στη Δεύτερη Εποχή Μαθητείας της Τέχνης ΕυΑειΖωίας “εύΧρηστος Δημιουργός Λόγος” η οποία είναι θεμελιωμένη στη νομοτέλεια “το τραγούδι μας σχηματίζει τον κόσμο” αρχίζουμε να κινούμαστε προς τον εσωτερικό μας κόσμο, με πολύ προσοχή και φροντίδα, με δέος και θαυμασμό, για την περιπέτεια της εαυτογνωσίας.
Εργαζόμαστε προσεγγίζοντας και αναλύοντας τον λόγο μας, που αναγνωρίζουμε τώρα ότι είναι δημιουργός και εφαρμόζουμε σταδιακά την πρόθεσή μας να τον χρησιμοποιούμε εύχρηστα, με μια διαδικασία που ολοκληρώνεται σε οκτώ βήματα.
Παρατήρηση του Λόγου μας, Προέλευση και Τροποποίηση, Προθέσεις και Πρόθεση, Επιλογές – Επιθυμίες – Βούληση, Αγάπη Εαυτού, Συγγνώμη και Συγχώρεση, Λέξεις Δημιουργικής Εκπλήρωσης της Επιθυμίας, Ευροή των Δώρων.
Για να δώσω μια εικόνα σε κείνους που μπαίνουν τώρα στη δεύτερη εποχή και την ευκαιρία για επανάληψη σε κείνους που την ολοκλήρωσαν την περασμένη χρονιά, θα αναλύσω παρακάτω αυτά τα οκτώ βήματα:
1. Παρατηρούμε τα λόγια που κυκλοφορούν μες στον νου μας κι εκείνα που έχουμε εύκολα στο στόμα μας και τα εκστομίζουμε χωρίς δεύτερη σκέψη και συχνά δίχως να τα εννοούμε στην ετυμολογία τους.
2. Κατηγοριοποιούμε αυτά τα λόγια σε σχέση με την προέλευσή τους [οικογενειακό περιβάλλον, σχολικό και ευρύτερο εκπαιδευτικό περιβάλλον, περιβάλλον εργασίας, κοινωνικό περιβάλλον, περιβάλλον μέσων ενημέρωσης, διασκέδασης και ψυχαγωγίας] και αν βρούμε σημεία τους που δεν εκφράζουν τις δικές μας προθέσεις τα τροποποιούμε.
3. Καθώς, από το προηγούμενο βήμα, εντοπίζουμε ποιες προθέσεις δεν μας εκφράζουν, εργαζόμαστε με τις προθέσεις μας, ώστε να φτάσουμε να ονομάσουμε σωστά και ξάστερα τις προθέσεις που μας εκφράζουν και να βαδίσουμε ως την αρχική πρόθεση [και τον τελικό σκοπό].
4. Έχοντας ξεκάθαρες προθέσεις, απλώνουμε εμπρός μας τις επιλογές και τις εξετάζουμε σε σχέση με τις επιθυμίες, διακρίνουμε αν οι επιθυμίες προέρχονται από εμάς ή αν τις έχουμε ενδυθεί κατόπιν έξωθεν προτροπής και ανάμεσά τους ανιχνεύουμε τη βούλησή μας.
5. Σε αυτό το σημείο, είναι ώρα, αφού είμαστε έτοιμοι, μετά από όλη αυτήν την εργασία, να αγαπήσουμε τον εαυτό μας, αναγνωρίζοντας, εκτιμώντας και τιμώντας το ολοκληρωμένο – πλήρες – τέλειο ον που είμαστε.
6. Έχοντας θρέψει τον εαυτό μας με την αγάπη μας, μπορούμε τώρα να συνδιαλαγούμε μαζί του ελεύθερα και όταν είμαστε έτοιμοι να του ζητήσουμε συγγνώμη και να του αποδώσουμε συγχώρεση.
7. Τότε, αρχίζουμε να αλιεύουμε ανάμεσα στα λόγια μας, που, με όλη αυτήν την εργασία εαυτογνωσίας, έχουν φρεσκαριστεί και αναζωογονηθεί, τις λέξεις που ταιριάζουν για να εκπληρωθούν δημιουργικά οι επιθυμίες μας.
8. Και, στο τελευταίο βήμα αυτής της δεύτερης εποχής μαθητείας, παρατηρούμε ήδη την εκπλήρωση επιθυμιών, στο βαθμό που εμείς επιτρέπουμε στην ευροή της ζωής να εμφανίσει την υλοποίησή των δώρων της στην πραγματικότητά μας – αυτό δεν είναι αυτονόητο ούτε εύκολο και το επεξεργαζόμαστε εύστοχα, εύτροπα και εύχρηστα στην τρίτη εποχή μαθητείας.
Στην Πρώτη Εποχή Μαθητείας της Τέχνης ΕυΑειΖωίας “εύΧρηστος Δημιουργός Λόγος” η οποία είναι θεμελιωμένη στη νομοτέλεια “το τραγούδι μας σχηματίζει τον κόσμο” εργαζόμαστε πάνω σε δέκα πεδία της ζωής μας, στα οποία παρεμβαίνουμε δημιουργικά.
Αρχίζουμε, ερευνώντας τις ερμηνείες, τις ετυμολογίες και τις χρήσεις των λέξεων που τα ονομάζουν και τις σχέσεις με τις οποίες έχουμε ως τώρα μάθει να συνδεόμαστε μαζί τους.
Συνεχίζουμε, εκπαιδεύοντας τον εαυτό μας να ανιχνεύει τη λέξη και τις όψεις που δίνει αυτή σε κάθε σχήμα που συμμετέχει και να δημιουργεί φρέσκες σχέσεις με το κάθε πεδίο που ονομάζει η λέξη.
Το ερωτηματολόγιο, που ακολουθεί, χρησιμεύει σε αυτούς που έχουν ολοκληρώσει τη μαθητεία της πρώτης εποχής, για επανάληψη και τους προετοιμάζει εύχρηστα για να προχωρήσουν πιο εύκολα, εύστοχα και εύτροπα στη Δεύτερη Εποχή Μαθητείας.
Η μαθητεία ευαειζωίας έχει αλλάξει τη σχέση μου με την ελευθερία; Με ποιους τρόπους;
Έχω τακτική επικοινωνία με την έμπνευση; Γνωρίζω από πού προέρχεται;
Αναγνωρίζω ποιο είναι το έργο της ζωής μου; Ασχολούμαι ενεργά μαζί του;
Η μαθητεία ευαειζωίας έχει αλλάξει τη σχέση μου με τη δύναμη του Έρωτα; Με ποιους τρόπους;
Ποιο είναι το θρεπτικό στοιχείο που φροντίζω να προσφέρω στο τρισυπόστατο – μορφή, πνεύμα, ψυχή – σώμα μου;
Τι είδους παιδεία μου προσφέρει ο εύχρηστος δημιουργός λόγος; Πώς και πού μου χρησιμεύει αυτή η παιδεία;
Μπορώ να παρέμβω στα περιβάλλοντα που συμμετέχω; Σε ποια από αυτά; Με ποιο εργαλείο μπορώ να παρεμβαίνω αποτελεσματικά στο περιβάλλον μου;
Πώς σχετίζομαι με τα πλούτη; Επιτρέπω στον Πλούτο να έχει θέση στη ζωή μου; Πώς διευκολύνω την ευροή των αγαθών της ζωής;
Στις σχέσεις μου με τους ανθρώπους, ποια όψη τους φροντίζω πάντοτε να βλέπω; Τι με βοηθάει να έχω ωραίους ανθρώπους γύρω μου; Πώς σχετίζομαι με τα πλάσματα, τα πράγματα και τις συνθήκες;
Πώς φροντίζω για την καλή μου υγεία; Ποιοι παράγοντες μπορούν να επηρεάσουν την υγεία μου; Ποια είναι η προσωπική μου σχέση με την Υγεία;
Να που ήρθε η σωστή στιγμή και η ώρα η καλή, να γνωρίσω κι εγώ αυτήν την εμπειρία: δίαιτα, διατροφή, σιλουέτα. Πάντα ήμουν μια χαρά με το σώμα μου, τις διαστάσεις μου, το μέγεθος μου. Κάπνιζα. Κάποια στιγμή, κοντά στην εμμηνόπαυση, αποφάσισα να διακόψω την ωραία σχέση μου με το τσιγάρο. Τα επόμενα χρόνια, έτρωγα πολλά και φόρτωνα κιλά. Τι καλά. Στην αρχή, μπορώ να πω, μου άρεσε το αποτέλεσμα στο πρόσωπο. Τα πρώτα κιλά φαινόταν να μαλακώνουν τις ρυτίδες, που είχε αρχίσει να χαράσσει το μέτρημα του χρόνου.
Αλλά, συνέχιζα να τρώγω πολλά και να φορτώνω το κορμί με περιττά κιλά. Άρχισα να διαβάζω σχετικά με τη διατροφή, να δοκιμάζω διάφορες δίαιτες, να αγοράζω ρούχα ένα μέγεθος παραπάνω. Όσο περισσότερο ασχολιόμουν με το ζήτημα, τόσο περισσότερο έτρωγα. Φαινόταν ότι δεν μπορούσα να πείσω τον εαυτό μου να εφαρμόσει κάποιο μοντέλο διατροφής, με λιγότερες θερμίδες. Επίσης, φαινόταν ότι όλες οι πληροφορίες, για αλλαγή μεταβολισμού και άλλα παρόμοια, δεν άνοιγαν τον διάλογο με το σώμα μου.
Κάποια στιγμή, η ζυγαριά έδειξε 72,3 και ήταν Κυριακή 10 Απριλίου. Είχα φορτώσει το σώμα μου με δέκα πέντε κιλά μέσα σε περίπου πέντε χρόνια. Ως εδώ! Απαίτησα από τον εαυτό μου την απάντηση: μα τι σε κάνει να μην μπορείς να σταματήσεις να τρως; Αφού είναι όλα τόσο νόστιμα, αποκρίθηκε ο ουρανίσκος μου. Αυτό ήταν. Γνώριζα. Γνώριζα την αιτία: η διακοπή του καπνίσματος είχε ελευθερώσει τα αισθητήρια της γεύσης. Έτσι, γνωρίζοντας τον λόγο, μπορούσα να ενεργοποιήσω την τροποποίηση.
Εκείνη τη νύχτα έκανα έναν αναλυτικό διάλογο με το σώμα μου, με το τρισυπόστατο σώμα μου, όχι μόνο με το κορμί, δηλαδή: πνεύμα, σάρκα και ψυχή. Κάναμε, τελικά, μια ωραία συμφωνία. Αποφάσισα να εμπιστευθώ τη σοφία του και του υποσχέθηκα ότι θα το θρέφω μόνο με ό,τι του αρέσει και θα βγάλω από τη διατροφή μου όλα αυτά που οι άλλοι λένε ότι είναι κατάλληλα. Αποφάσισε να βάλει τα δυνατά του να πειθαρχήσει στον επιτρεπόμενο αριθμό θερμίδων.
Σήμερα, Κυριακή 14 Αυγούστου, η ζυγαριά έδειξε 60,5 κιλά. Ξεφόρτωσα δώδεκα κιλά σε διάστημα τεσσάρων μηνών και ήταν τόσο εύκολο. Παρότι έτρωγα 1500 θερμίδες, αντί των 2000+ που έπαιρνα πριν, είχα ξεχάσει τη λέξη πείνα. Συχνά, ρωτώ το στομάχι μου αν πεινάει, πριν βουρτσίσω δόντια το βράδυ. Ποτέ δεν έχει απαντήσει αυτό. Μερικές φορές απαντά το μυαλό. Πάντα ανταποκρίνομαι. Αν έχω περιθώριο θερμίδων, του δίνω ό,τι ζητά. Αν έχω συμπληρώσει τις θερμίδες της ημέρας, του το προγραμματίζω για την επομένη.
Η διατροφή μου, όπως έχει εξελιθχεί, καθώς ακολουθώ τις ενδείξεις του σώματός μου, περιλαμβάνει μελισσοκομικά και γαλακτοκομικά προϊόντα σε όλο τους το εύρος και σε όλους τους συνδυασμούς. Μαγειρεύω λίγο και πολύ απλά. Φροντίζω πολύ προσεκτικά, ώστε, τα αγροτικά προϊόντα, που καταναλώνω, να έχουν τα λιγότερα, κατά το δυνατόν, φυτοφάρμακα. Αυτό σημαίνει: ούτε πράσινο φύλλο. Κατά τα λοιπά, προτιμώ εκείνα που μπορώ να ξεφλουδίσω και να ξεζουμίσω. Οι μόνες υπερτροφές, που προσφέρω στο σώμα μου, περιλαμβάνονται στα προϊόντα της μέλισσας: γύρη και βασιλικός πολτός. Και, για να χαίρω άκρας υγείας: πρόπολη.
Φυσικά, απολαμβάνω με το σώμα μου και πολλές δράσεις κινητικότητας και κατανάλωσης θερμίδων: βαδίζω, γυμνάζομαι, κολυμπώ, χορεύω, κάνω έρωτα. Μάλιστα, τώρα, καλλίτερα από άλλοτε. Αυτό είναι συνέπεια και του ελεύθερου χρόνου, λόγω συνταξιοδότησης, αλλά και της αναζωογόνησης, που μου προσφέρει το σώμα μου, ως ανταπόκριση στην κατάλληλη γι’ αυτό διατροφή, που του παρέχω εγώ, ακολουθώντας τις δικές του οδηγίες.
singing we create the world © 
kind of dialogue