“lake shades” phot@rt by Aeglie
Ο τόπος είναι ανοιχτός, απέραντος, ακύμαντος
Ο ουρανός χαμηλά, ελαφριά συννεφιά
Βαδίζω πλάι στη γαλήνια λίμνη
Το ήσυχο αυτό απόγευμα
Κι ακούω τα βήματα μου ρυθμικά
Στέκομαι, και μόνο η ανάσα μου ηχεί
Σε λίγο, αντιλαμβάνομαι την αναπνοή του νερού
Το στοιχείο της ζωής
Το στοιχείο που αλλάζει θέση και μορφή
Ενώ ταξιδεύει διαρκώς
Από τα σπλάχνα ως τους ουρανούς της γης
Το στοιχείο που μεταφέρει ιδέα και γραφή
Έως την υλοποίηση
“blue mirror” phot@rt by Aeglie
το κορμί απλωμένο πάνω στην αρχαία ζεστή πέτρα
μάτια ελαφρά κλειστά: αναλύει χρώματα ο ήλιος του μεσημεριού κάτω απ’ τα βλέφαρά μου
το εντός μου φως ακούει την ησυχία, σηκώνει τα πέπλα
ο κόσμος γεννιέται αδιάλειπτα μέσα μου
ανοίγω το βλέμμα: άνεμος χορεύει ψηλά
λικνίζονται αθόρυβες, φρεσκόφυλλες οι κορυφές της αιώνιας λεύκας
“lunar july” phot@rt by Aeglie
Κάτι, αίφνης, την ανάσα του ήχου αιχμαλωτίζει
Μια μυρωδιά, μια γεύση από άλλη καμπύλη
Και ο άνθρωπος – ο πριν γίνει –
Εκτροχιάζει τη σύνθεσή του
Την υφασμένη στον αργαλειό του ουρανού
Την κεντημένη τις κλωστές των ήλιων
Αγκιστρώνει την τροχιά της βαρύτητας
Και πέφτει στο έδαφος με σπαραγμό
Σύννεφο σκόνη σηκώνει, τυλίγεται
Αναδύεται χώμα
Γνέθει τη λησμονιά και ντύνεται
Τη στολίζει με τις γέφυρες του χρόνου
Γυρεύει την ειρήνη του στον πόλεμο
Θρέφει τη φθορά με μόχθο
Διασπά τη σύνθεσή του:
Το κάλλιο, το νάτριο, ο φώσφορος
Ο άνθρωπος είναι απαρηγόρητος
Κολυμπά, από την αφετηρία των καιρών
Τον αστρόφωτο ωκεανό του στερεώματος
Γη γαλανή σειρήνα τον μαγεύει
Λησμονεί τη σύνθεση
Ονομάζει από την αρχή: η καλημέρα
Η σκιά του βράχου το μεσημέρι
Το σφύριγμα του ανέμου στην ερημιά
Το αρχαίο λάθος των θεών τυφλώνει
Κρύβεται: σκεπάζει το φως που είναι
Με πέπλα πυκνοϋφασμένους μύθους
Δε γεμίζει το μικρό ούτε χωράει στο μεγάλο
Αναζητά τη σύνθεσή του
Ακυρώνει το εγώ σε μι’ αγέλη εμείς
Αφαιρεί ζωή
Απεγνωσμένα να ενωθεί στον προορισμό
Ώσπου ένα κρεσέντο της ορχήστρας
Διαρρηγνύει τη λήθη της ακοής του
Ο ανθός της όρασης ανοίγει στο φως του ήχου
Η γνώση χαραγμένη στα κύτταρα
Συνθέτει τη μνήμη
Η ομορφιά, ο θαυμασμός, η βαθιά ανάσα
Η πρώτη αιτία της περιπέτειας:
Η βούληση να μεταγγίσει στην ύλη το πνεύμα
“little mermaid’s cave” phot@art by Aeglie
μι’ απόστροφος φεγγάρι
μια μικρή λευκή καμπύλη
ανάμεσα στα σύννεφα
στον γκριζογάλανο
πίνακα
του εσπερινού ουρανού:
λες να ‘φυγε
το καλοκαίρι;
βραδιάζει πιο νωρίς
αργότερα ξημερώνει
ψυχραίνει το πρωί
τα ξέσκεπα πόδια
αλλά
αργά το μεσημέρι
νωρίς το απόγευμα
τ’ αγκαλιάζει πάντα
η θάλασσα
“sky spring” phot@rt by Aeglie
Μια φέτα μανταρίνι κρέμεται στο δυτικό ορίζοντα
Φλόγες μιας στιγμής σχίζουν το βορινό ουρανό
Η ευχή μου είναι πάντα στην άκρη των χειλιών
Χαρά: η θρεπτική τροφή του πνεύματος εντός μου
Κάθομαι στην άκρη του περιβολιού που ποτίζεται
Λίγες ψιχάλες βρέχουν τα γυμνά μου πόδια
Γέρνω πίσω, απέναντι στο σκοτεινό στερέωμα
Μακριά από τα φώτα της πόλης, ακάλυπτη,
εκτεθειμένη στο φως του σύμπαντος
Η επάνω θάλασσα κεντημένη απ’ τους αγγέλους
Είναι αθάνατος ο ελεύθερος άνθρωπος
και αναλαμβάνει τον προορισμό του:
αλλάζει τον κόσμο
“salty green” phot@rt by Aeglie
Το νερό θυμάται τα δάκρυα
Διακρίνει
Οι κλωστές της βροχής
πλέκουν τη γλυκιά τους θλίψη
Τη στέλνουν απ’ τους ουρανούς
να πλύνει τη σκόνη του κόσμου
Η θάλασσα αγκαλιάζει
την αλμύρα του κόπου τους
Με τον αφρό της καμπυλώνει
τις αιχμηρές άκρες των βράχων
Τα ρυάκια τραγουδούν
τη δροσιά της χαράς τους
Ευφορείται το κορμί της γης
Ανθίζει το θαύμα στους κήπους
“fresh flowered” phot@rt by Aeglie
It’s nobody’s fault
And nothing hurts
I just feel sad
So I sing a song
To form a fresh
Into my mind world
Stars, heavens beyond
Brighten night skies
Beauty into eyes drops
Into hearts delight
Miracles people work
Peace world wide
“light on the rocks” phot@rt by Aeglie
Look at the bright night sky
Look at all those stars
are looking at you tonight
They are also there during day time
You could not see them
with your imperfect eyes
They are beyond sunlight
But they can always look for you
being light
“aloe blooming” phot@rt by Aeglie
Για καιρό επισκεπτόμουν ηλεκτρονικά το Ελπιδοχώρι. Και, παρότι μ’ ενδιέφερε, όλο ανέβαλα την επίσκεψή μου εκεί. Ως που, αφού για άλλη μια φορά ο δρόμος στον οποίο ήθελα να κατευθυνθώ είχε κλείσει, ανακοινώθηκε το Παιχνίδι Μεταμόρφωσης. Το παρακολούθησα τον Φεβρουάριο – με πρόθεση, στόχο και σκοπό να βγω από την αδράνεια.
Ούτε που φανταζόμουν πόσο απλό είναι να γίνει το θαύμα: Θυμήθηκα. Θυμήθηκα όλα εκείνα που γνώριζα και είχα ξεχάσει. Θυμήθηκα ποιος είναι ο δρόμος τον οποίο η καρδιά μου λαχταράει να βαδίζει.
Όλα τα βήματα είναι εύκολα και χαρούμενα τώρα. Και τ’ ανταμώματα ευλογημένα. Οι άνθρωποι, δραστήριοι και φιλόξενοι, υποδέχονται τις καινούργιες συνθήκες, το φρέσκο φως που φανερώνει όλη την ομορφιά του ανθρώπου.
Μαζί τους θα μοιραστώ το πρώτο σαββατοκύριακο του Ιουνίου. Μαζί θα μοιραστούμε ό,τι διαθέτουμε. Και, είστε όλοι ευπρόσδεκτοι.
Η Κυριακή το μεσημέρι ορίστηκε ως ώρα της δικής μου προσφοράς. Και ό,τι διαθέτω είναι η ποίηση.
Όλοι μαζί την Κυριακή, 2 Ιουνίου, μεσημέρι στο Ελπιδοχώρι, θα διανύσουμε αιώνες γνώσης μέσα από κείμενα που θα μας διηγηθούν μια άλλη αφήγηση της πραγματικότητας: Ο δημιουργός είναι μουσουργός, ο κόσμος είναι μουσική κι εμείς, ως κύτταρα στο κορμί του σύμπαντος κόσμου, πλασμένοι από μουσική. Ταυτόχρονα, μουσουργοί και συνδημιουργοί οι ίδιοι, παρατηρούμε ότι ο λόγος, που εκφέρουμε, που τραγουδούμε, υλοποιείται στον κόσμο μας – και, αφού ελέγξουμε αν αυτός ο λόγος εκφράζει την αλήθεια μας, εναρμονίζουμε το τραγούδι μας με την βαθύτερη βούληση της ψυχής μας.
singing we create the world © 
kind of dialogue