
“light the sea” phot@rt by Aeglie

“light the sea” phot@rt by Aeglie
Αγαπημένη μου Υγεία, σε ευχαριστώ και σε ευγνωμονώ, διότι μου επέτρεψες εύκολα να σε αφομοιώσω – εγώ είμαι η υγεία, δεν είχα παρά να διατυπώσω – ώστε τώρα χαίρω άκρας υγείας και εύμορφης σοφίας και αποτυπώνω σε κάθε ευπνοή την ευαειζωία

“ευανθώ και ευκαρπώ” phot@rt by Aeglie

“guide me up” phot@rt by Aeglie
Ήταν ένα παιδί μια φορά, μακριά, σε τόπους άλλους και καιρούς που είναι κρυμμένοι. Ένα μικρό, λυγερό κι ευκίνητο παιδί. Ζούσε βαθιά μες στην καρδιά του μεγάλου δάσους. Το φιλοξενούσε η αρχαία ελιά. Του είχε πλέξει ένα σπίτι στα πιο ψηλά κλαδιά της με αργυροπράσινα φύλλα. Κάθε πρωί ξυπνούσε και καλημέριζε όλον τον κόσμο γύρω, ως πολύ μακριά όσο έβλεπε το δάσος και τον κάμπο και την θάλασσα και την άκρη του ορίζοντα.
Κατέβαινε αλαφροπατώντας από κλαδί σε κλαδί κι έτρωγε μέλι από τις μέλισσες που φιλοξενούσε η ελιά μέσα στον κορμό της χαμηλά. Ύστερα πήγαινε χορεύοντας ως την πηγή και ξεδιψούσε στο κρυστάλλινο νερό της που τραγουδούσε αδιάκοπα τη ζωή. Όλη μέρα τριγυρνούσε κι έπαιζε ευτυχισμένο με τα ζώα και τα πουλιά και τα φυτά που κατοικούσαν το δάσος.
Ως το φθινόπωρο. Τότε άφηνε τη θλίψη να το καλύψει, όπως έκανε κι όλη η φύση. Μάζευε τα φύλλα και τα κλαδιά που μαραίνονταν και έφτιαχνε το χειμερινό του καταφύγιο στη σπηλιά μέσα στο βράχο που κρυβόταν πίσω από τον καταρράκτη. Αποθήκευε τους καρπούς που πρόσφεραν τα δέντρα και περνούσε την ώρα του παίζοντας μελαγχολικές τρυφερές μελωδίες στο μικρό του φλάουτο.
Όταν ο χειμώνας γινόταν τρυφερός και χάριζε στο δάσος κάποιο ζεστό μεσημέρι, το παιδί έβγαινε και χόρευε και τραγουδούσε, να δώσει χαρά στα δέντρα, κυρίως σ’ εκείνα που έστεκαν γυμνά περιμένοντας την άνοιξη. Ένα τέτοιο μεσημέρι ήταν, που άκουσε απ’ την αρχαία λεύκα τα βλασταράκια ν’ αγωνίζονται να διαρρήξουν την φλούδα του κορμού της για να βγουν στον ήλιο. Μόλις είχε έρθει πάλι η άνοιξη.
Αλλ’ αυτή ήταν μια διαφορετική άνοιξη. Ένα πρωί, λίγες μέρες αργότερα, άκουσε ανθρώπινες φωνές από μακριά. Παιδικές φωνές. Ναι, ήταν παιδιά και, μπορούσες να πεις, στη φωνή τους φαινόταν κάποια αγωνία, αν και από μακριά ακούγονταν.
“Είναι στα σύνορα,” είπε ο άνεμος. “Ψάχνουν διέξοδο. Αποφάσισαν να μετακινηθούν από το παρόν και να επιτρέψουν το μέλλον. Αλλά βλέπουν μόνο το παρελθόν. Πήγαινε να τους δείξεις τον δρόμο. Είσαι έτοιμη.”
Πράγματι, ήταν. Υπήρχαν πράγματα που δεν είχε γνωρίσει, ωστόσο μόλις είχε συνομιλήσει στην γλώσσα του ανέμου. Έγινε ελαφριά και τον άφησε να την οδηγήσει στα σύνορα. Ήταν ώρα να ξεναγήσει κι άλλα παιδιά στο φιλόξενο δάσος.

“summer light” phor@rt by Aeglie
Εύλαμπρο γαλάζιο
Η αγκαλιά του στερεώματος
Στον ουρανό κολυμπούν λευκοί εύανθοι θύσανοι
Ο άνεμος χορεύει με τα φυλλώματα της λεύκας
Η μουσική διαχέεται μες στα σώματα
Κυματίζει εύηχη η σάρκα
Ελευθερώνει η ψυχή
Το τραγούδι που είμαι
Οι τζίτζικες νανουρίζουν το ζεστό μεσημέρι
Η στρογγυλή ελιά στην αυλή
Έχει κιόλας ευκαρπίσει
Σεπτέμβρης
Ο κήπος ανανεώνει το πνεύμα
Σκύβω στις άκρες των δαχτύλων
Για μια ευπνοή βασιλικού

“I’m flowering” phot@rt by Aeglie

“sky’s breathing” phot@rt by Aeglie
Τα βήματα νωχελικά βαριά αργά βουλιάζουν μες στην αμμουδιά
Ένα ένα τα πέλματα σηκώνονται κι από τα δάχτυλα στάζουν οι κόκκοι της άμμου
Αριστερά ευκάλυπτοι αλμυρίκια
Δεξιά αφράτα λευκά κύματα
Ο άνεμος
Οι τζίτζικες
Καλοκαιρινό μεσημέρι
Αφήνω το κορμί μου να πλαγιάσει επάνω στον κορμό ενός ευκάλυπτου
Μεγάλο δέντρο
Η αγκαλιά μου μικρή
Η αγκαλιά μου μεγαλώνει
Η αγκαλιά μου τον τυλίγει
Και τον ήλιο μαζί
Και όλη τη γη
Όλη η γη έχει εδώ καλοκαίρι
Όλη η γη έχει τώρα μεσημέρι
Τα φύλλα του αγγίζουν το πρόσωπό μου
Κόβω ένα και το τσακίζω
Σ’ ευχαριστώ, του απευθύνομαι
Εισπνέω το άρωμά του
Ανοίγει πλατιά η οδός ευπνοής
Ευγνωμονώ τις ανοιχτές οδούς
Κύμα το κύμα φέρνουν στα πόδια μου
Καινούργια ολόφρεσκα δώρα
Βήμα το βήμα με φέρνουν τα πόδια μου
Εκεί που ανήκω τώρα

“full moon rises” phot@rt by Aeglie
ροδόγλαυκη ώρα δειλινή
ειρήνη, βαθιά χαρά
πριν την τρυφερή νύχτα
το άγγιγμα απαλό, ανεπαίσθητο
ανάμεσα στις κινήσεις που κλείνουν τη μέρα
σε λίγο, ένα ποτήρι κρασί
στο καλοκαιρινό μπαλκόνι
ένα κερί στο τραπέζι
το χέρι σου όλο μες στο δικό μου
το είναι σου όλο μες στο φως μου
και αργά, ήσυχα τα λόγια
περιγράφουν την ομορφιά που συναντήσαμε
στο ταξίδι της ημέρας που μας είχε χωριστά
Τα σχολεία ανοίγουν πάλι. Με πολλή χαρά και μεγάλο ενθουσιασμό, ξαναρχίζω κι εγώ να παραδίδω τα μαθήματά μου. Έχουν προγραμματιστεί δύο κύκλοι των πέντε τρίωρων συναντήσεων.

“full of flowers” phot@rt by Aeglie
Η μια ομάδα κάθε Τρίτη, δηλαδή 21 & 28 Μαΐου καθώς και 4, 11 & 18 Ιουνίου στον χώρο του Θεμιστοκλή, λεωφόρος Ηρακλείου 100 Πατήσια. Αυτή η σειρά μαθημάτων θα εξυπηρετήσει αυτούς που σκοπεύουν να ξεκινήσουν νωρίς τις καλοκαιρινές τους διακοπές. Σε αυτόν το χώρο έχουμε την αίθουσα διαθέσιμη κάθε εβδομάδα.
Η άλλη ομάδα κάθε δεύτερη Πέμπτη, δηλαδή 16 & 30 Μαΐου, 13 & 27 Ιουνίου καθώς και 11 Ιουλίου στον χώρο της Ολότητας, οδός Θεμιστοκλέους 4 Ομόνοια. Αυτή η σειρά μας δίνει την ευκαιρία να έχουμε χρόνο ανάμεσα στα μαθήματα για περισσότερη επεξεργασία. Σε αυτόν το χώρο έχουμε την αίθουσα διαθέσιμη κάθε δεύτερη εβδομάδα.
Σε αυτή τη σειρά μαθημάτων, θα βαδίσουμε τη διαδρομή από την κοινή και συνήθη χρήση του λόγου ως την, σε εγρήγορση και με επίγνωση, συνειδητή και σύμφωνη με την αυθεντική επιθυμία μας επιλογή των λέξεων, των εκφράσεων, των αφηγήσεων που ορίζουμε προς υλοποίηση στην πραγματικότητα της ζωής μας.
Ο ‘’εύΧρηστος δημιουργός λόγος‘’ είναι τέχνη υλοποίησης της ελεύθερης βούλησης του ανθρώπινου όντος και τέχνη εξέλιξης της συνειδητότητας του ανθρώπινου είδους.
Ξεκινάμε από την καταγραφή του συνήθους λόγου, τον οποίο χρησιμοποιούμε κατά τη διαδικασία της σκέψης, κατά την έκφραση των συναισθημάτων και κατά την περιγραφή των γεγονότων. Εντοπίζουμε την προέλευση αυτού του λόγου, ο οποίος δημιουργούσε ως τώρα την πραγματικότητά μας.
Προχωράμε, σε ειλικρινή διάλογο με τον εαυτό μας, παρατηρώντας τα συναισθήματα που προκαλούν οι λέξεις εντός μας. Εξετάζουμε με προσοχή και τιμιότητα τις προθέσεις και, ανιχνεύοντας τις βαθύτερες επιθυμίες, φτάνουμε έως τον εντοπισμό της γνήσιας και αυθεντικής βούλησής μας.
Στη συνέχεια και αφού εγκαταστήσουμε εντός μας την αγάπη – για τον εαυτό μας, αρχικά, που είναι το θεμελιώδες αλλά και για όλα τα πλάσματα και τα όντα – επιλέγουμε τον καινούργιο, νέο, φρέσκο λόγο με τον οποίο εύκολα και ελεύθερα μπορούμε να αφηγηθούμε την επιθυμητή πορεία μας στη ζωή.
Επιτρέπουμε στις ευχετήριες λέξεις να υλοποιηθούν και να αφυπνίσουν εντός μας αισθήματα χαράς και θαυμασμού, πράγμα το οποίο ενεργοποιεί το δυναμικό μας και μας καθιστά ικανούς να γράψουμε τη δική μας εμπνευσμένη και εμπνευστική ιστορία για τον βίο που διάγουμε πάνω σε αυτή τη γη.
Τότε, επιτρέπουμε στον εαυτό μας να απολαύσει τη ροή των δώρων και, με ευγνωμοσύνη, διευρύνουμε την εφευρετική και ευεργετική τέχνη του ‘’εύΧρηστου δημιουργού λόγου‘’ σε όλα τα πεδία της ζωής και σε όλους τους ανθρώπους με τους οποίους συναναστρεφόμαστε, σύμφωνα πάντα με τη βούλησή τους.

“reaching skies” phot@rt by Aeglie
Ανοίγω το μπαλκόνι που βλέπει αδιάλειπτα τη θάλασσα
Σκύβω πάνω από τη βαλίτσα που ταξιδεύει μαζί μου
Τιτιβίσματα, φτερουγίσματα
Μες στο δωμάτιο χελιδόνια
Καμπάνες
Είπε, μπορώ κι εγώ να υποφέρω
Κι εγώ μπορώ να πέθανω, είπε
Μπορείτε κι εσείς ν´ αναστηθείτε
Και δια παντός μπορεί να ζείτε
Αρκεί η ελεύθερη βούληση

“sun sets life” phot@rt by Aeglie
Ανοίγω το παράθυρο
Να μπει η άνοιξη
Μες στο χειμωνιάτικο σπίτι
Ανοίγω την ανάσα μου
Να μπει το φως
Μέσα στα σπλάχνα μου
Η ζωή είναι πάντα
Η χαρά είναι παντού
Και μια ανάμνηση
Πάλι μες στο μεσημέρι
Με τον ήλιο πάνω τόσο λαμπερό
“Ευτυχής να κρύβομαι πίσω από το φως που είσαι”
Ο Νίκος Χ. παρέδωσε το σώμα του στη γη νωρίς
Νέος ελευθέρωσε το πνεύμα του μες στο ευαείζωον πυρ
Και μου μίλησε την αλήθεια μου
Όταν εγώ ακόμα δεν γνώριζα
Ό,τι είμαι
kind of dialogue