η ώρα της επιστροφής εσπερινή και το φως λιγοστεύει με κάθε χιλιόμετρο που φεύγει, καθώς ο δρόμος ανεβαίνει υψόμετρο και τα σύννεφα από τη βροχή βαριά κατεβαίνουν χαμηλά στην πλαγιά – νομίζεις θ’ απλώσεις το χέρι σου και θα φτάσει ν’ αγγίξει την υγρή τους ύφανση, νομίζεις θ’ ανοίξουν τα δάχτυλά σου διόδους μες απ’ την πυκνή τους πλέξη – γιατί ο Απρίλιος τράβηξε τις βροχές που ο Μάρτιος δεν τόλμησε να ελευθερώσει και ξεδιψά τώρα τ’ ανθισμένα του γόνιμα χώματα, σε όλα τα χρώματα κεντά η γύρη ανθούς επάνω σε πράσινους βλαστούς και οι καρποί δένουν κουκούτσι και το ντύνουν χυμούς
τράβηξε τις βροχές
21 04 2011Comments : Leave a Comment »
Tags: απρίλης, καρπός, μάρτης
Categories : "clearing skies", "τράβηξε τις βροχές", πεζογραφία, ποίηση, φωτογραφία: Αίγλη, ο θαυμαστός κόσμος του λόγου, phot@rt by Aeglie, photography
dream spring
13 04 2011
“flower escapes” phot@rt by Aeglie
Dream life’s spring by creating inside your mind any blossoming picture you can imagine; and then, when time comes, spring will bring to blooming every gift.
Comments : Leave a Comment »
Tags: dream, gift, spring
Categories : "dream spring", "flower escapes", φωτογραφία: Αίγλη, phot@rt by Aeglie, photography, poetry, the wonder word world
end of death
4 03 2011The end of fear comes to meet people climbing up the summits of times, darkness is broken through; memory shapes into flesh everything ever born. New bodies: made from the clay of heavens.
Comments : Leave a Comment »
Tags: body, clay, heavens
Categories : "end of death", “water brings forth light”, φωτογραφία: Αίγλη, phot@rt by Aeglie, photography, poetry, singing we create the world, the wonder word world
the woman who talked to fear
7 02 2011
“blooming on the rocks” phot@rt by Aeglie
«A vagrant, that’s what it is; a beggar,» the woman who talked to fear said calmly.
I have met her that very morning at the school gate. “Keep your mind free from fear,” she said to her kids and she smiled at my surprised look. She introduced herself to me and she invited me to her place on the afternoon.
«It comes on the threshold of the mind and it begs for its coin: our subjugation.
«It comes covered into advising recipes. “Watch it!” is the phrase consisting in its fundamental, misleading ingredient.
«It comes, a small and faint thing, just a little shadow; it’s fed on agony, worry, exertion, pain, travail. It weights, day by day, it thickens, expands and spreads; it conquers.»
She poured out fresh lemonade to glasses.
«I have had it in for a long time. It had settled into my rooms. My loved place had been withered under its darkness.
«And then, there came a morning, when I resolved on quitting trouble. It went hungry that day long. Next morning, my mind was clear. I had still had it in, though. Before it goes back to nothingness from where it came, it tried to move me to pity. But, as I had resolutely quit misery, it couldn’t persuade me to feel sorry for it. Instead, it moved me to curiosity. Or, maybe, what I only wished was to listen to a good story – just for fun.»
She brought a bowl from the kitchen and she filled it with apricots from a tree of her garden laden with golden, thick, and juicy fruit.
«It does not exist. This is the truth of it: it doesn’t exist. It admitted this to me. It’s a delusion. A delusion made by an ancient error, grown into some ancient dark gap, back in the very beginning of the world; and it sips life. This life it sips is of no use of it; it doesn’t belong to it. It couldn’t have its own life, either; since it isn’t created. In order to keep itself busy and feel somehow useful, these are its own words, it disuses creatures’ life. Humanity lives a life of imperfection and malady because people feed the delusion of fear.»
She reached up to the blossomed apple tree, it have had us under its cool shade, and said, “you, my dear, do know what I’d love to have right now.” After a few fractions of a second a red, plump apple was in her handful.
«It only takes to let it go hungry,» she winded up; and she bit the crisp fruit.
Comments : 2 Comments »
Tags: apricot, free, fruit
Categories : "blooming on the rocks", "the woman who talked to fear", fairy tale, φωτογραφία: Αίγλη, philosophy, phot@rt by Aeglie, photography, prose, short story, singing we create the world, the wonder word world
your eyes’ light on
13 01 2011
“blue night” phot@rt by Aeglie
See the night:
how it’s growing denser all around!
It surrounds us with close wet woven nets;
it hides the way.
You don’t even have the right of spending energy – hard times.
You’re forced to drive with your low beams
– on slow speed, as well –
since the road’s hidden deep into the heavy rain of dark forecasts.
And, there comes a moment, when you can see the light of your eyes.
You shed it on ahead with all of your heart;
you break the weft of fear.
With your new sight now, you speed up as you will.
The companion says “slow down, I cannot see my step.”
“Shed your eyes’ light over ahead,” you encourage him.
And, as long as he seeks it inside him, you describe the magic of a night ride;
and, you promise, you go straight ahead beyond dawn,
together._
Comments : 2 Comments »
Tags: beyond, light, will
Categories : "blue night", "your eyes' light on", φωτογραφία: Αίγλη, philosophy, phot@rt by Aeglie, photography, poetry, singing we create the world, the wonder word world
το φως των ματιών σου
3 01 2011Κοίτα η νύχτα πώς πυκνώνει γύρω
Τυλίγει υγρά δίχτυα πιο κοντά όλο και πιο κοντά μας
Κρύβει την πορεία
Ούτε έχεις δικαίωμα – σε τέτοιους καιρούς – να ξοδέψεις ενέργεια
Υποχρεώνεσαι να οδηγείς με χαμηλά φώτα
Χαμηλές ταχύτητες, επίσης
Αφού ο δρόμος είναι κρυμμένος μέσα στη βροχή των ζοφερών προγνώσεων
Και τότε ανακαλύπτεις το φως των ματιών σου
Το ρίχνεις μπροστά με όλη τη δύναμη της καρδιάς σου
Διαρρηγνύεις το υφάδι του φόβου
Με καινούργια ματιά, αναπτύσσεις τη δική σου ταχύτητα
Ο συνοδοιπόρος λέει ‘πιο σιγά, δε βλέπω’
‘Ρίξε εμπρός το φως των ματιών σου’ τον προτρέπεις
Κι ως να το βρει εντός του, περιγράφεις τη μαγεία της νυχτερινής διαδρομής
Και υπόσχεσαι ότι θα βγείτε κατευθείαν στην αυγή
Μαζί
Comments : 12 Comments »
Tags: βροχή, δύναμη, διαδρομή
Categories : "το φως των ματιών σου", "together", πεζογραφία, ποίηση, φωτογραφία: Αίγλη, φιλοσοφία, ο θαυμαστός κόσμος του λόγου, phot@rt by Aeglie, photography
κάστανα και πορτοκάλι
29 11 2010Διάφανο απόγευμα στην άκρη του καιρού
Βγαίνουμε απ’ τη θάλασσα και κρατάμε την αλμύρα επάνω μας
Η νύχτα φτάνει νωρίς
Ο χειμώνας δεν έρχεται
Φέρνεις τα ξύλα
Απόψε θ’ ανάψει στο σπίτι η πρώτη φωτιά
Παράθυρα ανοιχτά
Το κρύο δεν είναι επικίνδυνο, λες, ο φόβος είναι ο κίνδυνος
Ψήνεις τα κάστανα και βγαίνεις να τ’ αφήσεις στα παιδιά
Τα παιδιά είναι πάντα εκεί στην ώρα τους χωρίς ίχνος παρουσίας
Όλη τη μέρα αδέσποτα
Το βράδυ σκαρφαλώνουν αθόρυβα τα δέντρα στο μικρό μας πάρκο
Δε φοβούνται τις σκιές
Μένουν σιωπηλά για ν’ ακούν τους ψιθύρους που σεργιανίζουν το έδαφος
Δεν έχουν φάει τίποτα
Ούτε πεινούν
Τρώνε τα κάστανα σαν να ήταν μέρος ενός παιχνιδιού
Επιστρέφεις
Μοιραζόμαστε ένα πορτοκάλι
Ας μην κρυβόμαστε απ’ το φως της νύχτας, λες – και πλαγιάζεις πλάι μου
Τα παιδιά αγρυπνούν: είναι μέρος του παιχνιδιού
Κι όταν σιγουρευτούν ότι μας πήρε ο ύπνος πλησιάζουν
Το πρωί τα βρίσκουμε να ευλογούν τα όνειρά τους γύρω απ’ τη σβησμένη πια φωτιά της νύχτας μας
Μάταια φοβόμαστε να τα ξυπνήσουμε
Σηκώνονται και μας δίνουν το χέρι
Το βήμα μας μπαίνει στο αύριο
Και αυτό δεν είναι αναπόφευκτο
Comments : 2 Comments »
Tags: παιχνίδι, παιδί, αύριο
Categories : "κάστανα και πορτοκάλι", "wet reflection", ποίηση, φωτογραφία: Αίγλη, ο θαυμαστός κόσμος του λόγου, phot@rt by Aeglie, photography
κάνε κάτι για σένα
22 09 2010όπως δημοσιεύθηκε στην παιδική εφημερίδα KidsNewsLetter
Η κρίση είναι μια μεταμφιεσμένη ευκαιρία, λένε εδώ και καιρό οι τίτλοι και οι υπότιτλοι των προγραμμάτων εκπαίδευσης και δια βίου μάθησης των εργαζομένων στις επιχειρήσεις. Ο λόγος αποδίδεται στην κινέζικη σοφία και χρησιμοποιείται για να ενισχύσει το ηθικό των εργαζομένων και να συνεχίσουν τη σκληρή δουλειά, παρά τη μείωση των υλικών απολαβών τους.
Ναι, με διακατέχει αυτή η εμμονή: φιλτράρω πολύ προσεχτικά και πολύ καχύποπτα αυτά που ακούω και διαβάζω – και ψάχνω πάντα σε ποια κατεύθυνση προσπαθούν να σπρώξουν τη σκέψη και την πράξη μου – και βρίσκω πάντα, ή τις περισσότερες φορές, ότι δεν είναι αυτή η δική μου επιλογή – και απέχω.

“golden kitten” phot@art by Aeglie
Η μαγεία, ωστόσο, συχνά τρυπώνει να φανερωθεί και μέσα από ό,τι έχω αρνηθεί.
Πάντα έκανα πράγματα για μένα. Έτσι όπως συμβουλεύουν εκείνοι στους οποίους έχουμε αναθέσει να μας συμβουλεύουν. Φρόντιζα να έχω στη διάθεσή μου χρόνο και χρήμα για να καταναλώνω σε αγαπημένες ενασχολήσεις. Και αυτό μου έδινε, πρέπει να ομολογήσω, μεγάλη χαρά και ευχαρίστηση. Όπως τα μαθήματα και τα σεμινάρια που παρακολουθούσα σε πεδία που αγαπώ. Και ήταν αυτά που μπορούσα να στερηθώ για να αντιμετωπίσω την οικονομική κρίση που μου επιβλήθηκε για να αντιμετωπιστεί, ανάμεσα σε άλλα, η παγκόσμια έλλειψη τροφίμων.
Έτσι έμεινα με χρόνο δυσανάλογα, σε σχέση με το χρήμα, διαθέσιμο. Και χαλάρωσα, δεν είχα πια τόσο πολλά να προλάβω. Και άρχισα να βλέπω και ν’ ακούω τα σημάδια να με προτρέπουν να κάνω κάτι για τους άλλους. “Α, δεν είμαι εγώ για τέτοια,” ήταν η πρώτη μου αντίδραση. Τα σημάδια όμως επέμεναν κι έκαναν πιο συχνή την παρουσία τους κάθε μέρα που περνούσε. Και ενέδωσα: τηλεφώνησα στο Χαμόγελο του Παιδιού και ζήτησα να με δεχτούν ως εθελόντρια.
Ξεκίνησα πολύ επιφυλακτικά, στην αρχή σε εργασίες μακριά από τα παιδιά. Αλλά ο μαγικός μήνας Αύγουστος, που αλλάζει τους συσχετισμούς, δημιούργησε ένα κενό που μου ζητήθηκε να καλύψω. Δεν είπα όχι. Ευτυχώς, δεν είπα όχι. Και για πρώτη φορά στη ζωή μου, κάνοντας κάτι για τους άλλους, ένιωσα ολοκληρωτική χαρά και ευφροσύνη. Ένιωσα ότι τώρα έκανα πραγματικά κάτι για μένα.
Η χαρά του εθελοντή είναι πικρή. Δημιουργείται στο περιθώριο της δυσχέρειας του συνανθρώπου. Είναι όμως βαθιά και ουσιαστική. Βρίσκεσαι ξαφνικά να συμμετέχεις στην προσπάθεια για έναν καλύτερο κόσμο. Μπορείς, στ’ αλήθεια, να κάνεις κάτι για ν’ ανακουφίσεις τον πόνο του διπλανού σου. Κάτι πραγματικό, απτό. Και τότε είναι η στιγμή που καταλαβαίνεις ότι εκείνος είναι που σε βοηθάει. Βοηθάει να ξυπνήσει μέσα σου ο θαυμασμός, εκεί που πρώτα διαχεόταν ψυχοφθόρος ο οίκτος.
Comments : 10 Comments »
Tags: παιδί, χαρά, αύγουστος
Categories : "golden kitten", "το χαμόγελο του παιδιού", "κάνε κάτι για σένα", πεζογραφία, φωτογραφία: Αίγλη, φιλοσοφία, αρθρογραφία, επίκαιρα, εθελοντισμός, ο θαυμαστός κόσμος του λόγου, phot@rt by Aeglie, photography
ανάληψη
18 08 2010

“reach the blooming sky” phot@rt by Aeglie
Η γη καταπίνει τις καλλιέργειες και η σοδειά που μοχθήσαμε θρέφει το χώμα που πατάμε. Το χώμα που είμαστε εισέρχεται στον καιρό της αθρεψίας. Εύφορος καιρός για να θρέψουμε το πνεύμα: να γευτεί η κοιλιά μπουκιές αναπνοής της ζωοδόχου, να χορτάσει ο ουρανίσκος το διαυγές άρωμα του γαλανού. Καιρός σοφός για να σηκώσουμε τα μάτια από την ανάγκη – και, για μόνη τη χαρά της ελαφρότητας, να αναληφθούμε από τους ουρανούς.
Comments : 8 Comments »
Tags: άρωμα, καιρός, ουρανός
Categories : "ανάληψη", "reach the blooming sky", πεζογραφία, ποίηση, φωτογραφία: Αίγλη, φιλοσοφία, ο θαυμαστός κόσμος του λόγου, phot@rt by Aeglie, photography
γαλανό για το ταξίδι
9 07 2010
“blooming heart” phot@rt by Aeglie
Αργυρογάλανες δέσμες διαρρηγνύουν το παχύ στρώμα του γκρίζου σύννεφου που έχει εξαπλωθεί απ’ άκρη σ’ άκρη σε όλο το θόλο και χύνουν το φως του ήλιου από τον ουρανό στη γη σαν μέσα από ένα δίχτυ, στη δύση.
Ο δρόμος που οδηγώ βλέπει για λίγο δυτικά και με λούζει αυτή η εικόνα: το διάφανο γαλάζιο καθώς ρέει μπρος απ’ την κουρτίνα της συννεφιάς.
Αυτό το γαλανό, θυμάμαι, υπάρχει πάντα στα όνειρά μου. Ανοίγει το ταξίδι. Και παρακάτω, εκεί που μου φάνηκε σαν να ήταν ο προορισμός, έρχεται πάλι ν’ απλώσει το ταξίδι από κει και πέρα – πάντα πιο πέρα.
Comments : 12 Comments »
Tags: προορισμός, γαλάζιο, κουρτίνα
Categories : "blooming heart", "γαλανό για το ταξίδι", πεζογραφία, ποίηση, φωτογραφία: Αίγλη, επίκαιρα, ημερολόγιο, μικρή ιστορία, ο θαυμαστός κόσμος του λόγου, phot@rt by Aeglie, photography
















kind of dialogue