singing we create the world ©

Χτες, η Τζωρτζίνα γέννησε τον Αναστάση

Γνώριζε ότι την είχα στην καρδιά και τη σκέψη μου

Μου έστειλε φωτογραφίες του μωρού από τις πρώτες του ώρες

Τις κοίταζα με ευλάβεια για ώρες

Η ευλάβεια [ευ+λαμβάνω] είναι δική μας υπόθεση, είναι η δική μας πρόθεση

Η ευλάβεια είναι ο τρόπος μας να προσλαμβάνουμε το καλό απ’ ό,τι μας προσφέρει η ζωή

Η ευλάβεια οδηγείται από την ελεύθερη βούληση να καλώς ορίσει αυτήν την καινούργια ζωή

Η Τζωρτζίνα και ο Σπύρος μοιράστηκαν τη χαρά τους και με τους διαδικτυακούς τους φίλους

Δεν αρκέστηκα να σχολιάσω και να ευχηθώ

Διάβασα όλα τα πολλά, πολλά σχόλια, με τις γλυκιές και τρυφερές ευχές

Τι χαρά!

Τι ωραίο πράγμα που είναι αυτό: να πολλαπλασιάζεται η χαρά!

Αυτή είναι η πιο σημαντική πλευρά της ενσυναίσθησης: να χαρείς με τη χαρά που σου προσφέρει ο άλλος άνθρωπος μες από τα σπλάχνα του!

Ανοίγω τον εαυτό μου στη χαρά, ναι, στη χαρά του άλλου ανθρώπου, ναι, χαίρομαι με τη χαρά του άλλου ανθρώπου, ναι, ανοίγω στον Εαυτό μου

Μια φτενή μικρή φωτεινή καμπύλη φεγγάρι

ανατέλλει, απέναντι

Ολοκληρώνει την τροχιά των ημερών του

Ένας ήλιος ακολουθεί

Εύφωτος και παθιασμένος

Ν’ απολαύσει τον κόσμο

Ερυθριά η αυγή

Ευδία κι εύτολμη με προσκαλεί

Ανοίγω το υψηλό παράθυρο

Το φρέσκο φως απορροφά

το φως που φθίνει

Συγχώνευσα τη γνώση του

Επιτρέπω στο παληό ν’ αποσυρθεί

Το φρέσκο προσκαλώ να ‘ρθει

Ευρυχωρώ τον εαυτό μου

Όλο το πρωί μαζεύαμε ελιές. Είχαμε, ωστόσο, πάρει μαζί μας μαγιώ, διότι από την προηγούμενη το είχαμε υποσχεθεί ότι θα κολυμπήσουμε μετά τον αγροτουρισμό μας.

Ήταν Σάββατο 14 Οκτωβρίου 2017. Εκτός απ’ το μαγιώ, είχα μαζί μου ένα τετράδιο κι ένα στυλό.

Αφού βγήκαμε απ’ τ΄αλμυρά και δροσερά νερά, στο Νεράκι, ντυθήκαμε – ήταν κιόλας αργά το απόγευμα, είχε απλωθεί εκείνη η τρυφερή φθινοπωρινή ψύχρα – κι έβαλα στα χέρια του Δημήτρη το τετράδιο και το στυλό: “αν τυχόν θέλεις να κρατήσεις σημειώσεις,” είπα, τάχα αδιάφορα, “θα σου αναπτύξω κάποια θέματα.”

Στο βλέμμα του, την συγκατάβαση διαδέχθηκε η έκπληξη και σε λίγο ο ενθουσιασμός και το χέρι του έτρεχε και τα φύλλα του τετραδίου γέμιζαν και γύριζαν και γέμιζαν και γύριζαν.

Βράδιαζε, σηκωθήκαμε να βαδίσουμε την επιστροφή. Πήρα πίσω το σπιράλ, γνωρίζοντας ήδη ότι, ναι, μπορούσα να προχωρήσω με τα μαθήματα που σχεδίαζα.

Καθώς περπατούσαμε και απαντώντας στις ερωτήσεις του, του θύμισα τις δύο ιστορίες που έχω συμπεριλάβει στο “ήταν ένα χαϊκου” στις σελίδες 61 και 62 καθώς και 81 και 82.

Αυτό ήταν το πρώτο μάθημα, που είχα προγραμματίσει – μόνο από την πλευρά μου, βέβαια, μα ευτυχώς ο μαθητής μου, έκπληκτος και πρόθυμος, αποδέχθηκε τον ρόλο του – και είχα προετοιμάσει. Ήταν το δοκιμαστικό μου, όπως είπα και στον καλό μου φίλο. Και ήταν πετυχημένο, κατανοούσα, αργότερα, διαβάζοντας τις σημειώσεις που είχε κρατήσει.

Αυτό το μάθημα – στο οποίο είχα καταπιαστεί με τρεις μόνο λέξεις: ελευθερία, έργο, έρωτας – εξελίχθηκε στην Πρώτη Εποχή Μαθητείας.

Στην Τρίτη Εποχή Μαθητείας της Τέχνης ΕυΑειΖωίας “εύΧρηστος Δημιουργός Λόγος” η οποία είναι θεμελιωμένη στη νομοτέλεια “το τραγούδι μας σχηματίζει τον κόσμο” συνεχίζουμε να κινούμαστε βαθύτερα μες στον εσωτερικό μας κόσμο, με πολύ προσοχή και φροντίδα, με δέος και θαυμασμό, για την περιπέτεια της εαυτογνωσίας, με αγάπη για τον εαυτό μας και με λαχτάρα ν’ ανταμώσουμε τον Εαυτό μας.

Εργαζόμαστε – προσεγγίζοντας και αναλύοντας τον λόγο μας, που αναγνωρίζουμε τώρα ότι είναι δημιουργός, εφαρμόζοντας σταδιακά την πρόθεσή μας να τον χρησιμοποιούμε εύχρηστα – και, με στόχο και σκοπό να εμβαθύνουμε σε ευκρινή γνωριμία με τον εαυτό μας, δημιουργούμε τις προσωπικές μας αφηγήσεις, χρησιμοποιώντας έξι διαφορετικές εκδοχές γραφής:

{1} Αντικειμενική Περιγραφή, {2} Αυτόματη Συγγραφή, {3} Δημιουργικό Τραγούδι, {4} Διάλογοι της Αγάπης, {5} εύΧρηστος Δημιουργός Λόγος, {6} εύΨυχη και ολόΦρέσκη Αφήγηση σύμφωνη με την Αυθεντική και Ελεύθερη Βούλησή μας.

Σε αυτό το σημείο, θα ήθελα να σημειώσω τι δεν κάνουμε, με τι αποφεύγουμε να καταπιαστούμε: δεν κάνουμε ψυχανάλυχη ούτε κανενός είδους άλλη ψυχοθεραπεία ή οποιαδήποτε θεραπεία.

Χαίρουμε άκρας υγείας. Αναγνωρίζουμε την τελειότητα της ψυχής μας. Αναγιγνώσκοντας τα ίδια τα κείμενά μας, αναγνωρίζουμε το τέλειο, πλήρες, ολοκληρωμένο ον που καθένας είμαστε.

Ώστε το μόνο που χρειάζεται να κάνουμε είναι η τροποποίηση. Τροποποιούμε την αφήγηση που μάθαμε να υπηρετούμε με τον βίο μας. Συγγράφουμε, σε συνεργασία με τον Εαυτό μας, φρέσκες αφηγήσεις, σύμφωνες με την αυθεντική, γνήσια και ελεύθερη βούλησή μας, ώστε εκπληρώνουμε, εκδηλώνουμε και απολαμβάνουμε στη ζωή μας κάθε λέξη που έχουμε επιλέξει.

Όπως γίνεται κατανοητό, στην τρίτη εποχή μαθητείας, επεξεργαζόμαστε πολύ προσωπικά δεδομένα. Γι’ αυτόν τον λόγο, προηγείται μια περίοδος κατά την οποία εργαζόμαστε με την εμπιστοσύνη και, άρα, την ολοκληρωτική και οριστική παραίτηση από τα θέατρα ελέγχου. Αφού την κερδίσουμε, προχωράμε στη διαδικασία επεξεργασίας των αφηγήσεων.

Το παραπάνω κείμενο δίνει μια εικόνα της τρίτης εποχής σε αυτούς που την έχουν εμπρός τους.

Για εκείνους που την έχουν ολοκληρώσει και επιθυμούν να προετοιμαστούν για την Τέταρτη Εποχή Μαθητείας με μιαν επανάληψη της τρίτης, θα προτείνω να συγγράψουν μικρά κείμενα και με τις έξι εκδοχές γραφής, με θέματα που έχουμε εξετάσει μαζί, ώστε να γευθούν τη χαρά που μας προσφέρει πάντοτε με προθυμία η εξέλιξή μας καθώς βλέπουν τώρα τα φρέσκα, εύχρηστα λόγια να ευρέουν εύκολα, εύστοχα και εύτροπα.

Στην ως εδώ μαθητεία μας – πρώτη, δεύτερη και τρίτη εποχή, αντίστοιχα – έχουμε μάθει να (α) σκεφτόμαστε διαφορετικά για τις λέξεις, (β) παρατηρούμε τις λέξεις που χρησιμοποιούμε, (γ) επιλέγουμε τις λέξεις που εκφράζουν με σαφήνεια και διαύγεια την αυθεντική, γνήσια, ελεύθερη βούλησή μας.

Και ήδη απολαμβάνουμε την υλοποίηση των λόγων μας, συχνά καλλίτερα απ’ ό,τι έχουμε φανταστεί και αποτυπώσει στις αφηγήσεις μας.