“just summer” phot@rt by Aeglie
Το τραγούδι της επιστροφής της τράτας
Το τραγούδι του τζίτζικα
Αμέτρητοι τζίτζικες φωλιάζουν μες στις φυλλωσιές των πεύκων που οι ρίζες τους αγκίστρωσαν σε χώματα αλμυρά
Βαδίζω απέναντι στον ήλιο – με πείσμα κρατώ τα μάτια μου ανοιχτά στο πρόσωπό του
Πάνω απ’ το κεφάλι μου κρέμεται βράχος
Δίπλα στο βήμα μου πέφτει γκρεμός
Το κύμα σφυρίζει έναν αρχαίο ρυθμό
Η αρχή του κόσμου έρχεται
“sky hair” phot@rt by Aeglie
Σηκώνω το βλέμμα από το μόχθο της ημέρας
Ζεστός βοριάς τη μαστίγωνε ώρες
Δυο χελιδόνια χορεύουν
Ψηλά, μακριά, πάνω απ’ τα μάτια μου
Βαθιά μέσα στο εσπερινά γαλάζιο φως του θόλου
Ο ουρανός
Αιώνες περιμένει ο ουρανός να ελαφρύνεις
“hidden spring” phot@rt by Aeglie
Δες
Πόσα αστέρια μας κοιτάζουν απόψε
Κι ένας πλανήτης ψηλώνει την ανατολή της νύχτας
Και το φεγγάρι, στο άδειασμα, μόλις
Ξαπλώνει χαμηλά στον ορίζοντα πάνω στ’ ανατολικά βουνά
Που δε βλέπεις μέσα στο σκοτάδι, αλλά ξέρεις ότι είναι εκεί
Γιατί το στέρεο στέκει στη θέση του και όταν ο ήλιος κρυφτεί πίσω απ’ τη ράχη του κόσμου
“sunset beyond woods” phot@rt by Aeglie
Αυτή την ειρηνική ώρα που σερβίρεις δυο ποτήρια παγωμένο λευκό, πλάι σε μια πιατέλα μοσχόφλουδα, ενώ τα πουλιά ψάλλουν τον εσπερινό μες στις φυλλωσιές και τα μάτια βλέπουν μακριά γαλήνιο το πέλαγο να σμίγει στον ορίζοντα με το διαυγές στερέωμα
Αλλού,
Άνθρωποι μεθούν με τη μυρωδιά του αίματος και γλεντοκοπούν με την πλαταγή των όπλων και στρώνουν τραπέζι κάτω στο κρύο χώμα χωρίς φρέσκο ψωμί κι ο ουρανός νέφη ταραχής χαμηλώνει πάνω απ’ τη σκέπη τους και το βλέμμα τους δεν πάει πέρα από ένα διαρκώς επαναλαμβανόμενο
Γιατί
Ή, των πιο τολμηρών,
Ως πότε
Ως να δούμε μακριά βαθιά μέσα
Ως το θαύμα
νωρίς το απόγευμα, αργά το μεσημέρι, καλοκαίρι, η ζέστη καταστέλλει, δεν έχω σκοπό ν’ αντισταθώ, άσε με να λιώσω σαν μέλι στο ζεστό σου σώμα να κυλήσω – ίδρωσες, αγάπη μου, μυρίζεις βερίκοκο
“wet pebbles” phot@rt by Aeglie
τα σκιερά κρατούν δροσιά στο σπίτι
γυμνά πόδια κινούνται νωχελικά πάνω στο μάρμαρο
στο ένα χέρι βιβλίο, στο άλλο δροσερό
ιουλιανή ημέρα και η ώρα μεσημέρι
“shadow on the rocks” phot@rt by Aeglie
ελαφρύ στο νερό το σώμα
ελαφρύ στο γαλανό το βλέμμα
φεύγει μακριά
προσπερνά τα σχήματα, τις καμπύλες κινήσεις
το σύννεφο ή τον αφρό, το τραγούδι του φτερού ή τον κυματισμό αφήνω πίσω, ν’ ακούσω:
από πού προέρχεσαι;
η νύχτα είναι σκοτεινή, δεν είναι το σκοτάδι
η ώρα της επιστροφής εσπερινή και το φως λιγοστεύει με κάθε χιλιόμετρο που φεύγει, καθώς ο δρόμος ανεβαίνει υψόμετρο και τα σύννεφα από τη βροχή βαριά κατεβαίνουν χαμηλά στην πλαγιά – νομίζεις θ’ απλώσεις το χέρι σου και θα φτάσει ν’ αγγίξει την υγρή τους ύφανση, νομίζεις θ’ ανοίξουν τα δάχτυλά σου διόδους μες απ’ την πυκνή τους πλέξη – γιατί ο Απρίλιος τράβηξε τις βροχές που ο Μάρτιος δεν τόλμησε να ελευθερώσει και ξεδιψά τώρα τ’ ανθισμένα του γόνιμα χώματα, σε όλα τα χρώματα κεντά η γύρη ανθούς επάνω σε πράσινους βλαστούς και οι καρποί δένουν κουκούτσι και το ντύνουν χυμούς
“together” phot@rt by Aeglie
Κοίτα η νύχτα πώς πυκνώνει γύρω
Τυλίγει υγρά δίχτυα πιο κοντά όλο και πιο κοντά μας
Κρύβει την πορεία
Ούτε έχεις δικαίωμα – σε τέτοιους καιρούς – να ξοδέψεις ενέργεια
Υποχρεώνεσαι να οδηγείς με χαμηλά φώτα
Χαμηλές ταχύτητες, επίσης
Αφού ο δρόμος είναι κρυμμένος μέσα στη βροχή των ζοφερών προγνώσεων
Και τότε ανακαλύπτεις το φως των ματιών σου
Το ρίχνεις μπροστά με όλη τη δύναμη της καρδιάς σου
Διαρρηγνύεις το υφάδι του φόβου
Με καινούργια ματιά, αναπτύσσεις τη δική σου ταχύτητα
Ο συνοδοιπόρος λέει ‘πιο σιγά, δε βλέπω’
‘Ρίξε εμπρός το φως των ματιών σου’ τον προτρέπεις
Κι ως να το βρει εντός του, περιγράφεις τη μαγεία της νυχτερινής διαδρομής
Και υπόσχεσαι ότι θα βγείτε κατευθείαν στην αυγή
Μαζί
singing we create the world © 
kind of dialogue