singing we create the world ©

Μικρή ώρα ξυπνώ και ξεκινώ αξημέρωτα
Χρόνια τώρα η ίδια διαδρομή, από είτε προς, κάθε φορά είναι άλλη
Διατρυπούν πυκνή την ομίχλη τα φώτα που ρίχνω στον ορεινό δρόμο
Ένας πλανήτης σβήνει μεσούρανα και η μέρα χαράζει
Υγρή ημέρα χαράζει
Ακούω απ’ το ραδιόφωνο παλιά τραγούδια και τη νέα λέξη:
φτωχοποίηση
Σε παρελθόντες χρόνους διηγείται η ιστορία τα μελλούμενα

Αν οι καιροί της ακμής είναι συναρπαστικοί – όπως πάντα η άνθηση και η καρποφορία – καθώς βγαίνουν κυνήγι η πρόοδος και η ευημερία και η εξέλιξη και βιάζονται να διανύσουν τις ανοιξιάτικες μέρες που αργούν να νυχτώσουν κι αγωνίζονται ν’ αποδείξουν το ένα καλύτερο από το άλλο τα έργα του ανθρώπου

Οι καιροί της παρακμής είναι εκείνοι οι μαγικοί καιροί – όπως πάντα η σπορά και η καλλιέργεια – όταν η εργασία, ο μόχθος και ο ιδρώτας που παγώνει πάνω στο κορμί καθώς βραδιάζει νωρίς την εποχή του φθινοπώρου, αγρυπνούν μυστικά σε πείσμα του κόπου και σκέφτονται ελεύθερα σε πείσμα του σκότους για να φέρουν στο φως του κόσμου το όνειρό τους

Τα χελιδόνια πετούν απόψε χαμηλά
Ο μαγιάτικος αγέρας κατεβαίνει απ’ το βορρά,
σφυρίζει κι αγριεύεται
Μυρίζει χιόνι από τα μακρινά βουνά
Ντυνόμαστε πάλι τα ζεστά
Κλείνουμε τα παράθυρα
Στο τραπέζι μένει ένα καλάθι βερύκοκα
Η πείνα του φόβου δε χορταίνει

english version

“enlivening” phot@rt by Aeglie

Μια αγκαλιά ομίχλη κατηφορίζει αργά, γλιστρά στην πλαγιά, μετεωρίζεται λίγα μέτρα πάνω από τη στέγη
Θα μας τυλίξει
Θα στάξει εντός μας βαθιά η ανύποπτα αμείλικτη δύναμη της υγρασίας
Θα ραγίσει ο θεμέλιος φόβος και θα σκιρτήσουν τα σπλάχνα και τα μέλη θα νικήσουν το λήθαργο που έχει εξαπλωθεί σε όλα τα σώματα
Ο καιρός είναι άνοιξη και η ώρα στον κόσμο ανάσταση

Η σελήνη στην ανατολή πλήρης, πάνω από την πόλη που με ανάθρεψε, μ’ ένα χαμόγελο κρυμμένο στις σκιές και τις χαράδρες της όψης της
Ο δρόμος χαμηλώνει και η αρχαία λεύκα που φυλλάνθισε φέτος πάλι την κρύβει για λίγο απ’ τη ματιά μου – αφού, σε σχήμα κύκλου μετράει τη ζωή η επανάληψη
Ενώ, ο άνθρωπος δικαιούται και δύναται ν’ αναμετριέται με το βίο του στη γραμμή μιας εκτόξευσης
Θυμήθηκα τι ήθελα να γίνω όταν μεγαλώσω

Ώρα μικρή ξεκινώ και η νύχτα τυλίγει πυκνή τον τόπο κάτω από βαρύ ουρανό
Στη δύση φέγγει φως φεγγαριού ολόγιομου κρυμμένου πίσω από σύννεφα
Η βροχή ξεσπά
Η άσφαλτος, ζεστή από μακρύ καλοκαίρι, σηκώνει το νερό σε αέρα ξανά μπρος στα φώτα που ρίχνω στο δρόμο μου