εμπειρίες δημιουργικής γραφής

29 12 2025

Οι εκδόσεις “εὔΧρηστος” ανοίγουν τις κυψέλες συγΓραφής για το 2026 και σε προσκαλούν, αν νιώθεις συγγένεια με το πνεύμα και τις αξίες τους.

Καλώς ορίζουμε όλα τα είδη της τέχνης του λόγου: ποίηση και πεζογραφία, φιλοσοφικό δοκίμιο και επιστημονικό έργο, προσωπική μαρτυρία και θεατρικό λόγο, υβριδικά κείμενα.

Η πρόθεσή μας είναι να προσφέρουμε στο αναγνωστικό κοινό ευεργετικές ιστορίες· να ενεργοποιήσουμε εκείνον τον λόγο, που μεταμορφώνει το τραύμα σε θαύμα και μετασχηματίζει την πληγή σε πηγή· τον καθαρό λόγο, που αψηφά την υπαρξιακή αγωνία και γεννά τη θεμέλια χαρά της ύπαρξης.





όνομα

16 06 2025
“string vibes” by Aeglie

το τραγούδι μας σχηματίζει τον κόσμο και οι ουρανοί, που τον αγκαλιάζουν, θυμούνται το όνομά μας





Παρίσι, 2024

12 08 2024

Αγαπημένη Πόλη του Φωτός

Παρίσι, εσέ

Ευχαριστώ κι ευγνωμονώ

Φώτισες αυτό το καλοκαίρι τον αθλητισμό

Την ιστορία, τον πολιτισμό

Φώτισες την αλήθεια

Μου θύμισες ότι ο θάνατος δεν υπάρχει

Ότι ό,τι νομίζουμε ότι έχει πεθάνει

Περιμένει, στις υπόγειες ροές, μιαν αφορμή

Να φωτιστεί, ν’ αφυπνιστεί, να ενεργοποιηθεί

Μου φανέρωσες

Τι είναι η βούλησή σου ν’ αφυπνίζεις εσύ

Φως

Ξύπνησες το Φάντασμα της Όπερας

Που γνωρίζει τα υπόγεια δρομολόγια

Να οδηγήσει τα παιδιά

Με το φως στα χέρια τους και την καρδιά

Έξω, επάνω από τα νερά της Σηκουάνα

Με ταξίδεψες στην πρόσφατη ιστορία σου

Εκείνη που έγραψες, αφού

Αφύπνισες το ελληνικό φως

Στα έργα της επιστήμης και του πολιτισμού

Της Αναγέννησης και του Διαφωτισμού

Μου έδειξες

Πώς αναγεννάς την ομορφιά

Όταν το σκοτάδι, στην αφύπνισή του, παίρνει φωτιά

Με πήρες απ’ το χέρι μέσα στη βιβλιοθήκη

Σε ακολούθησα στις διαδρομές των βιβλίων

Όπου οι άνθρωποι ψάχνουν τις λέξεις

Για την μεταμόρφωση και τον μετασχηματισμό τους

Καθώς δημιουργούν τον εαυτό τους

Έδωσες χώρο σε μια καινούργια χώρα

Φιλοξένησες μια νέα οικογένεια

Έδωσες τον ορισμό της πατρίδας

Γι’ αυτούς που αφήνουν την πατρίδα

Κι αναζητούν φρέσκια γη για την βίωσή τους

Μου θύμισες ότι τέκνο σου

Αφύπνισε στην καρδιά του και στον νου

Το ελληνικό ολυμπιακό φως και τον καθαρό λόγο

Και το πρόσφερε εκ νέου στον κόσμο

Με βαθύ σεβασμό

Για την ελληνική προέλευση της ιστορίας

Του ελεύθερου ανθρώπου

Που διαρκώς διευρύνει τις δυνάμεις

Άνοιξες τις πύλες και ξεχείλισε

Η χαρά και ο ενθουσιασμός

Το φως της φιλοξενίας στους δρόμους

Το φως του πνεύματος στους κόσμους

Το φως του Έρωτα στις Ψυχές των Ανθρώπων





ΑργυροΣέληνες©

21 01 2023

Ο χρόνος, που πέρασε, πολλά και ποικίλα δώρα μου πρόσφερε

Το πιο πολύτιμο, ένα φρέσκο βιβλίο: ΑργυροΣέληνες

Ένας διάλογος σε μορφή ποίησης, που έχει συγγραφεί κατά τη διάρκεια μιας εικοσαετίας

Αυτό το βιβλίο, από την αρχή, φλέρταρε χειρόγραφες όψεις

Σκέφτηκα να προσλάβω έναν καλλιγράφο, αλλά είχε αντιρρήσεις

Ως που με έπεισε να εξασκηθώ, για να το γράψω η ίδια εγώ

Αφιέρωσα περί τον ένα χρόνο για να μάθω το χέρι μου να κρατάει το στυλό και να γράφει στο χαρτί, όπως έκανε άλλοτε, μετά από πολλά χρόνια στα πληκτρολόγια

Και ήρθε η στιγμή που έβλεπα ότι έγραφα καθαρά και όμορφα

Τότε μπήκα στην τελική ευθεία και ήταν αρχή του καλοκαιριού

Βρήκα μπλοκ στο σωστό μέγεθος και άρχισα να το στήνω και να σχεδιάζω μες στις σελίδες του

Κάθε σελίδα γράφηκε πολλές φορές και κάθε φορά, που κάτι δεν γραφόταν αρκετά όμορφα, κάτι άλλο ήθελε να διορθωθεί

Τον Σεπτέμβριο άρχισα να ζητώ προσφορές από τα ψηφιακά τυπογραφεία

Από τον Νοέμβριο το έχω στα χέρια μου

Το ξεφυλλίζω, σαν τον αγαπημένο μου, γνωρίζω κάθε πόντο του κορμιού του

Μυρίζω, στον ιδρώτα των λέξεων, τις επιγνώσεις, που ανοίγουν τα φτερά τους και με ταξιδεύουν βαθιά κι ελεύθερα μες στον Έρωτα





το φιλί της μέλισσας

24 09 2022

Ο φθινοπωρινός ήλιος γλυκαίνει με τη γη

Το φθινοπωρινό φως βαδίζει τρυφερά πάνω στο σώμα της

Η μέλισσα δίνει το εσπερινό φιλί στην εύανθη ερείκη

και μπαίνει στην κυψέλη της να εργαστεί

Ήλιο μεταβολίζει, όλη τη νύχτα, φως ευκαρπεί

Το πρωί προσφέρει στον άνθρωπο γλυκιά θρέψη

Ευφρόσυνος ο λόγος του δημιουργεί τον κόσμο της

Πληρότητα και πλησμονή, χαρά που έχει όλη η γη

Οι αγκαλιές μας ανοιχτές, ο έρως μέσα στις καρδιές

Ένα παιχνίδι είν’ η ζωή, μικρό παιδί μας οδηγεί

Αυλή γεμάτη με χαρές, τραγούδια και γλυκές φωνές

Τα περιβόλια εύανθα, τα δένδρα όλα εύκαρπα

Της μέλισσας είν’ το φιλί, που δίνει γεύση θεϊκή

Πλάσματα γενναιόδωρα τροφή παράγουν θρεπτική

Η γη μητέρα στοργική, ευρύχωρη, φιλόξενη

Πολύχρωμα λιβάδια εδώ, ανάμεσα τους ποταμός

Ελεύθερος ο άνθρωπος, ο κόσμος του αρμονικός

Πόλεις, λιμάνια και χωριά, πλουσιοπάροχα αγαθά

Απολάμβανει ο καθείς ό,τι καλό δημιουργεί

Με κάθε λέξη, που μιλά, εκπληρώνει τα όνειρα

Και εκδηλώνει θαυμαστά την ευαειζωία μας





“έχω ένα ποίημα”

22 07 2021
“salty green” phot@rt by Aeglie

Ιούλιος ήλιος φωτίζει

Το απογευματινό ταξείδι

Ασημένιος ο δρόμος ανάμεσα

Πευκόφυτες όχθες τρέχουν πίσω

Ψηλά μακριά γυμνός βράχος

Ευπνέει ζώσα η ψυχή

Τη χαρά της διαδρομής

Κίνηση είναι η ελευθερία

Προς την κατεύθυνση

Από όπου έρχεται

Το κάλεσμα

ο τίτλος μπαίνει μέσα σε εισαγωγικά διότι προέρχεται από το τελευταίο κάλεσμα μιας αξιοσημείωτης ταινίας: η νηπιαγωγός, the kindergarten teacher





άνθρωπος ελεύθερος

6 03 2021

“light is flowering” phot@rt by Aeglie

Ξαπλώνω στο κρεβάτι μου το βράδυ

Να κοιμηθώ, να αποπλεύσω τ’ όνειρο

Απλώνω τα μέλη του κορμιού μου

Να θυμηθούν τις διαστάσεις τους

Αγκαλιάζω την ψυχή μου, με φροντίδα

Ακούω το τραγούδι της, στην ησυχία

Γνωρίζω ότι έχει περιμένει όλη τη μέρα

Και τη χαρά της νύχτας προσδοκά

Να, κάτι γεμίζει την αγκάλη της

Η περιέργειά μου με ξυπνά

Ανάβω το κερί κι ό,τι κρυφό φωτίζεται

Η ψυχή ενεή θαυμάζει

Το θεϊκό στοιχείο εντός της

Πιο όμορφο απ’ ό,τι έχει φανταστεί

Το χέρι μου τρέμει, από τη συγκίνησή της

Μια σταγόνα κερί στάζει

Το θεϊκό στοιχείο εντός μου αφυπνίζεται

Α, μα πού ξενοκοιμήθηκα πάλι;

Αναρωτιέται και ξεκινά

Ξοπίσω του η ψυχή μου

Με οδηγεί σε μονοπάτια θεϊκά

Ως του ολύμπου τα ψηλά

Η ευροή της αγάπης προς τον έρωτα

Όλα τα δυνάμει της ενεργοποιεί

Τη βούλησή της πρόθυμα υλοποιεί

Κι από εμέ το ανθρώπινο πλάσμα

Εκδηλώνει

Το ον που αρθρώνει τον λόγο

Και, με τις λέξεις του, δημιουργεί

Τον κόσμο φρέσκο, θαυμαστό

Τον άνθρωπο ελεύθερο

“Έρως και Ψυχή”





λευκοκαιρία

16 02 2021
“white light” phot@rt by Aeglie

Ακούω την ησυχία

Κι έναν εύτολμο κελαηδισμό

Λίγο πριν χαράξει η αυγή

Χιόνιζε αποβραδίς

Μετακινώ την κουρτίνα

Κοιμάμαι πάντα με ανοιχτά παραθυρόφυλλα

Ναι, έχουμε λευκοκαιρία σήμερα

Τι χαρά

Σηκώνομαι ευθύς

Βγαίνω στην πρωινή νύχτα

Ακούω την ανάσα του κόσμου

Ακούω το δάκρυ στα μαγουλά του

Τι χαρά, ακούω απ’ την καρδιά του

Κι άλλος ένας εύψυχος κελαηδισμός

Αρχίζει το φως

Η μέρα μαλακώνει το λευκό

Κάτω από το νέφος του χιονιού που έρχεται

Φυσάει τώρα λίγο, δηλαδή καθόλου

Δεν είναι άνεμος αυτό

Είναι το απόλυτο αθόρυβο

Μα οι νιφάδες έστησαν χορό

Τι χαρά

Για λίγα λεπτά, αφοσιωμένη, παρακολουθώ

Αίφνης, πέφτουν κάθετα, ξανά, νωχελικά

Διότι έχουν ακυρώσει τη βαρύτητα

Και μόνο στρώνονται κάτω από τα βήματά μας

Για να μαλακώσουν τον αχό του πατήματος

Να πηγαίνουμε μαλακά, τρυφερά προς τον σκοπό

Να βαδίζουμε ευγενικά, διακριτικά, με σεβασμό προς την πρόθεση





πεντάγραμμο

20 12 2020
“blossom forth” phot@rt by Aeglie

Ένα βιβλίο είναι ο σύμπαντας κόσμος

Ένα πεντάγραμμο τετράδιο

Ο νους του κόσμου βρίσκεται εδώ γραμμένος

Αποτυπωμένος δια του λόγου

Ψυχρή είναι η ψυχή

Όσο το τραγούδι μένει εκεί

Κρυμμένο από το εξώφυλλο

Και τότε, κάποιο ον αναλαμβάνει

Σηκώνει το βιολί και το δοξάρι

Ενώ σκύβει με αφοσίωση

Πάνω από τη σελίδα που έχει ερωτευθεί

Πνεύμα το δοξάρι και κινεί

Αφυπνίζει τον σχηματισμό

Τραγουδά η βούληση

Εκδηλώνει μορφή

Η ζώσα ψυχή





απόρθητο φως

27 09 2020

Πάνω στα κεραμίδια, απέναντι, απόρθητο φως μεσημεριού

Στο ζεστό μπαλκόνι μου, η ησυχία απόλυτη

Γέρνω τα βλέφαρα, καθισμένη πλάι σε μια γλάστρα με βασιλικό

Η ευωδιά του κατευόδιο, με στέλνει μες στο πανταχού παρών

Ανταμώνω εκεί με μια άλλη εκδοχή μου βίωσης

Παρατηρώ, με αφοσίωση, εκείνο το πλάσμα που είμαι

Μιλάει στους ανθρώπους γύρω του

Μιλάει ζεστά, σχεδόν τραγουδιστά

Ελπίζει να ξυπνήσει την επιθυμία της καρδιάς

Κι εδώ με τον λόγο εργάζομαι, συνειδητοποιώ

Είναι στ’ αλήθεια το μόνο εργαλείο του ανθρώπου, σκέφτομαι

Και τότε, εκείνο το πλάσμα που είμαι εγώ, στέκεται σκεφτικό

Γνωρίζω, με βεβαιότητα, ότι με έχει ακούσει

Πράγματι, τώρα κι εκείνο γνωρίζει πώς να συνεχίσει

Ποιο είναι το τραγούδι του να τραγουδήσει

η ψυχή το τραγούδι