Οι εκδόσεις “εὔΧρηστος” ανοίγουν τις κυψέλες συγΓραφής για το 2026 και σε προσκαλούν, αν νιώθεις συγγένεια με το πνεύμα και τις αξίες τους.
Καλώς ορίζουμε όλα τα είδη της τέχνης του λόγου: ποίηση και πεζογραφία, φιλοσοφικό δοκίμιο και επιστημονικό έργο, προσωπική μαρτυρία και θεατρικό λόγο, υβριδικά κείμενα.
Η πρόθεσή μας είναι να προσφέρουμε στο αναγνωστικό κοινό ευεργετικές ιστορίες· να ενεργοποιήσουμε εκείνον τον λόγο, που μεταμορφώνει το τραύμα σε θαύμα και μετασχηματίζει την πληγή σε πηγή· τον καθαρό λόγο, που αψηφά την υπαρξιακή αγωνία και γεννά τη θεμέλια χαρά της ύπαρξης.
Ξύπνησα νωρίς σήμερα. Και, πριν βάλω τον καφέ να γίνεται, πήρα στα χέρια μου αυτό το βιβλίο. Το κρατώ και το ξεφυλλίζω διαρκώς τις τελευταίες δεκαπέντε μέρες.
Έφτασε σε μένα, από το τυπογραφείο, ως δώρο γενεθλίων. Δέκα μέρες αργότερα το παρουσίασα στη φιλόξενη Nezer Collective.
Κρατώντας το, ανοίγω το μπαλκόνι και βγαίνω να μετρήσω πόσο αργεί η αυγή. Τι ακούω; Τ’ αηδόνια με καλημερίζουν! Ετοιμάζω τον καφέ μου και βγαίνω πάλι. Έχει αρχίσει κιόλας να χαράζει.
Ευχαριστώ κι ευγνωμονώ τον εαυτό μου, που μ’ έφερε εδώ, για ν’ απολαύσω τους κελαηδισμούς τους.
Ευχαριστώ κι ευγνωμονώ την συγγραφή, που κάθε λίγα χρόνια μου παραδίδει ένα πλήρες έργο και με προσκαλεί να εξελιχθώ στο επόμενο.
Ευχαριστώ κι ευγνωμονώ τη μαθητεία, που μου χαρίζει την ευκαιρία της συναναστροφής και της αλληλεπίδρασης με πολλούς και ποικίλους ανθρώπους, οι οποίοι ευπλουτίζουν την εμπειρία μου στην εαυτογνωσία, τη συνδημιουργία, την ευαειζωία.
Όπως, χαρακτηριστικά, είπε η Μαρία Εστία, στη συγκέντρωσή μας στη Νέζερ, την Κυριακή 21/12, αυτό το βιβλίο απαιτεί να μελετηθεί. Πράγματι, έτσι είναι.
Εδώ περιλαμβάνονται τα μαθήματα και οι εργασίες της πρώτης εποχής μαθητείας στην ΕαυτοΓνωσία, η οποία – μέσω της συνΔημιουργίας – οδηγεί στην ΕυΑειΖωία. Ωστόσο, το βιβλίο δεν αντικαθιστά τα μαθήματα, που μπορείτε να έχετε μαζί μου. Τα προλογίζει.
Και αυτό συμβαίνει, διότι ένα τέτοιο βιβλίο δεν μπορεί να χωρέσει περισσότερα. Δεν μπορεί να πει στους αναγνώστες: τι θα έλεγε κάθε μαθητευόμενος γι’ αυτό ή για εκείνο το θέμα που τον απασχολεί;
Ίσως κάτι τέτοιο να καταφέρουμε σ’ ένα επόμενο, συλλογικό βιβλίο. Και, ναι, μπορώ τώρα να το πω: ο σπόρος, για ένα βιβλίο με τις ιστορίες των μαθητευομένων, έχει πέσει στο εύφορο έδαφος των εκδόσεων ‘’εὔΧρηστος‘’ και τον περιμένουμε – με εύρυθμη καλλιέργεια και ευφρόσυνη φροντίδα – να βλαστήσει και να μας προσφέρει το εύανθο κι ευωδιαστό και εύκαρπο αποτέλεσμα.
Το παρόν βιβλίο λειτουργεί ως εμπνευστικός οδηγός. Οδηγός, που, ελεύθερα, επιτρέπει στον συνοδοιπόρο ν’ ακολουθεί σε κάθε βήμα τη δική του αυθεντική, γνήσια, ελεύθερη βούληση. Θέτει ερωτήσεις και επικαλείται πιθανές απαντήσεις, προσφέρει προτάσεις για εργασίες και σκέψεις για διεργασίες.
Το δεύτερο βιβλίο της σειράς ‘’το τραγούδι μας σχηματίζει τον κόσμο‘’ με τίτλο ‘’ο δημιουργός μου λόγος‘’ σας προσκαλεί να αφυπνίσετε εύκολα τον δικό σας λόγο, να τον καθαρίσετε εύτροπα από τα λόγια των άλλων, να παρουσιάσετε εύστοχα το φως που περιέχει, να τον εκφέρετε εύτολμα και – με την εύχρηστη χρήση της πληροφορίας που κάθε λέξη φέρει – να υλοποιήσετε ευεργετικά τις ωραίες σας επιθυμίες και να εκπληρώσετε εύψυχα τον εαυτό σας.
Πραγματικά, είμαστε δημιουργοί και το εργαλείο μας είναι ο λόγος. Επιλέγοντας, κατάλληλα, τις λέξεις εκπληρώνουμε τις επιθυμίες μας. Έτσι αρχίζει η διαδρομή της εαυτογνωσίας, που μας οδηγεί, μέσω της συνδημιουργίας, στην ευαειζωία.
Στην αρχή, συνήθως, παίζουμε, ανάμεσα στις επιλογές και τις επιθυμίες. Σύντομα, φέρνουμε τις επιθυμίες μας στο τραπέζι των επιλογών. Εκπληρώνονται πρώτα οι απλές, κατόπιν οι σύνθετες και, αίφνης, μια βαθύτερη υλοποιείται σαν από μόνη της.
Διότι αναγιγνώσκουμε και αναγνωρίζουμε όλο και καλλίτερα τον εαυτό μας. Έως ότου έρθει η στιγμή να εκπληρώσουμε τον ίδιο τον εαυτό μας, το είναι μας. Να γίνουμε ό,τι είμαστε. Να εργαστούμε στο έργο της ζωής μας. Να δραστηριοποιηθούμε στον σκοπό της ζωής μας.
Στις σελίδες, που εικονίζονται, είναι γραμμένη η δική μου ιστορία. Στο πρωινό μάθημα της Πέμπτης, μια αγαπημένη μαθητευόμενη μας είπε τη δική της.
Της δόθηκε, στα πλαίσια της εργασίας της, η ευκαιρία να παρουσιάσει μια εισήγηση πάνω σ’ ένα θέμα. Θυμήθηκε ότι, όταν ήταν μικρή, τοποθετούσε τις κούκλες απέναντί της και έπαιρνε χαρτί και μολύβι να τους κάνει μάθημα. Διαπίσωσε ότι τα σεμινάρια, που παρακολουθεί αυτήν την περίοδο, της δίνουν τη δυνατότητα να διδάξει, εάν το επιθυμήσει.
Ναι, εκεί πίσω, στην παιδική ηλικία, μπορούμε να βρούμε τον θησαυτό που είμαστε. Όταν σηκώσουμε τα πλέπλα, με τα οποία τον έχουμε κρύψει. Και, ναι, είμαστε πάντα στον δικό μας δρόμο, ακόμα κι όταν δεν έχουμε φτάσει στον προορισμό. Και, ναι, έχουμε, τώρα, έναν πολύ καλό λόγο για να είμαστε υπερήφανοι και ενθουσιασμένοι.
Σας ευχαριστώ και σας ευγνωμονώ, για όλα τα ωραία που μοιραζόμαστε, σε αυτές τις διαδρομές, που πάντα μας πηγαίνουν όλο και πιο πάνω όλο και πιο μπρος όλο και πιο κοντά στο εαυτό μας – στο θαυμαστό, θαυματουργό, θαυματοποιό ον που είναι καθένας από μας.
Άπλωσα μι’ αγκάλη βιβλία: ο αρχαίος διδάσκαλος, ο σύγχρονος επιστήμων, ο μυθοπλάστης, ο ποιητής, ο φιλόσοφος.
Όλοι αυτοί – αλλά και πολλοί άλλοι – αναγνωρίζουν, καθένας με τον δικό του τρόπο και μέσα στα δικά του λόγια, αυτό που μου έχει αποκαλυφθεί στις δώδεκα πρώτες συλλαβές εκείνου του χαϊκου:
Η μαθητεία μάς παίρνει από το χέρι και μας πηγαίνει ν’ ανταμώσουμε – με την αυθεντική, γνήσια, ελεύθερη βούλησή μας – το ον που είμαστε, διανύοντας μια πλήρη διαδρομή ΕαυτοΓνωσίας Πέντε Εποχών, μέσω της τέχνης οικοδόμησης της ΕυΑειΖωίας:
Χτες, στο Έναστρον Βιβλιοκαφέ, Σόλωνος 101 Αθήνα, παρουσιάσαμε το πρώτο βιβλίο της σειράς εύΧρηστος και της τριλογίαςτο τραγούδι μας σχηματίζει τον κόσμο με τίτλο ήταν ένα χαϊκου
Ήταν μια όμορφη βραδιά, τρυφερά χαρούμενη και γιορτινή, με ανοιχτές καρδιές και αγκαλιές
Οι ομιλίες αποδείκνυαν πόσο βαθιά έχουν κατανοήσει τον λόγο του κειμένου του βιβλίου οι πρώτοι του αναγνώστες
Οι φίλες που μίλησαν και τραγούδησαν – Αλεξία Ηρακλέους, Μαρία Καλιαμβάκου, Μαρία Κολιάκου, Γιολάντα Παπαγγελοπούλου και Ευαγγελία Σερέτη – μου είχαν δώσει τα κείμενά τους να τα δω από την προηγούμενη
Με μεγάλη χαρά, είχα διαπιστώσει ότι δεν ήθελα ν’ αλλάξω ούτε ένα κόμμα
Ωστόσο, μεγάλη συγκίνηση με πλημμύριζε καθώς οι ομιλίες παρουσιάζονταν και η έμφαση του προφορικού λόγου δινόταν σε σημεία που ήταν ακριβώς εκείνα που και για μένα ήταν τα πιο σημαντικά, και σε θέματα που με είχαν απασχολήσει σοβαρά: η χαρά και η φαντασία, η ευθύνη, η δημιουργία, η ελευθερία
Κατά την μαθητεία μας στην τέχνη εύΧρηστος δημιουργός λόγος, έχουμε φτάσει σε αυτό ακριβώς το σημείο: εμβαθύνουμε στην κατανόηση – στην κατανόηση του εαυτού μας και των ανθρώπων με τους οποίους συναναστρεφόμαστε – με πρόθεση, στόχο και σκοπό να μπορέσουμε να εκπληρώσουμε ενσυνείδητα την ενότητα που είναι απαραίτητη για το ατομικό και συλλογικό ευ ζην
Συνεχίζοντας, σύντομα θα δοκιμάσουμε να εμβαθύνουμε στην κατανόηση των πολλών, των ομάδων, των λαών, της ανθρωπότητας
Ένας άνθρωπος που με συγκίνησε από το κοινό της βραδιάς ήταν ο Ξενοφών Χατζηθανάσης, με τον οποίο έχω μοιραστεί δέκα πέντε χρόνια εργασίας μαζί
Κι εκείνος που με ενθουσίασε με τον δικό του ενθουσιασμό ήταν ο Χριστόφορος Παναγόπουλος, τον οποίο γνώριζα για πρώτη φορά
Θέλω όλους να τους ευχαριστήσω, για την παρουσία τους, για την συμμετοχή τους στα τραγούδια πάνω στα οποία τραγουδήσαμε τα λόγια της δικής μας αυθεντικής βούλησης, για την ένθερμη ανταπόκρισή τους
Καθώς, με κάθε λέξη, σμιλεύω διαρκώς την τέχνη που επινόησα – τον “εύΧρηστο δημιουργό λόγο” που τα τελευταία χρόνια μεταδίδω και σε άλλους ανθρώπους – αντιλαμβάνομαι και απολαμβάνω τα ευεργετικά αποτελέσματα της εμπνευστικής και εφευρετικής συμμετοχής στη δημιουργική διαδικασία
Κάθε επίγνωση, που με φτάνει για να συμπληρώσει και να διευρύνει την προηγούμενη, βρίσκει το νου μου όλο και πιο διαυγή, καθαρό, ξάστερο
Κάθε ιδέα, που αναδύεται εντός μου, βρίσκει με ευκολία τις κατάλληλες λέξεις για να συντάξει την εικόνα της, να την αφηγηθεί και να την αποκαλύψει εμπρός μου
Η μαθητεία, όπως συνεχίζεται στον καινούργιο κύκλο που ξεκινά κιόλας μεθαύριο, εύτροπα βαδίζει στα ανώτερα πεδία σε τρία στάδια:
Αγαπώ τον εαυτό μου: ενώνω την τριαδική μου υπόσταση (πνεύμα – σάρκα – ψυχή) σε ένα ελεύθερο σώμα που γεννά τη χαρά και απολαμβάνει παντοτινά τέλεια υγεία, εύανθη ομορφιά, νιάτα, φρεσκάδα και δροσιά
Αγαπώ τη ζωή μου: ενδυναμώνω το δημιουργικό μου εγώ, ευπλουτίζω τη φαντασία μου, κατεβάζω από τον ωκεανό των δυνατοτήτων και εύκαρπα υλοποιώ, στην πραγματικότητα του βίου που διάγω, την αυθεντική μου επιλογή
Αγαπώ τον κόσμο μου: επιχειρώ στη βιομηχανία παραγωγής θαυμάτων, με δράσεις και δραστηριότητες σε κάθε χώρο που συμμετέχω, αφυπνίζω – αναδύω – ενεργοποιώ το θαυματοποιό στοιχείο και ευχαρίστως μοιράζομαι την ευγνωμοσύνη
Ώστε, επιλέγοντας να αγαπώ, ανοίγω. Ανοίγω τις διόδους και διευκολύνω τη διαρκή ευροή. Ελευθερώνω τη ροή της πνοής. Έτσι, τυχόν μπλοκαρίσματα καταλύονται και η ευρυθμία στα όργανα και τα μέλη του σώματος αποκαθίσταται. Αυτός είναι ο απλός και βέβαιος τρόπος, με τον οποίο μας γιατρεύει η αγάπη. Επιλέγοντας την αγάπη, προσφέρω την ευεργεσία της ευεξίας στον εαυτό μου. Αναλαμβάνοντας την ευθύνη να τα τυλίγω όλα μες στην αγκάλη της αγάπης, που είμαι, απολαμβάνω την ευχαρίστηση που μου προσφέρει γενναιόδωρα η ευτυχής, νυν και αεί, κίνηση του πνεύματος μέσα από το σώμα μου.
Βγαίνοντας από τον κινηματογράφο, δυο στίχοι έτρεχαν μες στον νου μου:
Το τραγούδι μας σχηματίζει τον κόσμο.
Χαρά απνευστί!
Τις επόμενες ημέρες, έγραψα στο τετράδιό μου αυτά τα λόγια. Α, μα αυτό είναι ένα χαϊκου, σκέφτηκα, καθώς το τοποθετούσα πάνω στις γραμμές. Δεν είχα ποτέ τολμήσει να εξασκηθώ σε αυτόν τον τόσο συμπυκνωμένο τρόπο γραφής. Και, αν και από τότε έχω γράψει μερικά ακόμα, δεν είμαι στ’ αλήθεια εξοικειωμένη με αυτά τα μικρά πολύτιμα πετράδια.
Στα χρόνια που ακολούθησαν, τα τετράδιά μου σταδιακά άδειαζαν και ανανεώνονταν, καθώς εκδόθηκαν τρεις ποιητικές συλλογές με τα πρωτόλειά μου. Τα ποιήματα, που έμεναν πίσω, καθαρογράφονταν σε καινούργια τετράδια. Και όλα, άλλο λίγο κι άλλο λίγο περισσότερο, διορθώνονταν και αναθεωρούνταν και κάποια διαγράφονταν ολόκληρα ή γράφονταν εξαρχής, αν υπήρχε μέσα στα σπλάχνα μου ακόμα η αιτία τους. Το μόνο, που έμενε ακριβώς όπως είχε γεννηθεί, ήταν εκείνο το χαϊκου της ‘Μπλε’ ταινίας.*
singing we create the world © 
kind of dialogue