“ο δημιουργός μου λόγος”

26 12 2025

Ξύπνησα νωρίς σήμερα. Και, πριν βάλω τον καφέ να γίνεται, πήρα στα χέρια μου αυτό το βιβλίο. Το κρατώ και το ξεφυλλίζω διαρκώς τις τελευταίες δεκαπέντε μέρες.

Έφτασε σε μένα, από το τυπογραφείο, ως δώρο γενεθλίων. Δέκα μέρες αργότερα το παρουσίασα στη φιλόξενη Nezer Collective.

Κρατώντας το, ανοίγω το μπαλκόνι και βγαίνω να μετρήσω πόσο αργεί η αυγή. Τι ακούω; Τ’ αηδόνια με καλημερίζουν! Ετοιμάζω τον καφέ μου και βγαίνω πάλι. Έχει αρχίσει κιόλας να χαράζει.

Ευχαριστώ κι ευγνωμονώ τον εαυτό μου, που μ’ έφερε εδώ, για ν’ απολαύσω τους κελαηδισμούς τους.

Ευχαριστώ κι ευγνωμονώ την συγγραφή, που κάθε λίγα χρόνια μου παραδίδει ένα πλήρες έργο και με προσκαλεί να εξελιχθώ στο επόμενο.

Ευχαριστώ κι ευγνωμονώ τη μαθητεία, που μου χαρίζει την ευκαιρία της συναναστροφής και της αλληλεπίδρασης με πολλούς και ποικίλους ανθρώπους, οι οποίοι ευπλουτίζουν την εμπειρία μου στην εαυτογνωσία, τη συνδημιουργία, την ευαειζωία.

Όπως, χαρακτηριστικά, είπε η Μαρία Εστία, στη συγκέντρωσή μας στη Νέζερ, την Κυριακή 21/12, αυτό το βιβλίο απαιτεί να μελετηθεί. Πράγματι, έτσι είναι.

Εδώ περιλαμβάνονται τα μαθήματα και οι εργασίες της πρώτης εποχής μαθητείας στην ΕαυτοΓνωσία, η οποία – μέσω της συνΔημιουργίας – οδηγεί στην ΕυΑειΖωία. Ωστόσο, το βιβλίο δεν αντικαθιστά τα μαθήματα, που μπορείτε να έχετε μαζί μου. Τα προλογίζει.

Και αυτό συμβαίνει, διότι ένα τέτοιο βιβλίο δεν μπορεί να χωρέσει περισσότερα. Δεν μπορεί να πει στους αναγνώστες: τι θα έλεγε κάθε μαθητευόμενος γι’ αυτό ή για εκείνο το θέμα που τον απασχολεί;

Ίσως κάτι τέτοιο να καταφέρουμε σ’ ένα επόμενο, συλλογικό βιβλίο. Και, ναι, μπορώ τώρα να το πω: ο σπόρος, για ένα βιβλίο με τις ιστορίες των μαθητευομένων, έχει πέσει στο εύφορο έδαφος των εκδόσεων ‘’εὔΧρηστος‘’ και τον περιμένουμε – με εύρυθμη καλλιέργεια και ευφρόσυνη φροντίδα – να βλαστήσει και να μας προσφέρει το εύανθο κι ευωδιαστό και εύκαρπο αποτέλεσμα.

Το παρόν βιβλίο λειτουργεί ως εμπνευστικός οδηγός. Οδηγός, που, ελεύθερα, επιτρέπει στον συνοδοιπόρο ν’ ακολουθεί σε κάθε βήμα τη δική του αυθεντική, γνήσια, ελεύθερη βούληση. Θέτει ερωτήσεις και επικαλείται πιθανές απαντήσεις, προσφέρει προτάσεις για εργασίες και σκέψεις για διεργασίες.

Το δεύτερο βιβλίο της σειράς ‘’το τραγούδι μας σχηματίζει τον κόσμο‘’ με τίτλο ‘’ο δημιουργός μου λόγος‘’ σας προσκαλεί να αφυπνίσετε εύκολα τον δικό σας λόγο, να τον καθαρίσετε εύτροπα από τα λόγια των άλλων, να παρουσιάσετε εύστοχα το φως που περιέχει, να τον εκφέρετε εύτολμα και – με την εύχρηστη χρήση της πληροφορίας που κάθε λέξη φέρει – να υλοποιήσετε ευεργετικά τις ωραίες σας επιθυμίες και να εκπληρώσετε εύψυχα τον εαυτό σας.





ο σκοπός, ο δρόμος, ο προορισμός

22 11 2025

Πραγματικά, είμαστε δημιουργοί και το εργαλείο μας είναι ο λόγος. Επιλέγοντας, κατάλληλα, τις λέξεις εκπληρώνουμε τις επιθυμίες μας. Έτσι αρχίζει η διαδρομή της εαυτογνωσίας, που μας οδηγεί, μέσω της συνδημιουργίας, στην ευαειζωία.

Στην αρχή, συνήθως, παίζουμε, ανάμεσα στις επιλογές και τις επιθυμίες. Σύντομα, φέρνουμε τις επιθυμίες μας στο τραπέζι των επιλογών. Εκπληρώνονται πρώτα οι απλές, κατόπιν οι σύνθετες και, αίφνης, μια βαθύτερη υλοποιείται σαν από μόνη της.

Διότι αναγιγνώσκουμε και αναγνωρίζουμε όλο και καλλίτερα τον εαυτό μας. Έως ότου έρθει η στιγμή να εκπληρώσουμε τον ίδιο τον εαυτό μας, το είναι μας. Να γίνουμε ό,τι είμαστε. Να εργαστούμε στο έργο της ζωής μας. Να δραστηριοποιηθούμε στον σκοπό της ζωής μας.

Στις σελίδες, που εικονίζονται, είναι γραμμένη η δική μου ιστορία. Στο πρωινό μάθημα της Πέμπτης, μια αγαπημένη μαθητευόμενη μας είπε τη δική της.

Της δόθηκε, στα πλαίσια της εργασίας της, η ευκαιρία να παρουσιάσει μια εισήγηση πάνω σ’ ένα θέμα. Θυμήθηκε ότι, όταν ήταν μικρή, τοποθετούσε τις κούκλες απέναντί της και έπαιρνε χαρτί και μολύβι να τους κάνει μάθημα. Διαπίσωσε ότι τα σεμινάρια, που παρακολουθεί αυτήν την περίοδο, της δίνουν τη δυνατότητα να διδάξει, εάν το επιθυμήσει.

Ναι, εκεί πίσω, στην παιδική ηλικία, μπορούμε να βρούμε τον θησαυτό που είμαστε. Όταν σηκώσουμε τα πλέπλα, με τα οποία τον έχουμε κρύψει. Και, ναι, είμαστε πάντα στον δικό μας δρόμο, ακόμα κι όταν δεν έχουμε φτάσει στον προορισμό. Και, ναι, έχουμε, τώρα, έναν πολύ καλό λόγο για να είμαστε υπερήφανοι και ενθουσιασμένοι.

Σας ευχαριστώ και σας ευγνωμονώ, για όλα τα ωραία που μοιραζόμαστε, σε αυτές τις διαδρομές, που πάντα μας πηγαίνουν όλο και πιο πάνω όλο και πιο μπρος όλο και πιο κοντά στο εαυτό μας – στο θαυμαστό, θαυματουργό, θαυματοποιό ον που είναι καθένας από μας.





συνΕργασία

4 10 2025

Μια ολόφρεσκη, εύανθη και εύκαρπη συνεργασία ξεκίνησε στις 24 Σεπτεμβρίου

Η φιλόξενη Nezer Collective άνοιξε τις θύρες της στην ΕαυτοΓνωσία και την ΕυΑειΖωία

Μετά το πρώτο εισαγωγικό μάθημα, επανερχόμαστε, στις 8 Οκτωβρίου, επτά με εννέα το βράδυ, με θέμα:

Υγεία, η θεμέλια ελευθερία

Θα συνεχίσουμε κάθε δεύτερη Τετάρτη, με διαφορετικό θέμα κάθε φορά

Μπορείτε να ενημερώνεστε από τα κοινωνικά μέσα του διαδικτύου

Αλλά και από εμένα

Νιώστε ελεύθεροι να επικοινωνείτε μαζί μου:

eulieaeglie@yahoo.com

και

faceBook / instaGram / linkedIn





haikus

5 08 2025

Συγκέντρωσα, σε αυτήν την ανάρτηση τα χαϊκου που έχω συγγράψει και, ελπίζω, θα τα ευπλουτίζω

Γέννηση

Η νύχτα πυκνή, μα τα πουλιά τραγουδούν, ήλιος γεννιέται

γέννηση

Poetry

See, words can breathe, the whole world they can build; just sing what you dream

poetry

Flute

Singing we create the world we are living in, pure joy I sing

flute

Σώμα

Αρχαίος φίλος το μονοπάτι που οδηγεί στον στεναγμό σου

σώμα

Drops

Autumn leaves are red and the rain leaves them wet; winter is on path

drops

Φιλί

Κυλά στο λαιμό μια σταγόνα ιδρώτα, αλμυρά χείλη

φιλί

Feel

Like a butterfly hovering over a flower, your fingers touch me

feel

Αγάπη

Άφθαρτη φλόγα διαρρηγνύει την ύλη, ελευθερία

αγάπη

Snow

Silent white swayed by the wind, it covers trails

snow

Χιόνι

Ήσυχος λευκός χορός με τον άνεμο, ίχνη σκεπάζει

χιόνι

Wings

A white crane hovers over the lake applying freedom

wings

Φτερά

Λευκός γερανός πάνω από τη λίμνη, ελευθερία

φτερά

Φλάουτο

Το τραγούδι μας σχηματίζει τον κόσμο, χαρά απνευστί

φλάουτο

Fresh

Clouds body forth a white eagle floating; stroll after rain

fresh

Water

I flow down, through forest and meadow; I meet my sea

Όραση

Ατελή μάτια, οι άκρες των δαχτύλων περιγράφουν φως

Αφή

Η πεταλούδα πάνω σ’ ώριμο ανθό, τα δάχτυλά σου

Θέαση

Το φως εισχωρεί στις κρυμμένες αιτίες, αθωότητα

Road

Fresh wind scatters my past life’s ashes, rain washes

Δρόμος

Στάχτες παρελθόν σκορπίζει ο άνεμος, βροχή με πλένει

Ανατολή

Γενναιόδωρη ειρήνη ροδόγλαυκη, εισπνέω το φως

Χρώμα

Φθινοπωρινό, μαύρο κόκκινο χρυσό, χώμα γόνιμο

Distance

Wind whispers, my heart listens to you; a daisy blooms

Αγκαλιά

Η σάρκα πληγή, ρευστό ανθίζει ρόδο, εύφορη νύχτα

Κρυφτό

Χαμηλώνεις τα μάτια, πίσω απ’ τα βλέφαρα σε γυρεύω

Φιλιά

Ανάσα διάφανη καυτή, γεύση: βούτυρο σοκολάτα





η πρώτη ομιλία

2 06 2023

Η μέρα ήταν Κυριακή. Δέκα χρόνια πριν. 2 Ιουνίου 2013. Ακριβώς μεσημέρι. Ο ήλιος μόλις που πρόσφερε τα πρώτα ρίγη θέρους στο κορμί μας.

Καθόμαστε κάτω από μια ελαφριά σκιά.

Άπλωσα μι’ αγκάλη βιβλία: ο αρχαίος διδάσκαλος, ο σύγχρονος επιστήμων, ο μυθοπλάστης, ο ποιητής, ο φιλόσοφος.

Όλοι αυτοί – αλλά και πολλοί άλλοι – αναγνωρίζουν, καθένας με τον δικό του τρόπο και μέσα στα δικά του λόγια, αυτό που μου έχει αποκαλυφθεί στις δώδεκα πρώτες συλλαβές εκείνου του χαϊκου:

το τραγούδι μας σχηματίζει τον κόσμο.

Η πηγή άνοιξε πλατιά και αναβλύζει από βαθιά.

Η γνώση της δημιουργίας μας ξεδιψά.

Η μαθητεία μάς παίρνει από το χέρι και μας πηγαίνει ν’ ανταμώσουμε – με την αυθεντική, γνήσια, ελεύθερη βούλησή μας – το ον που είμαστε, διανύοντας μια πλήρη διαδρομή ΕαυτοΓνωσίας Πέντε Εποχών, μέσω της τέχνης οικοδόμησης της ΕυΑειΖωίας:

εύΧρηστος Δημιουργός Λόγος.

Παράλληλα ή και ανεξάρτητα πολλά και ποικίλα μαθήματα, που διαρκώς ευπλουτίζονται:

[1] Αποεκπαιδεύομαι, τώρα. [2] Είμαι Εγώ το Σώμα μου; [3] Ενδυναμώνω το Εγώ μου. [4] Η Ζωή Είναι Γιορτή! [5] Ενσυνείδητη Μητρότητα. [6] Θέατρα Ελέγχου. [7] Μητέρα, Θυγατέρα. [8] Νους Υγιής Εν Σώματι Υγιή. [9] Οικονομική Ελευθερία. [10] Ποιότητες Ευφυίας. [11] Συναισθηματική Ευωδία.





δοκιμαστικό

14 10 2022

Όλο το πρωί μαζεύαμε ελιές. Είχαμε, ωστόσο, πάρει μαζί μας μαγιώ, διότι από την προηγούμενη το είχαμε υποσχεθεί ότι θα κολυμπήσουμε μετά τον αγροτουρισμό μας.

Ήταν Σάββατο 14 Οκτωβρίου 2017. Εκτός απ’ το μαγιώ, είχα μαζί μου ένα τετράδιο κι ένα στυλό.

Αφού βγήκαμε απ’ τ΄αλμυρά και δροσερά νερά, στο Νεράκι, ντυθήκαμε – ήταν κιόλας αργά το απόγευμα, είχε απλωθεί εκείνη η τρυφερή φθινοπωρινή ψύχρα – κι έβαλα στα χέρια του Δημήτρη το τετράδιο και το στυλό: “αν τυχόν θέλεις να κρατήσεις σημειώσεις,” είπα, τάχα αδιάφορα, “θα σου αναπτύξω κάποια θέματα.”

Στο βλέμμα του, την συγκατάβαση διαδέχθηκε η έκπληξη και σε λίγο ο ενθουσιασμός και το χέρι του έτρεχε και τα φύλλα του τετραδίου γέμιζαν και γύριζαν και γέμιζαν και γύριζαν.

Βράδιαζε, σηκωθήκαμε να βαδίσουμε την επιστροφή. Πήρα πίσω το σπιράλ, γνωρίζοντας ήδη ότι, ναι, μπορούσα να προχωρήσω με τα μαθήματα που σχεδίαζα.

Καθώς περπατούσαμε και απαντώντας στις ερωτήσεις του, του θύμισα τις δύο ιστορίες που έχω συμπεριλάβει στο “ήταν ένα χαϊκου” στις σελίδες 61 και 62 καθώς και 81 και 82.

Αυτό ήταν το πρώτο μάθημα, που είχα προγραμματίσει – μόνο από την πλευρά μου, βέβαια, μα ευτυχώς ο μαθητής μου, έκπληκτος και πρόθυμος, αποδέχθηκε τον ρόλο του – και είχα προετοιμάσει. Ήταν το δοκιμαστικό μου, όπως είπα και στον καλό μου φίλο. Και ήταν πετυχημένο, κατανοούσα, αργότερα, διαβάζοντας τις σημειώσεις που είχε κρατήσει.

Αυτό το μάθημα – στο οποίο είχα καταπιαστεί με τρεις μόνο λέξεις: ελευθερία, έργο, έρωτας – εξελίχθηκε στην Πρώτη Εποχή Μαθητείας.





poetry

6 10 2020

See, words can breathe

The whole world they can build

Just sing what you dream

ήταν ένα χαϊκου / το τραγούδι μας σχηματίζει τον κόσμο / εύΧρηστος

flute





τα λόγια μας υλοποιούνται

21 03 2020

ήταν ένα χαϊκου





“ήταν ένα χαϊκου”

13 10 2019

20191012_203241

Χτες, στο Έναστρον Βιβλιοκαφέ, Σόλωνος 101 Αθήνα, παρουσιάσαμε το πρώτο βιβλίο της σειράς εύΧρηστος και της τριλογίας το τραγούδι μας σχηματίζει τον κόσμο με τίτλο ήταν ένα χαϊκου

Ήταν μια όμορφη βραδιά, τρυφερά χαρούμενη και γιορτινή, με ανοιχτές καρδιές και αγκαλιές

Οι ομιλίες αποδείκνυαν πόσο βαθιά έχουν κατανοήσει τον λόγο του κειμένου του βιβλίου οι πρώτοι του αναγνώστες

Οι φίλες που μίλησαν και τραγούδησαν – Αλεξία Ηρακλέους, Μαρία Καλιαμβάκου, Μαρία Κολιάκου, Γιολάντα Παπαγγελοπούλου και Ευαγγελία Σερέτη – μου είχαν δώσει τα κείμενά τους να τα δω από την προηγούμενη

Με μεγάλη χαρά, είχα διαπιστώσει ότι δεν ήθελα ν’ αλλάξω ούτε ένα κόμμα

20191012_203303

Ωστόσο, μεγάλη συγκίνηση με πλημμύριζε καθώς οι ομιλίες παρουσιάζονταν και η έμφαση του προφορικού λόγου δινόταν σε σημεία που ήταν ακριβώς εκείνα που και για μένα ήταν τα πιο σημαντικά, και σε θέματα που με είχαν απασχολήσει σοβαρά: η χαρά και η φαντασία, η ευθύνη, η δημιουργία, η ελευθερία

Κατά την μαθητεία μας στην τέχνη εύΧρηστος δημιουργός λόγος, έχουμε φτάσει σε αυτό ακριβώς το σημείο: εμβαθύνουμε στην κατανόηση – στην κατανόηση του εαυτού μας και των ανθρώπων με τους οποίους συναναστρεφόμαστε – με πρόθεση, στόχο και σκοπό να μπορέσουμε να εκπληρώσουμε ενσυνείδητα την ενότητα που είναι απαραίτητη για το ατομικό και συλλογικό ευ ζην

Συνεχίζοντας, σύντομα θα δοκιμάσουμε να εμβαθύνουμε στην κατανόηση των πολλών, των ομάδων, των λαών, της ανθρωπότητας

Ένας άνθρωπος που με συγκίνησε από το κοινό της βραδιάς ήταν ο Ξενοφών Χατζηθανάσης, με τον οποίο έχω μοιραστεί δέκα πέντε χρόνια εργασίας μαζί

Κι εκείνος που με ενθουσίασε με τον δικό του ενθουσιασμό ήταν ο Χριστόφορος Παναγόπουλος, τον οποίο γνώριζα για πρώτη φορά

Θέλω όλους να τους ευχαριστήσω, για την παρουσία τους, για την συμμετοχή τους στα τραγούδια πάνω στα οποία τραγουδήσαμε τα λόγια της δικής μας αυθεντικής βούλησης, για την ένθερμη ανταπόκρισή τους





ήταν εκείνο το χαϊκου

5 07 2019

ηταν ενα χαϊκου - εξωοπισθοφυλλο

«…

Βγαίνοντας από τον κινηματογράφο, δυο στίχοι έτρεχαν μες στον νου μου:

Το τραγούδι μας σχηματίζει τον κόσμο.

Χαρά απνευστί!

Τις επόμενες ημέρες, έγραψα στο τετράδιό μου αυτά τα λόγια. Α, μα αυτό είναι ένα χαϊκου, σκέφτηκα, καθώς το τοποθετούσα πάνω στις γραμμές. Δεν είχα ποτέ τολμήσει να εξασκηθώ σε αυτόν τον τόσο συμπυκνωμένο τρόπο γραφής. Και, αν και από τότε έχω γράψει μερικά ακόμα, δεν είμαι στ’ αλήθεια εξοικειωμένη με αυτά τα μικρά πολύτιμα πετράδια.

Στα χρόνια που ακολούθησαν, τα τετράδιά μου σταδιακά άδειαζαν και ανανεώνονταν, καθώς εκδόθηκαν τρεις ποιητικές συλλογές με τα πρωτόλειά μου. Τα ποιήματα, που έμεναν πίσω, καθαρογράφονταν σε καινούργια τετράδια. Και όλα, άλλο λίγο κι άλλο λίγο περισσότερο, διορθώνονταν και αναθεωρούνταν και κάποια διαγράφονταν ολόκληρα ή γράφονταν εξαρχής, αν υπήρχε μέσα στα σπλάχνα μου ακόμα η αιτία τους. Το μόνο, που έμενε ακριβώς όπως είχε γεννηθεί, ήταν εκείνο το χαϊκου της ‘Μπλε’ ταινίας.*

Τότε, του έδωσα τον τίτλο του: ‘φλάουτο’.

Το φλάουτο πρωταγωνιστεί σε αυτήν την ταινία.

Και η αγάπη.

…»