Ιούλιος ήλιος φωτίζει
Το απογευματινό ταξείδι
Ασημένιος ο δρόμος ανάμεσα
Πευκόφυτες όχθες τρέχουν πίσω
Ψηλά μακριά γυμνός βράχος
Ευπνέει ζώσα η ψυχή
Τη χαρά της διαδρομής
Κίνηση είναι η ελευθερία
Προς την κατεύθυνση
Από όπου έρχεται
Το κάλεσμα
ο τίτλος μπαίνει μέσα σε εισαγωγικά διότι προέρχεται από το τελευταίο κάλεσμα μιας αξιοσημείωτης ταινίας: η νηπιαγωγός, the kindergarten teacher
Την Πέμπτη παρέδιδα το Έργο. Το μάθημα αυτό αποτελείται από τρία μέρη. Την εισαγωγή, τη σύνδεση του έργου με το δημιουργό ον που είναι ο άνθρωπος. Την ανάλυση του έργου της καθημερινότητάς μας – έργου που παράγεται από τις δεξιότητες των χεριών μας, του συναισθηματικού μας κόσμου, της διάνοιάς μας – του έργου που απολαμβάνουμε και μοιραζόμαστε με τους άλλους κατά τη διάρκεια του βίου που διάγουμε, ως πλάσματα. Την αναζήτηση του έργου της ζωής μας, της αποστολής μας, του έργου που πηγάζει από το ον που καθένας από εμάς είναι και μέσω του οποίου αφήνουμε το αποτύπωμά μας στον κόσμο.
Η μαθήτριά μου στην τέχνη ΕυΑειΖωίας “εύΧρηστος Δημιουργός Λόγος” είχε φέρει πολύ ενδιαφέρουσες εργασίες από το προηγούμενο μάθημα και ο χρόνος είχε προχωρήσει, όταν άρχισα να παρουσιάζω το Έργο. Αλλά τώρα γνωρίζω ότι δεν ήταν αυτός ο λόγος, που η παράδοση δεν ολοκληρώθηκε.
Παρουσίασα τα δύο πρώτα μέρη. Σταμάτησα. Κοίταξα την συμμαθήτριά μου στο iPad. Κοίταξα τις σημειώσεις μου στο MacBook. Άνοιξα το στόμα μου. Έκλεισα το στόμα μου. Είχε πάει η ώρα δέκα το βράδυ. Ένιωθα την κούρασή μας. Είχαμε κι οι δυο μια δραστήρια ημέρα. Ένα χασμουρητό αναδύθηκε. Ένιωσα ανακούφιση. Πήρα την ευκαιρία. Ανακεφαλαιώσαμε. Βάλαμε τις ασκήσεις. Ευχαριστήσαμε και καληνυχτίσαμε η μια την άλλη.
Μα τι έγινε απόψε; αναρωτιόμουν. Δεν μπορώ να παραδώσω το μάθημά μου; Με όλες τις σημειώσεις, από τόσες φορές που το έχω παραδώσει, μπροστά στα μάτια μου; Αυτή η αίσθηση ανεπάρκειας που μου είχε συστηθεί από την πρώτη μου γνωριμία με τον εθελοντισμό, αναδύθηκε πάλι. Ζήτησα, ευγενικά, από το μυαλό μου να ησυχάσει, ώστε να μπορέσω ν’ αφουγκραστώ την εσωτερική μου φωνή, την κρυμμένη απάντηση. Σε λίγο πήγα για ύπνο, ακόμα με την ερώτηση, η οποία είχε διαμορφωθεί κατ’ αυτόν τον τρόπο “και το έργο της ζωής μου;”
Η Πέμπτη στο γραφείο ήταν μια ημέρα αναζήτησης και ανάλυσης στοιχείων και συνθηκών, για τη λήψη μιας μεγάλης απόφασης. Μοιραζόμουν αυτή τη διαδικασία με κάποια συνάδελφο, καθώς βρισκόμαστε μες στις ίδιες συνθήκες και κάτω από τους ίδιους όρους στο πρόγραμμα εθελουσίας εξόδου του προσωπικού της επιχείρησης. Βρήκαμε όλες τις απαντήσεις που χρειαζόμαστε. Κάναμε όλους τους υπολογισμούς. Είδαμε το συμπέρασμα: τα χρήματα που μας προσφέρονται είναι όσα ακριβώς χρειαζόμαστε για να ζήσουμε ως να πάρουμε τη σύνταξή μας και, μάλιστα, πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικές με τις δαπάνες που είναι άλλες για έναν άνθρωπο που δεν εργάζεται πια και έχει ελεύθερο χρόνο και, άρα, διευρύνει τις κοινωνικές του συναναστροφές.
Η επομένη, χτες Παρασκευή, ήταν η ημέρα που έληγε η προθεσμία για την υποβολή της αίτησης. Την Πέμπτη το βράδυ κοιμήθηκα με μια ερώτηση “και το έργο της ζωής μου;” και μια κατάφαση “αύριο πρόκειται να πάρω τη σωστή απόφαση.”
Το πρωί της Παρασκευής στα εισερχόμενα της ηλεκτρονικής αλληλογραφίας υπήρχε ένα μήνυμα με τίτλο περί της εθελουσίας. Το άνοιξα πρώτο, χωρίς δεύτερη σκέψη. Ανανέωνε την προθεσμία για λίγες μέρες. Α, τι καλά, δεν είναι απαραίτητο ν’ αποφασίσω σήμερα. Μετακίνησα τη σημείωση στο ημερολόγιο. Για σήμερα είχα γράψει: εθελούσια έξοδος. Για μεθαύριο έγραψα: εθελούσια ελευθερία. Είχα πάρει την απόφαση.
Ευχαριστώ κι ευγνωμονώ και τον χρόνο μου ελευθερώνω
Ευχαριστώ κι ευγνωμονώ και αφοσιώνομαι στο έργο μου
Ευχαριστώ, ευγνωμονώ, εύΧρηστο λόγο δημιουργώ
Ευχαριστώ κι ευγνωμονώ, ευανθώ και ευκαρπώ
Ευχαριστώ, ευγνωμονώ, άγω πυρ προς τον λόγο τον δημιουργό
Ακούω την ησυχία
Κι έναν εύτολμο κελαηδισμό
Λίγο πριν χαράξει η αυγή
Χιόνιζε αποβραδίς
Μετακινώ την κουρτίνα
Κοιμάμαι πάντα με ανοιχτά παραθυρόφυλλα
Ναι, έχουμε λευκοκαιρία σήμερα
Τι χαρά
Σηκώνομαι ευθύς
Βγαίνω στην πρωινή νύχτα
Ακούω την ανάσα του κόσμου
Ακούω το δάκρυ στα μαγουλά του
Τι χαρά, ακούω απ’ την καρδιά του
Κι άλλος ένας εύψυχος κελαηδισμός
Αρχίζει το φως
Η μέρα μαλακώνει το λευκό
Κάτω από το νέφος του χιονιού που έρχεται
Φυσάει τώρα λίγο, δηλαδή καθόλου
Δεν είναι άνεμος αυτό
Είναι το απόλυτο αθόρυβο
Μα οι νιφάδες έστησαν χορό
Τι χαρά
Για λίγα λεπτά, αφοσιωμένη, παρακολουθώ
Αίφνης, πέφτουν κάθετα, ξανά, νωχελικά
Διότι έχουν ακυρώσει τη βαρύτητα
Και μόνο στρώνονται κάτω από τα βήματά μας
Για να μαλακώσουν τον αχό του πατήματος
Να πηγαίνουμε μαλακά, τρυφερά προς τον σκοπό
Να βαδίζουμε ευγενικά, διακριτικά, με σεβασμό προς την πρόθεση
Τι είναι για σένα τα Χριστούγεννα;
Ρώτησα τους συμμαθητές μου κατά την τηλεγιορτή, εχθές
Στην Ακαδημία της Τέχνης ΕυΑειΖωίας “εύΧρηστος δημιουργός λόγος”
Τι είναι τα Χριστούγεννα για σένα;
Είναι η γέννηση, η γιορτή, η θρέψη, η λάμψη, η οικογένεια, η προσφορά
Είναι τα δώρα, χρυσοτυλιγμένα κάτω από το δέντρο, όταν ήμαστε παιδιά
Τι είναι τα Χριστούγεννα;
Είναι μια μέρα γιορτής, όπως είναι κάθε μέρα η ζωή
Αρκεί, η χαρά να ευανθεί ελεύθερη μες στην καρδιά
Είναι γιορτή, τα παιδιά παίρνουν τα δώρα τους
Είναι η ορισμένη ημέρα το χρόνο, για να πάρει το παιδί ό,τι έχει βουληθεί
Από κάποιον παππού, που έρχεται από μακριά, από τους παραμυθένιους κόσμους
Ξυπνάω το παιδί εντός μου και το σηκώνω όρθιο
Καθόμαστε μαζί στο τραπέζι μ’ ένα ποτήρι γάλα στο χέρι
Ανάμεσά μας ένα πιάτο μικρά γλυκά ψωμάκια
Του ζητώ να μου αφηγηθεί το όνειρό του
Και τώρα, λέω, ας το καλέσουμε να ζήσει
Κι αρχίζει, αίφνης, η ζωή να ξετυλίγει
Δώρα, παιχνίδια, ονειρεμένα οράματα
Φανερώνεται εμπρός μας όλη η φαντασία
Και πώς χαίρονται να παίζουν μεταξύ τους
Παίζουν τα όνειρά τους, ώστε να τα ζήσουν
Παίζουν τη θεμέλια χαρά της εκπλήρωσης
Κι η χαρά γεννά χαρά, χαρά θρέφει την ύπαρξη
Για πολλούς ανθρώπους είναι μήνας απολογισμού ο Δεκέμβριος
Με αφορμή τα γενέθλιά μου, στις 11/12, εγώ πάντοτε ξεκινώ τον απολογισμό σχεδόν την πρώτη του μηνός
Ειδικά φέτος, μια τόσο ξεχωριστή χρονιά, έχω πολλά ν’ αντικρίσω, να κοιτάξω και να δώ
Και βλέπω το έτος δύο χιλιάδες και είκοσι ν’ αρπάζει την ανθρωπότητα σφιχτά από το χέρι και να την αναγκάζει να βαδίζει στις κοφυφογραμμές των καιρών της ιστορίας της, για να υποδεχθεί την αλλαγή του ανθρώπου
Και κοιτάζω και βλέπω τη χρονιά του δύο χιλιάδες και είκοσι να αρπάζει σφιχτά από το χέρι την υγεία των ανθρώπων και να την αναγκάζει να βαδίζει στ’ ακροκέραμα του νέφους της στατιστικής, ιχνηλατώντας το θαύμα ανάμεσα στα δεδομένα
Αντικρίζω και κοιτάζω και βλέπω το δύο χιλιάδες και είκοσι να μας αρπάζει σφιχτά από τα χέρια και να μας αναγκάζει να βαδίζουμε στις μύτες των ποδιών, χωρίς καν να μας επιτρέψει να βγούμε έξω από τη μάσκα μιας κατοικίας
Δοκιμάζω να διαρρήξω το φως της ιστορίας
Βλέπω το ξέφωτο στο οποίο μας βγάζει
Αντιλαμβάνομαι: με ό,τι γνωρίζαμε δε μοιάζει
Κοιτάζω κι εμάς και, ναι, διακρίνω: η διαδρομή μας έχει φρεσκάρει
Ελαφρά στους ώμους τα εφόδια, ευέλικτα στον καινούργιο βηματισμό τα πόδια
Έτσι που έχουμε τώρα ανέβει εδώ ψηλά, ατενίζει παντού γύρω με κατανόηση η ματιά, ως της ιστορίας τα πιο μακρινά
Πέρυσι τέτοιες μέρες επισκέφθηκα τη Νέα Υόρκη
Το να περπατάς μες στο κέντρο του Μανχάταν είναι ένα μάθημα που αξίζεις
Βαδίζεις μες στην πόλη και νιώθεις ένας μικρός [πέντε πόδια] άνθρωπος ανάμεσα στα ψηλά κτίρια
Κοιτάζεις γύρω σου τα μεγάλα, τα σημαντικά, τα ωραία έργα – τόσα πολλά εδώ – και λες “ο άνθρωπος είναι μέγας”
Σηκώνεις τα μάτια ψηλά για να δεις τον γαλάζιο ουρανό και εκπαιδεύεις τον εαυτό σου να κοιτάζει και να βλέπει επάνω και εμπρός
Ανεβαίνεις ψηλά και ατενίζεις μακριά και μαθαίνεις τι είναι να έχεις διευρυμένη εποπτεία στον χώρο και στον χρόνο και στον ιστορικό καιρό
Μα, το πιο σημαντικό, είναι όλοι αυτοί οι άνθρωποι που ανταμώνεις το βλέμμα τους και αναγνωρίζεις στην ανάκλαση των ματιών τους τη λαχτάρα να βρουν το όνειρό τους
Κι αυτό σε κάνει να τους αγαπάς, αυτόματα, χωρίς δεύτερη σκέψη, να τους στέλνεις μια ωραία ευχή, μέσα στην καρδιά σου στη σιωπή, να τους θρέφεις με την ενέργεια που πηγάζει από σένα
εγώ είμαι η υγεία, η χαρά και η ελευθερία
Η υγεία είναι θεμελιώδης ελευθερία για τον άνθρωπο
Η δύναμη της υγείας είναι διαθέσιμη στην υπηρεσία του ανθρώπου
Αρκεί να την καλέσει ο άνθρωπος με την ελεύθερη βούλησή του
Η μαθητεία στην τέχνη ευαειζωίας “εύΧρηστος δημιουργός λόγος” είναι μια συναρπαστική περιπέτεια
Μελετώ το θέμα των “θεάτρων ελέγχου” για το μάθημα της Τετάρτης
Αίφνης, αντιλαμβάνομαι το δώρο που μου έχει δοθεί ήδη από προχτές
Μεταμφιεσμένη, με τη μάσκα ενός επίμονα ενοχλητικού διαλόγου, μου έχει δωρηθεί μια υπόθεση εργασίας ακριβώς πάνω στο θέμα του ενδιαφέροντός μου
Ως τώρα εκπαιδευόμαστε να εφαρμόζουμε τεχνικές “παύσης διαλόγου” για να αποφεύγουμε να τροφοδοτούμε έναν ρόλο σε κάποιο θέατρο ελέγχου που εμπλεκόμαστε
Τι κάνουμε όμως όταν ο συνομιλητής μας επιμένει;
Πώς διαχειριζόμαστε την εκμετάλλευση της υπομονής μας από την επιμονή του συνομιλητή μας;
Ποια τεχνική μπορεί να εφαρμοστεί όταν κανένα τέχνασμα παύσης διαλόγου δεν γίνεται αποτελεσματικό;
Η αποβολή
Και τη Δευτέρα με τον κηδεμόνα σου
Όχι, μη βιάζεσαι, όχι αυτή τη Δευτέρα
Την καθαρή, τη μεγάλη, ή κάποια άλλη
Όταν είσαι πράγματι έτοιμη
Όταν έχεις απεκδυθεί τον ρόλο
Με τον αυθεντικό και γνήσιο εαυτό σου
Το τέλειο ον που στην αλήθεια σου είσαι
Το 1993 η μούσα της ποίησης μου χάρισε έναν στίχο που έμελε να αλλάξει τη ζωή μου
“Το τραγούδι μας σχηματίζει τον κόσμο”
Τα επόμενα χρόνια συνειδητοποιούσα ότι τα λόγια μου υλοποιούνται και μοιραζόμουν τις θαυμαστές εμπειρίες με τους ανθρώπους γύρω μου
Είκοσι χρόνια αργότερα, το 2013, ξεκίνησα να μεταδίδω αυτήν την ευφρόσυνη επίγνωση ελευθερίας και ευθύνης
Άρχισα δίνοντας διαλέξεις και συνέχισα με τακτικά μαθήματα
Οδηγήθηκα στη δημιουργία των μαθημάτων, διότι – με θεμέλιο αυτήν τη γνώση – επινόησα, σμιλεύω και μαθητεύω την τέχνη ενσυνείδητης εκπλήρωσης της ευαειζωϊας, στην οποία έδωσα το όνομα “εύΧρηστος δημιουργός λόγος”
Η μαθητεία σε αυτήν την εύανθη και εύκαρπη τέχνη προσφέρει πολλούς και ποικίλους ευεργετικούς τρόπους, με τους οποίους μπορούμε να ανιχνεύουμε και να εκφράζουμε, να εκδηλώνουμε και να υλοποιούμε την αυθεντική και ελεύθερη βούλησή μας, την γνήσια επιθυμία και επιλογή μας
Καθώς τακτικά εξασκούμαστε στις τεχνικές και τα τεχνάσματα με τα οποία πρακτικά εφαρμόζουμε την τέχνη ευαειζωίας του εύΧρηστου δημιουργού λόγου, ενεργοποιείται, κάθε μέρα πιο εύτροπα και εύστοχα, το δημιουργικό δυναμικό των λέξεων και μας αποδίδεται η μορφή και η δράση τους
Ώστε, αφού ο λόγος είναι δημιουργός κι εμείς τον χρησιμοποιούμε εύχρηστα, υλοποιούνται στην πραγματικότητα του βίου που διάγουμε επάνω σε αυτήν εδώ την ευάερη, ευήλια, ευρύχωρη, πολύχρωμη και φιλόξενη γη, τα όμορφα όνειρά μας
Με τον καιρό και στο πλήρωμα του χρόνου της, η ευγενής, εύτολμη και εύψυχη αυτή τέχνη του λόγου παρουσίασε τελειοποιημένη την εικόνα της, η οποία διδάσκεται στα πλαίσια της Ακαδημίας για την Τέχνη ΕυΑειΖωίας “εύΧρηστος Δημιουργός Λόγος” και ολοκληρώνεται σε πέντε εποχές μαθητείας:
Στην πρώτη, επεξεργαζόμαστε δέκα πεδία της ζωής μας, στα οποία μπορούμε να παρέμβουμε δημιουργικά επιλέγοντας τον εύΧρηστο λόγο: 1. Ελευθερία, 2. Έμπνευση, 3. Έργο, 4. Έρως, 5. Θρέψη, 6. Παιδεία, 7. Περιβάλλον, 8. Πλούτος, 9. Σχέσεις, 10. Υγεία
Στη δεύτερη, βαδίζουμε, προσεγγίζοντας και αναλύοντας τον εύΧρηστο δημιουργό μας λόγο, σε οκτώ βήματα: 1. Παρατήρηση του Λόγου μας, 2. Προέλευση και Τροποποίηση, 3. Πρόθεση, Προθέσεις και Προσδοκίες, 4. Επιλογές – Επιθυμίες – Βούληση, 5. Αγάπη Εαυτού, 6. Συγγνώμη και Συγχώρεση, 7. Λέξεις Δημιουργικής Εκπλήρωσης της Επιθυμίας, 8. Ευροή των Δώρων
Στην τρίτη, δοκιμάζουμε έξι εκδοχές γραφής, με τις οποίες εμβαθύνουμε σε ευκρινή γνωριμία με τον εαυτό μας: 1. Αντικειμενική Περιγραφή, 2. Αυτόματη Συγγραφή, 3. Δημιουργικό Τραγούδι, 4. Διάλογοι της Αγάπης, 5. εύΧρηστος Δημιουργός Λόγος, 6. εύΨυχη και ολόΦρέσκη Αφήγηση σύμφωνη με την Αυθεντική και Ελεύθερη Βούλησή μας
Στην τέταρτη, με οδηγό τα κείμενά μας, ενθαρρύνουμε τις τέσσερεις δράσεις, με τις οποίες εκδηλώνουμε κάθε ιδιότητα του αείροου δημιουργικού δυναμικού μας: 1. Φωτίζοντας, 2. Αφυπνίζοντας, 3. Ενεργοποιώντας, 4. Εκδηλώνοντας, μέσα από τον ωκεανό των ποιοτήτων, τις ιδιότητες του όντος που καθένας από μας είναι, ως που ακούμε το όνομά του εντός μας και ακούμε το κάλεσμα του ονόματός μας
Στην πέμπτη, έχοντας αναγνωρίσει το όνομά μας, το όνομα του όντος που είμαστε, κινούμαστε ανάμεσα στα δύο επίπεδα της ένωσης του τρισυπόστατου – μορφή, πνεύμα, ψυχή – εαυτού μας μέσα σ’ ένα σώμα τελειοποιημένο βιολογικά, διαυγές πνευματικά και πάμπλουτο συναισθηματικά, προσφέροντας ευρυχωρία στην τέταρτη υπόσταση, στον λόγο, που είναι πρώτη: 1. Επικοινωνία με κάθε εκδοχή ενσάρκωσης που βιώνει στο πανταχού παρόν το ον που είμαστε, 2. Επιλογή του εγώ, του εαυτού, που εκδηλώνει στο εξής διαπαντός το ολοκληρωμένο ον, στην εύροη πορεία του μες στο διαρκές δημιουργικό γίγνεσθαι της ΕυΑειΖωίας
Ευχαριστώ, ευγνωμονώ
“I love health I heal love” drawing by Aeglie
Αγαπημένε φίλε,
Μαθητεύεις στην τέχνη ευαειζωίας ‘’εύΧρηστος δημιουργός λόγος‘’ και γνωρίζεις ότι οι λέξεις εμπεριέχουν την δυνατότητα της υλοποίησής τους
Ό,τι σκέφτεσαι, ό,τι μιλάς, ό,τι γράφεις αποτελείται από λέξεις τις οποίες εσύ με την βούλησή σου ενεργοποιείς και προσκαλείς να υλοποιηθούν στον εαυτό σου, στη ζωή σου, στο περιβάλλον σου
Ο λόγος είναι δημιουργός – ονομάζει ό,τι υπάρχει και δίνει ύπαρξη σε ό,τι ονομάζει – κι εσύ μαθητεύεις να τον χρησιμοποιείς εύχρηστα, ώστε να δημιουργείς αυτό που είναι η αυθεντική σου βούληση
Είναι η γνήσια επιλογή σου να είσαι στόχος εκμετάλλευσης;
Διότι συνεχώς σκέφτεσαι και συζητάς για κείνους που εκμεταλλεύονται τις συνθήκες για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους
Αν δεν είναι έτσι, αν η αυθεντική σου επιθυμία είναι να συναλλάσσεσαι με τίμιους ανθρώπους, απλώς παρατήρησε, σκέψου και σχολίασε μόνο τις τίμιες πράξεις
Και τότε, ως δια μαγείας, η τιμιότητα, ακούγοντας την πρόσκλησή σου, υλοποιείται κι ανακαλύπτεις ότι πριν απ’ όλους εσύ ο ίδιος δεν εκμεταλλεύεσαι πια τον εαυτό σου, αλλά μάλλον τον ευεργετείς
Είναι η γνήσια επιλογή σου να ζεις μες στη στέρηση και τις ελλείψεις;
Διότι πάντα σκέφτεσαι και λες ότι κάτι σου λείπει, ότι κάτι δεν μπορείς ν’ αποκτήσεις, ότι κάτι δεν έχεις ν’ απολαύσεις
Αν δεν είναι έτσι, αν η αυθεντική σου επιθυμία είναι να έχεις όλα τα καλά και να τα απολαμβάνεις με χαρά, απλώς παρατήρησε και απόλαυσέ τα όλα όσα ήδη έχεις στο εδώ και τώρα – διότι το εδώ είναι παντού και το τώρα είναι πάντα
Και τότε, έτσι μαγικά, ο πλούτος, ακούγοντας την πρόσκλησή σου, έρχεται κι εκδηλώνεται ακόμα πιο πλουσιοπάροχα στην πλούσια ζωή σου
Είναι η γνήσια επιλογή σου να είσαι στόχος ασθενειών;
Διότι διαρκώς σκέφτεσαι και μιλάς για ασθένειες και αρρώστιες κι αδυναμίες
Αν δεν είναι έτσι, αν η αυθεντική σου επιθυμία είναι να είσαι υγιής και να ζεις μέσα σ’ ένα υγιές ανθρώπινο και φυσικό περιβάλλον, απλώς παρατήρησε και συζήτησε για την υγεία και την ευεξία, όπου κι αν την εντοπίζεις να εκδηλώνεται
Και τότε, να το θαύμα: η υγεία, ακούγοντας την πρόσκλησή σου, ενεργοποιείται ακόμα καλλίτερα κι ευρύτερα στο σώμα σου, στις σχέσεις σου και στον χώρο που σε περιβάλλει
Είναι η γνήσια επιλογή σου να ζεις μες στον φόβο σου και τον θυμό;
Διότι μιλάς συνέχεια θυμωμένα για όλα αυτά που σε φοβίζουν, για ό,τι νομίζεις ότι θα σε βλάψει κι ότι σ’ έχει βάλει στόχο, όχι για καλό
Αν δεν είναι έτσι, αν η αυθεντική σου επιθυμία είναι να έχεις ειρήνη στην καρδιά και στον νου διαύγεια και να χαίρεσαι τη ζωή μ’ εμπιστοσύνη, απλώς παρατήρησε όλες τις ωραίες πράξεις, που λαμβάνουν χώρα μέσα σε αυτήν την συνθήκη της πανδημίας, όλους αυτούς τους ωραίους ανθρώπους που εργάζονται – με πείσμα και σε πείσμα – για την υγεία, την ευεξία και τη χαρά των ανθρώπων και για την ευημερία, την ειρήνη και την πρόοδο των λαών
Και τότε, το θαύμα συμβαίνει και η λύση εμφανίζεται και η θεραπεία αποκαθιστά την ευρυθμία κι ελευθερώνει τις διόδους της αναπνοής και της ενεργειακής ευροής κι ευφραίνει τον σύμπαντα κόσμο
singing we create the world © 
kind of dialogue