Είμαι υγεία, ελευθερία
Ελευθερία και χαρά, ο πλούτος είμαι και ο έρως
Είμαι η έμπνευση η πηγαία που έρχεται από μακριά
Είμαι το μέλλον το αρχαίο
Η ύπαρξη καθώς συμβαίνει και εκδηλώνει τις μορφές
Είμαι παιδεία, είμαι γνώση, οδηγώ το γίγνεσθαι
Είμαι το άσμα σύμπαντος κόσμου
Ελεύθερη η βούλησή μου, εργαλείο μου ο λόγος
Συμμετέχω στο τραγούδι, σχηματίζω σώματα
Άνθρωπος είμαι κι ελευθερώνω
Τη σχέση μου με κάθε πλάσμα, κάθε ον, τον εαυτό μου
Ελευθερώνω κάθε λέξη στην ευαειζωία της
Στη Δεύτερη Εποχή Μαθητείας της Τέχνης ΕυΑειΖωίας “εύΧρηστος Δημιουργός Λόγος” η οποία είναι θεμελιωμένη στη νομοτέλεια “το τραγούδι μας σχηματίζει τον κόσμο” αρχίζουμε να κινούμαστε προς τον εσωτερικό μας κόσμο, με πολύ προσοχή και φροντίδα, με δέος και θαυμασμό, για την περιπέτεια της εαυτογνωσίας.
Εργαζόμαστε προσεγγίζοντας και αναλύοντας τον λόγο μας, που αναγνωρίζουμε τώρα ότι είναι δημιουργός και εφαρμόζουμε σταδιακά την πρόθεσή μας να τον χρησιμοποιούμε εύχρηστα, με μια διαδικασία που ολοκληρώνεται σε οκτώ βήματα.
Παρατήρηση του Λόγου μας, Προέλευση και Τροποποίηση, Προθέσεις και Πρόθεση, Επιλογές – Επιθυμίες – Βούληση, Αγάπη Εαυτού, Συγγνώμη και Συγχώρεση, Λέξεις Δημιουργικής Εκπλήρωσης της Επιθυμίας, Ευροή των Δώρων.
Για να δώσω μια εικόνα σε κείνους που μπαίνουν τώρα στη δεύτερη εποχή και την ευκαιρία για επανάληψη σε κείνους που την ολοκλήρωσαν την περασμένη χρονιά, θα αναλύσω παρακάτω αυτά τα οκτώ βήματα:
1. Παρατηρούμε τα λόγια που κυκλοφορούν μες στον νου μας κι εκείνα που έχουμε εύκολα στο στόμα μας και τα εκστομίζουμε χωρίς δεύτερη σκέψη και συχνά δίχως να τα εννοούμε στην ετυμολογία τους.
2. Κατηγοριοποιούμε αυτά τα λόγια σε σχέση με την προέλευσή τους [οικογενειακό περιβάλλον, σχολικό και ευρύτερο εκπαιδευτικό περιβάλλον, περιβάλλον εργασίας, κοινωνικό περιβάλλον, περιβάλλον μέσων ενημέρωσης, διασκέδασης και ψυχαγωγίας] και αν βρούμε σημεία τους που δεν εκφράζουν τις δικές μας προθέσεις τα τροποποιούμε.
3. Καθώς, από το προηγούμενο βήμα, εντοπίζουμε ποιες προθέσεις δεν μας εκφράζουν, εργαζόμαστε με τις προθέσεις μας, ώστε να φτάσουμε να ονομάσουμε σωστά και ξάστερα τις προθέσεις που μας εκφράζουν και να βαδίσουμε ως την αρχική πρόθεση [και τον τελικό σκοπό].
4. Έχοντας ξεκάθαρες προθέσεις, απλώνουμε εμπρός μας τις επιλογές και τις εξετάζουμε σε σχέση με τις επιθυμίες, διακρίνουμε αν οι επιθυμίες προέρχονται από εμάς ή αν τις έχουμε ενδυθεί κατόπιν έξωθεν προτροπής και ανάμεσά τους ανιχνεύουμε τη βούλησή μας.
5. Σε αυτό το σημείο, είναι ώρα, αφού είμαστε έτοιμοι, μετά από όλη αυτήν την εργασία, να αγαπήσουμε τον εαυτό μας, αναγνωρίζοντας, εκτιμώντας και τιμώντας το ολοκληρωμένο – πλήρες – τέλειο ον που είμαστε.
6. Έχοντας θρέψει τον εαυτό μας με την αγάπη μας, μπορούμε τώρα να συνδιαλαγούμε μαζί του ελεύθερα και όταν είμαστε έτοιμοι να του ζητήσουμε συγγνώμη και να του αποδώσουμε συγχώρεση.
7. Τότε, αρχίζουμε να αλιεύουμε ανάμεσα στα λόγια μας, που, με όλη αυτήν την εργασία εαυτογνωσίας, έχουν φρεσκαριστεί και αναζωογονηθεί, τις λέξεις που ταιριάζουν για να εκπληρωθούν δημιουργικά οι επιθυμίες μας.
8. Και, στο τελευταίο βήμα αυτής της δεύτερης εποχής μαθητείας, παρατηρούμε ήδη την εκπλήρωση επιθυμιών, στο βαθμό που εμείς επιτρέπουμε στην ευροή της ζωής να εμφανίσει την υλοποίησή των δώρων της στην πραγματικότητά μας – αυτό δεν είναι αυτονόητο ούτε εύκολο και το επεξεργαζόμαστε εύστοχα, εύτροπα και εύχρηστα στην τρίτη εποχή μαθητείας.
Ο Γιώργος είναι μόνιμος κάτοικος εξωτερικού. Κάποιες οικογενειακές υποθέσεις τον έφεραν στην Αθήνα περί τα μέσα του Αυγούστου. Φιλοξενήθηκε σ’ ένα φιλικό του σπίτι. Ρίχνοντας, κάποια στιγμή, μια ματιά, πάνω απ’ τον ώμο της Μαρίνας, στην οθόνη του υπολογιστή της, διάβασε “το τραγούδι μας σχηματίζει τον κόσμο” και ρώτησε πάνω σε αυτό.
Η κοινή μας φίλη του πρότεινε το βιβλίο μου, το οποίο διάβασε το ίδιο βράδυ. Τις επόμενες ημέρες επισκέφθηκε όλους τους χώρους μου στο διαδίκτυο FaceBook Profil, WordPress Blog, BlogSpot Blogs, YouTube Channel, FaceBook Pages και της ζήτησε να μου τηλεφωνήσει για να συναντηθούμε.
Χρειάστηκαν τρεις προσπάθειες για να ευδοκιμήσει η πρόθεσή μας και τελικά συναντηθήκαμε οι τρεις την 1η Σεπτεμβρίου.
Tην επομένη, ο Γιώργος με επισκέφθηκε στο σπίτι μου. Η απαιτητικότητά του, η δίψα και η λαχτάρα του, ο ενθουσιασμός και ο θαυμασμός του για την καινούργια αντίληψη των πραγμάτων που απλωνόταν τώρα μπροστά στα μάτια του, στην αρχή με ξάφνιασαν και γρήγορα με έπεισαν να αλλάξω το πρόγραμμά μου για τις επόμενες ημέρες καθώς και τον συνήθη προγραμματισμό παράδοσης μαθητείας.
Ξεκινήσαμε, με βήμα ταχύ, τη μαγική διαδρομή μες στη θαυματοποιό μέθη της γνώσης της ευαειζωίας. Ερχόταν κάθε απόγευμα με το μυαλό του γεμάτο απαιτήσεις και με το τετράδιο γεμάτο ερωτήσεις.
Έχει πάλι διαβάσει εκείνο το κείμενο ή έχει πάλι παρακολουθήσει εκείνο το βίντεο κι έχει ακούσει εκείνο το τραγούδι κι έχει να παρατηρήσει αυτόν ή τον άλλο λόγο, εκείνη ή την άλλη λέξη, την απόδοσή της, τη συνέργειά της μέσα στο σύνολο του κειμένου κι έχει μια αμφιβολία ή ένα ερώτημα και θέλει μια επιβεβαίωση, μια τεκμηρίωση. Κάπου αλλού έχει διαβάσει κάτι παρόμοιο ή κάτι λίγο διαφορετικό και θέλει να διακρίνει και να συγκρίνει. Κάποιος άλλος έχει πει κάτι άλλο ή ίσως και κατά κάποιον τρόπο σχεδόν το ίδιο και θέλει να αναγνωρίσει πού θα βρει την αλήθεια του.
Ο εύΧρηστος Δημιουργός Λόγος του δίνει όλες τις απαντήσεις με σαφήνεια και ακρίβεια. Κυρίως, τον θρέφει με χαρά. Του επιτρέπει να τινάξει, να ξεμουδιάσει και να ανοίξει τα φτερά του. Τον αφήνει να επιστρέψει ελαφρύς κι ελεύθερος στην απαιτητική του καθημερινότητα.
Ο Γιώργος πήρε την πτήση του το πρωί και επιστρέφει στην οικογένειά του και στην εργασία του, στη ζωή του. Σύντομα θα έχω νέα του για το πώς εφαρμόζει ό,τι έμαθε, για τα εύανθα όνειρα που επιλέγει να δημιουργεί και για την εύκαρπη εκπλήρωσή τους που υλοποιεί.
Εγώ, βγαίνοντας από αυτήν τη μεθυστική περιπέτεια μαθητείας, αναγιγνώσκω την συναρπαστική εμπειρία και αναγνωρίζω σταδιακά τις δεξιότητες άμεσης ανταπόκρισης που αίφνης αφύπνισα, ενεργοποίησα, εκδήλωσα.
Ευχαριστώ κι ευγνωμονώ την εμπνευσμένη μαθητεία και τους εμπνευστικούς ανθρώπους. Το πιο θαυματουργό δώρο, που φροντίζει πάντα να μου προσφέρει απλόχερα η ζωή, είναι οι υπέροχοι άνθρωποι που οδηγεί στον δρόμο μου.
Στην Πρώτη Εποχή Μαθητείας της Τέχνης ΕυΑειΖωίας “εύΧρηστος Δημιουργός Λόγος” η οποία είναι θεμελιωμένη στη νομοτέλεια “το τραγούδι μας σχηματίζει τον κόσμο” εργαζόμαστε πάνω σε δέκα πεδία της ζωής μας, στα οποία παρεμβαίνουμε δημιουργικά.
Αρχίζουμε, ερευνώντας τις ερμηνείες, τις ετυμολογίες και τις χρήσεις των λέξεων που τα ονομάζουν και τις σχέσεις με τις οποίες έχουμε ως τώρα μάθει να συνδεόμαστε μαζί τους.
Συνεχίζουμε, εκπαιδεύοντας τον εαυτό μας να ανιχνεύει τη λέξη και τις όψεις που δίνει αυτή σε κάθε σχήμα που συμμετέχει και να δημιουργεί φρέσκες σχέσεις με το κάθε πεδίο που ονομάζει η λέξη.
Τα πεδία αυτά είναι:
Ελευθερία, Έμπνευση, Έργο, Έρως, Θρέψη, Παιδεία, Περιβάλλον, Πλούτος, Σχέσεις, Υγεία.
Το ερωτηματολόγιο, που ακολουθεί, χρησιμεύει σε αυτούς που έχουν ολοκληρώσει τη μαθητεία της πρώτης εποχής, για επανάληψη και τους προετοιμάζει εύχρηστα για να προχωρήσουν πιο εύκολα, εύστοχα και εύτροπα στη Δεύτερη Εποχή Μαθητείας.
Κοινωνικό άτομο δεν με λες. Κι αν θυμηθώ τα γενέθλιά σου, είναι που τα κοινωνικά δίκτυα μας το επισημαίνουν.
Αυτές τις μέρες, παρουσιάστηκαν συχνά, μέσα στο πλαίσιο της εικονικής μου πραγματικότητας, στην οθόνη μου δηλαδή, υπενθυμίσεις γενεθλίων. Ευχήθηκα σε αυτούς που γνώριζα καλά και σε αυτούς που γνώριζα λιγότερο.
Χμ, ίσως η εικονική μου κοινωνικότητα ενεργοποιείται. Άραγε, θα μπορέσει να αφυπνίσει και τις φυσικές μου δεξιότητες κοινωνικότητας;
Ευχήθηκα και σε μια πρώην συνάδελφό μου. Δεν είμαστε πολύ κοντά, ούτε καν στο ίδιο κτίριο. Και η συνεργασία μας περιοριζόταν σε ένα τηλεφώνημα το μήνα ή σε ένα ηλεκτρονικό μήνυμα το δίμηνο. Σπάνια, την είχα συναντήσει στο γραφείο της. Ιεραρχικά, ανώτερή μου.
Μετά τις τυπικές ευχές γενεθλίων, της έγραψα ότι πάντα θυμάμαι πόσο όμορφα με έκανε να νιώθω, με τη συμπεριφορά της.
Όχι κάποια υπερβολή, μη φανταστείτε: ένα εγκάρδιο χαμόγελο, μια λέξη στη σωστή θέση, η προθυμία της να φανεί χρήσιμη.
Ανταποκρίθηκε άμεσα και εξέφρασε την συγκίνησή της. Δεν γνωρίζω πού βρίσκεται αυτή τη στιγμή και σε ποια απόσταση, η ενέργεια ανάμεσά μας ανυψώθηκε στη δόνηση της χαράς.
Γνωρίζω, με βεβαιότητα, ότι αν κάποτε συναντηθούν τα βλέμματά μας, σε κάποιον δρόμο, ανάμεσα στο πλήθος, ή σε κάποια συμπαντική διαδρομή, ανάμεσα στα έθνη των άστρων, αχτίδες φωτός θα ταξιδέψουν ανάμεσά τους.
Αυτό είναι το αποτύπωμα που επιθυμώ ν’ αφήνει ο κάθε ελεύθερος άνθρωπος στο πέρασμά του. Και γι’ αυτό εργάζομαι ενσυνείδητα διαρκώς. Εννοώ: διαρκώς, ανά πάσα στιγμή, με κάθε λέξη.
Ένα νερό κυρά Βαγγελιώ, ένα νερό, φρέσκο νερό
Από την καρδιά της βγαίνει, Βαγγελιώ μου παινεμένη
Μέσα από την καρδιά της γης, βγαίνει νερό τρεχούμενο
Τα ποτάμια της γεμίζει, τα λιβάδια της ποτίζει
Είναι βαθιά, κυρά Βαγγελιώ, είναι βαθιά η λαχτάρα της
Πλάσματα να ξεδιψάει, τη ζωή να τραγουδάει
Τράβηξε, με την εισπνοή της, τα νερά απ’ το κορμί της
Καθαρίζει και φρεσκάρει, νέα πρόθεση συγγράφει
Εύανθη, εύκαρπη είν’ η γη κι ο άνθρωπος όπου λαλεί
Παίρνει σχήμα, δίνει μορφή, κάθε λέξη του εύψυχη
Διευρύνει τη χαρά του, τον έρωτα και την υγειά του
Αναπνέει ελευθερία, γεννά την ΕυΑειΖωία
Να που ήρθε η σωστή στιγμή και η ώρα η καλή, να γνωρίσω κι εγώ αυτήν την εμπειρία: δίαιτα, διατροφή, σιλουέτα. Πάντα ήμουν μια χαρά με το σώμα μου, τις διαστάσεις μου, το μέγεθος μου. Κάπνιζα. Κάποια στιγμή, κοντά στην εμμηνόπαυση, αποφάσισα να διακόψω την ωραία σχέση μου με το τσιγάρο. Τα επόμενα χρόνια, έτρωγα πολλά και φόρτωνα κιλά. Τι καλά. Στην αρχή, μπορώ να πω, μου άρεσε το αποτέλεσμα στο πρόσωπο. Τα πρώτα κιλά φαινόταν να μαλακώνουν τις ρυτίδες, που είχε αρχίσει να χαράσσει το μέτρημα του χρόνου.
Αλλά, συνέχιζα να τρώγω πολλά και να φορτώνω το κορμί με περιττά κιλά. Άρχισα να διαβάζω σχετικά με τη διατροφή, να δοκιμάζω διάφορες δίαιτες, να αγοράζω ρούχα ένα μέγεθος παραπάνω. Όσο περισσότερο ασχολιόμουν με το ζήτημα, τόσο περισσότερο έτρωγα. Φαινόταν ότι δεν μπορούσα να πείσω τον εαυτό μου να εφαρμόσει κάποιο μοντέλο διατροφής, με λιγότερες θερμίδες. Επίσης, φαινόταν ότι όλες οι πληροφορίες, για αλλαγή μεταβολισμού και άλλα παρόμοια, δεν άνοιγαν τον διάλογο με το σώμα μου.
Κάποια στιγμή, η ζυγαριά έδειξε 72,3 και ήταν Κυριακή 10 Απριλίου. Είχα φορτώσει το σώμα μου με δέκα πέντε κιλά μέσα σε περίπου πέντε χρόνια. Ως εδώ! Απαίτησα από τον εαυτό μου την απάντηση: μα τι σε κάνει να μην μπορείς να σταματήσεις να τρως; Αφού είναι όλα τόσο νόστιμα, αποκρίθηκε ο ουρανίσκος μου. Αυτό ήταν. Γνώριζα. Γνώριζα την αιτία: η διακοπή του καπνίσματος είχε ελευθερώσει τα αισθητήρια της γεύσης. Έτσι, γνωρίζοντας τον λόγο, μπορούσα να ενεργοποιήσω την τροποποίηση.
Εκείνη τη νύχτα έκανα έναν αναλυτικό διάλογο με το σώμα μου, με το τρισυπόστατο σώμα μου, όχι μόνο με το κορμί, δηλαδή: πνεύμα, σάρκα και ψυχή. Κάναμε, τελικά, μια ωραία συμφωνία. Αποφάσισα να εμπιστευθώ τη σοφία του και του υποσχέθηκα ότι θα το θρέφω μόνο με ό,τι του αρέσει και θα βγάλω από τη διατροφή μου όλα αυτά που οι άλλοι λένε ότι είναι κατάλληλα. Αποφάσισε να βάλει τα δυνατά του να πειθαρχήσει στον επιτρεπόμενο αριθμό θερμίδων.
Σήμερα, Κυριακή 14 Αυγούστου, η ζυγαριά έδειξε 60,5 κιλά. Ξεφόρτωσα δώδεκα κιλά σε διάστημα τεσσάρων μηνών και ήταν τόσο εύκολο. Παρότι έτρωγα 1500 θερμίδες, αντί των 2000+ που έπαιρνα πριν, είχα ξεχάσει τη λέξη πείνα. Συχνά, ρωτώ το στομάχι μου αν πεινάει, πριν βουρτσίσω δόντια το βράδυ. Ποτέ δεν έχει απαντήσει αυτό. Μερικές φορές απαντά το μυαλό. Πάντα ανταποκρίνομαι. Αν έχω περιθώριο θερμίδων, του δίνω ό,τι ζητά. Αν έχω συμπληρώσει τις θερμίδες της ημέρας, του το προγραμματίζω για την επομένη.
Η διατροφή μου, όπως έχει εξελιθχεί, καθώς ακολουθώ τις ενδείξεις του σώματός μου, περιλαμβάνει μελισσοκομικά και γαλακτοκομικά προϊόντα σε όλο τους το εύρος και σε όλους τους συνδυασμούς. Μαγειρεύω λίγο και πολύ απλά. Φροντίζω πολύ προσεκτικά, ώστε, τα αγροτικά προϊόντα, που καταναλώνω, να έχουν τα λιγότερα, κατά το δυνατόν, φυτοφάρμακα. Αυτό σημαίνει: ούτε πράσινο φύλλο. Κατά τα λοιπά, προτιμώ εκείνα που μπορώ να ξεφλουδίσω και να ξεζουμίσω. Οι μόνες υπερτροφές, που προσφέρω στο σώμα μου, περιλαμβάνονται στα προϊόντα της μέλισσας: γύρη και βασιλικός πολτός. Και, για να χαίρω άκρας υγείας: πρόπολη.
Φυσικά, απολαμβάνω με το σώμα μου και πολλές δράσεις κινητικότητας και κατανάλωσης θερμίδων: βαδίζω, γυμνάζομαι, κολυμπώ, χορεύω, κάνω έρωτα. Μάλιστα, τώρα, καλλίτερα από άλλοτε. Αυτό είναι συνέπεια και του ελεύθερου χρόνου, λόγω συνταξιοδότησης, αλλά και της αναζωογόνησης, που μου προσφέρει το σώμα μου, ως ανταπόκριση στην κατάλληλη γι’ αυτό διατροφή, που του παρέχω εγώ, ακολουθώντας τις δικές του οδηγίες.
Προχτές, Πέμπτη 2 Σεπτεμβρίου, η ώρα θα ‘ταν κάπου αργά το πρωί νωρίς το μεσημέρι, ανηφόριζα προς το σπίτι, με το σώμα. Με τον νου μου, κατηφόριζα από το σπίτι της οδού Βωμού προς την πλατεία Κυψέλης. Ήταν αργά το απόγευμα νωρίς το βραδάκι, μεγάλη ημέρα, πρώιμο καλοκαίρι – και ήταν ημέρα Τετάρτη. Απ’ όλα τ’ ανοιχτά παράθυρα ακούγονταν τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι κι ούτε χρειάστηκε δεύτερη σκέψη για να κατανοήσω ότι ο πολύτιμος άνθρωπος και βαθιά αγαπημένος μουσικός είχε ελευθερώσει τον εαυτό του μες στο πανταχού παρόν φως.
Θυμήθηκα ότι ετοιμαζόμουν να ρωτήσω κάποια κυρία σ’ ένα μπαλκόνι, όταν χτύπησε το τηλέφωνό της και σηκώθηκε και μπήκε μέσα στο σπίτι. Ρώτησα κάποιον, φτάνοντας στην πλατεία. Δεν σήκωσε τα μάτια του ούτε μίλησε μόνο έγνεψε καταφατικά και χαμογέλασε θλιμένα. Νομίζω, εξαιτίας εκείνου του λυγμού που άκουσε στη φωνή μου, φαντάστηκε ότι θα μ’ έβλεπε βουρκωμένη. Αλλά δεν έκλαψα, παρά πολύ αργότερα, όταν επέστρεψα σε κείνο το ωραίο μικρό μου σπίτι, τη φωλιά μου, την κυψέλη μου, όπου είχα αρχίσει να γίνομαι ό,τι είμαι.
Φτάνοντας τώρα στο σπίτι μου, μόνο για μια στιγμή, αναρωτήθηκα: μα τι έπαθα τώρα και τα θυμήθηκα όλ’ αυτά με κάθε λεπτομέρεια; Κι αμέσως αναγνώρισα την απάντηση. Άνοιξα τις σελίδες των ειδήσεων και, ναι, είχε ανακοινωθεί: ο έτερος πολύτιμος άνθρωπος και βαθιά αγαπημένος μουσικός είχε ελευθερώσει τον εαυτό του μες στο πανταχού παρόν φως.
Αυτά τα δυο θαυματοποιά όντα, που η μουσική τους ανοίγει τον νου μου σε κόσμους που ακόμα είναι κρυμμένοι από την αντιληπτή πραγματικότητα, τα είχα αγαπήσει από πολύ νωρίς στη ζωή μου. Ξεχώριζα τη μουσική τους από όλων των άλλων και ξεχώριζα τη μουσική του ενός από του άλλου, από μικρό παιδί. Στοιχημάτιζα τίνος είναι ποιο τραγούδι.
Αλλά κάποια φορά δεν έκρινα σωστά. Ήταν όταν άκουσα ένα τραγούδι του Μ.Θεοδωράκη σε ενορχήστρωση του Μ.Χατζιδάκι. Θυμάμαι ακόμα τη γεύση του θυμού και του πείσματος που ένιωσα, διότι η μεγαλύτερη της παρέας είχε κάνει την έξυπνη εις βάρος μου και με εξώθησε, αυτό το περιστατικό, να αφοσιωθώ και να μάθω τα πάντα, αν ήταν δυνατόν.
Κάποτε βρέθηκα κοντά στον Μάνο, αλλά δεν τόλμησα να τον πλησιάσω. Με τον Μίκη ανταλλάξαμε δυο θερμές χειραψίες και λίγα, πολύ ουσιαστικά, λόγια. Ο πολιτιστικός φορέας της επιχείρησης στην οποία εργαζόμουν έκανε μια συναυλία προς τιμήν του. Και το ξεχωριστό αυτό πλάσμα μας έκανε τη μεγάλη τιμή να παρευρεθεί. Ήταν μεγάλο δώρο για μένα να παρουσιάζω αυτήν την εκδήλωση. Χρειάστηκε να εξηγήσω στον επιβλέποντα γιατί όφειλα να προσφωνήσω και με τις δύο λέξεις: εμπνευσμένος και εμπνευστικός.
Θα συμπληρώσω αυτό το κείμενο με κάτι πολύ προσωπικό. Σε μια από τις πρόβες της ορχήστρας, αντίκρυσα κάποιον που είχε αγκαλιάσει με μεγάλη φροντίδα την κιθάρα του. Άκουσα τότε, μέσα στην καρδιά μου στη σιωπή, τη φωνή της γυναίκας που είμαι να λέει: ο άντρας μου!
Παιχνιδιάρα η θάλασσα σήμερα
Ο άνεμος της δίνει τον κυματισμό
Κι εγώ τον αφρό της κυνηγώ
Διάφανη, δροσερή, γλαυκοπράσινη
Ο ήλιος βουτάει τα χρυσά μαλλιά του στα νερά
Η ξανθή γάτα μας περιμένει στο σπίτι
Βρέχουμε τις αυλές και τα πόδια μας
Στο τραπέζι ψάρι, ψύχα ψωμί
Του μεσημεριού είναι η μέθη
Χαρά μας θρέφουν οι λέξεις
Εσπερινές ροδόγλαυκες ώρες
Βαδίζουν πλάι στην ακρογιαλιά
Συνομιλεί η καλωσύνη ειρηνικά
Σωπαίνει ήσυχα η κατανόηση
Η αύρα φέρνει μια φρέσκια ιδέα
Άξιος θησαυρός η φιλία
Επιβεβαιώνει η επιστροφή
Ωραία η ημέρα της εκδρομής
Χαμογελά μια υπόσχεση
Ευχαριστώ, ευγνωμονώ το πράσινο, το γαλανό
Αυτή η γη ‘ναι θησαυρός, την αγκαλιάζει ουρανός
Ευχαριστώ, ευγνωμονώ το δάσος πάνω στο βουνό
Της φύσης η χαρά η καλή, φρέσκο και σφύζει από ζωή
Ευχαριστώ, ευγνωμονώ την πόλη, όπου κατοικώ
Πληρότητα και πλησμονή, ωραίοι άνθρωποι καλοί
Ευχαριστώ, ευγνωμονώ τον τόπο μου και τον καιρό
Θάλασσες και ωκεανούς, χαρά η καρδιά, ειρήνη ο νους
singing we create the world © 
kind of dialogue