singing we create the world ©

Πραγματικά, είμαστε δημιουργοί και το εργαλείο μας είναι ο λόγος. Επιλέγοντας, κατάλληλα, τις λέξεις εκπληρώνουμε τις επιθυμίες μας. Έτσι αρχίζει η διαδρομή της εαυτογνωσίας, που μας οδηγεί, μέσω της συνδημιουργίας, στην ευαειζωία.

Στην αρχή, συνήθως, παίζουμε, ανάμεσα στις επιλογές και τις επιθυμίες. Σύντομα, φέρνουμε τις επιθυμίες μας στο τραπέζι των επιλογών. Εκπληρώνονται πρώτα οι απλές, κατόπιν οι σύνθετες και, αίφνης, μια βαθύτερη υλοποιείται σαν από μόνη της.

Διότι αναγιγνώσκουμε και αναγνωρίζουμε όλο και καλλίτερα τον εαυτό μας. Έως ότου έρθει η στιγμή να εκπληρώσουμε τον ίδιο τον εαυτό μας, το είναι μας. Να γίνουμε ό,τι είμαστε. Να εργαστούμε στο έργο της ζωής μας. Να δραστηριοποιηθούμε στον σκοπό της ζωής μας.

Στις σελίδες, που εικονίζονται, είναι γραμμένη η δική μου ιστορία. Στο πρωινό μάθημα της Πέμπτης, μια αγαπημένη μαθητευόμενη μας είπε τη δική της.

Της δόθηκε, στα πλαίσια της εργασίας της, η ευκαιρία να παρουσιάσει μια εισήγηση πάνω σ’ ένα θέμα. Θυμήθηκε ότι, όταν ήταν μικρή, τοποθετούσε τις κούκλες απέναντί της και έπαιρνε χαρτί και μολύβι να τους κάνει μάθημα. Διαπίσωσε ότι τα σεμινάρια, που παρακολουθεί αυτήν την περίοδο, της δίνουν τη δυνατότητα να διδάξει, εάν το επιθυμήσει.

Ναι, εκεί πίσω, στην παιδική ηλικία, μπορούμε να βρούμε τον θησαυτό που είμαστε. Όταν σηκώσουμε τα πλέπλα, με τα οποία τον έχουμε κρύψει. Και, ναι, είμαστε πάντα στον δικό μας δρόμο, ακόμα κι όταν δεν έχουμε φτάσει στον προορισμό. Και, ναι, έχουμε, τώρα, έναν πολύ καλό λόγο για να είμαστε υπερήφανοι και ενθουσιασμένοι.

Σας ευχαριστώ και σας ευγνωμονώ, για όλα τα ωραία που μοιραζόμαστε, σε αυτές τις διαδρομές, που πάντα μας πηγαίνουν όλο και πιο πάνω όλο και πιο μπρος όλο και πιο κοντά στο εαυτό μας – στο θαυμαστό, θαυματουργό, θαυματοποιό ον που είναι καθένας από μας.

Η μέρα ήταν Κυριακή. Δέκα χρόνια πριν. 2 Ιουνίου 2013. Ακριβώς μεσημέρι. Ο ήλιος μόλις που πρόσφερε τα πρώτα ρίγη θέρους στο κορμί μας.

Καθόμαστε κάτω από μια ελαφριά σκιά.

Άπλωσα μι’ αγκάλη βιβλία: ο αρχαίος διδάσκαλος, ο σύγχρονος επιστήμων, ο μυθοπλάστης, ο ποιητής, ο φιλόσοφος.

Όλοι αυτοί – αλλά και πολλοί άλλοι – αναγνωρίζουν, καθένας με τον δικό του τρόπο και μέσα στα δικά του λόγια, αυτό που μου έχει αποκαλυφθεί στις δώδεκα πρώτες συλλαβές εκείνου του χαϊκου:

το τραγούδι μας σχηματίζει τον κόσμο.

Η πηγή άνοιξε πλατιά και αναβλύζει από βαθιά.

Η γνώση της δημιουργίας μας ξεδιψά.

Η μαθητεία μάς παίρνει από το χέρι και μας πηγαίνει ν’ ανταμώσουμε – με την αυθεντική, γνήσια, ελεύθερη βούλησή μας – το ον που είμαστε, διανύοντας μια πλήρη διαδρομή ΕαυτοΓνωσίας Πέντε Εποχών, μέσω της τέχνης οικοδόμησης της ΕυΑειΖωίας:

εύΧρηστος Δημιουργός Λόγος.

Παράλληλα ή και ανεξάρτητα πολλά και ποικίλα μαθήματα, που διαρκώς ευπλουτίζονται:

[1] Αποεκπαιδεύομαι, τώρα. [2] Είμαι Εγώ το Σώμα μου; [3] Ενδυναμώνω το Εγώ μου. [4] Η Ζωή Είναι Γιορτή! [5] Ενσυνείδητη Μητρότητα. [6] Θέατρα Ελέγχου. [7] Μητέρα, Θυγατέρα. [8] Νους Υγιής Εν Σώματι Υγιή. [9] Οικονομική Ελευθερία. [10] Ποιότητες Ευφυίας. [11] Συναισθηματική Ευωδία.

Όλο το πρωί μαζεύαμε ελιές. Είχαμε, ωστόσο, πάρει μαζί μας μαγιώ, διότι από την προηγούμενη το είχαμε υποσχεθεί ότι θα κολυμπήσουμε μετά τον αγροτουρισμό μας.

Ήταν Σάββατο 14 Οκτωβρίου 2017. Εκτός απ’ το μαγιώ, είχα μαζί μου ένα τετράδιο κι ένα στυλό.

Αφού βγήκαμε απ’ τ΄αλμυρά και δροσερά νερά, στο Νεράκι, ντυθήκαμε – ήταν κιόλας αργά το απόγευμα, είχε απλωθεί εκείνη η τρυφερή φθινοπωρινή ψύχρα – κι έβαλα στα χέρια του Δημήτρη το τετράδιο και το στυλό: “αν τυχόν θέλεις να κρατήσεις σημειώσεις,” είπα, τάχα αδιάφορα, “θα σου αναπτύξω κάποια θέματα.”

Στο βλέμμα του, την συγκατάβαση διαδέχθηκε η έκπληξη και σε λίγο ο ενθουσιασμός και το χέρι του έτρεχε και τα φύλλα του τετραδίου γέμιζαν και γύριζαν και γέμιζαν και γύριζαν.

Βράδιαζε, σηκωθήκαμε να βαδίσουμε την επιστροφή. Πήρα πίσω το σπιράλ, γνωρίζοντας ήδη ότι, ναι, μπορούσα να προχωρήσω με τα μαθήματα που σχεδίαζα.

Καθώς περπατούσαμε και απαντώντας στις ερωτήσεις του, του θύμισα τις δύο ιστορίες που έχω συμπεριλάβει στο “ήταν ένα χαϊκου” στις σελίδες 61 και 62 καθώς και 81 και 82.

Αυτό ήταν το πρώτο μάθημα, που είχα προγραμματίσει – μόνο από την πλευρά μου, βέβαια, μα ευτυχώς ο μαθητής μου, έκπληκτος και πρόθυμος, αποδέχθηκε τον ρόλο του – και είχα προετοιμάσει. Ήταν το δοκιμαστικό μου, όπως είπα και στον καλό μου φίλο. Και ήταν πετυχημένο, κατανοούσα, αργότερα, διαβάζοντας τις σημειώσεις που είχε κρατήσει.

Αυτό το μάθημα – στο οποίο είχα καταπιαστεί με τρεις μόνο λέξεις: ελευθερία, έργο, έρωτας – εξελίχθηκε στην Πρώτη Εποχή Μαθητείας.

Ο Γιώργος είναι μόνιμος κάτοικος εξωτερικού. Κάποιες οικογενειακές υποθέσεις τον έφεραν στην Αθήνα περί τα μέσα του Αυγούστου. Φιλοξενήθηκε σ’ ένα φιλικό του σπίτι. Ρίχνοντας, κάποια στιγμή, μια ματιά, πάνω απ’ τον ώμο της Μαρίνας, στην οθόνη του υπολογιστή της, διάβασε “το τραγούδι μας σχηματίζει τον κόσμο” και ρώτησε πάνω σε αυτό.

Η κοινή μας φίλη του πρότεινε το βιβλίο μου, το οποίο διάβασε το ίδιο βράδυ. Τις επόμενες ημέρες επισκέφθηκε όλους τους χώρους μου στο διαδίκτυο FaceBook Profil, WordPress Blog, BlogSpot Blogs, YouTube Channel, FaceBook Pages και της ζήτησε να μου τηλεφωνήσει για να συναντηθούμε.

Χρειάστηκαν τρεις προσπάθειες για να ευδοκιμήσει η πρόθεσή μας και τελικά συναντηθήκαμε οι τρεις την 1η Σεπτεμβρίου.

Tην επομένη, ο Γιώργος με επισκέφθηκε στο σπίτι μου. Η απαιτητικότητά του, η δίψα και η λαχτάρα του, ο ενθουσιασμός και ο θαυμασμός του για την καινούργια αντίληψη των πραγμάτων που απλωνόταν τώρα μπροστά στα μάτια του, στην αρχή με ξάφνιασαν και γρήγορα με έπεισαν να αλλάξω το πρόγραμμά μου για τις επόμενες ημέρες καθώς και τον συνήθη προγραμματισμό παράδοσης μαθητείας.

Ξεκινήσαμε, με βήμα ταχύ, τη μαγική διαδρομή μες στη θαυματοποιό μέθη της γνώσης της ευαειζωίας. Ερχόταν κάθε απόγευμα με το μυαλό του γεμάτο απαιτήσεις και με το τετράδιο γεμάτο ερωτήσεις.

Έχει πάλι διαβάσει εκείνο το κείμενο ή έχει πάλι παρακολουθήσει εκείνο το βίντεο κι έχει ακούσει εκείνο το τραγούδι κι έχει να παρατηρήσει αυτόν ή τον άλλο λόγο, εκείνη ή την άλλη λέξη, την απόδοσή της, τη συνέργειά της μέσα στο σύνολο του κειμένου κι έχει μια αμφιβολία ή ένα ερώτημα και θέλει μια επιβεβαίωση, μια τεκμηρίωση. Κάπου αλλού έχει διαβάσει κάτι παρόμοιο ή κάτι λίγο διαφορετικό και θέλει να διακρίνει και να συγκρίνει. Κάποιος άλλος έχει πει κάτι άλλο ή ίσως και κατά κάποιον τρόπο σχεδόν το ίδιο και θέλει να αναγνωρίσει πού θα βρει την αλήθεια του.

Ο εύΧρηστος Δημιουργός Λόγος του δίνει όλες τις απαντήσεις με σαφήνεια και ακρίβεια. Κυρίως, τον θρέφει με χαρά. Του επιτρέπει να τινάξει, να ξεμουδιάσει και να ανοίξει τα φτερά του. Τον αφήνει να επιστρέψει ελαφρύς κι ελεύθερος στην απαιτητική του καθημερινότητα.

Ο Γιώργος πήρε την πτήση του το πρωί και επιστρέφει στην οικογένειά του και στην εργασία του, στη ζωή του. Σύντομα θα έχω νέα του για το πώς εφαρμόζει ό,τι έμαθε, για τα εύανθα όνειρα που επιλέγει να δημιουργεί και για την εύκαρπη εκπλήρωσή τους που υλοποιεί. 

Εγώ, βγαίνοντας από αυτήν τη μεθυστική περιπέτεια μαθητείας, αναγιγνώσκω την συναρπαστική εμπειρία και αναγνωρίζω σταδιακά τις δεξιότητες άμεσης ανταπόκρισης που αίφνης αφύπνισα, ενεργοποίησα, εκδήλωσα.

Ευχαριστώ κι ευγνωμονώ την εμπνευσμένη μαθητεία και τους εμπνευστικούς ανθρώπους. Το πιο θαυματουργό δώρο, που φροντίζει πάντα να μου προσφέρει απλόχερα η ζωή, είναι οι υπέροχοι άνθρωποι που οδηγεί στον δρόμο μου.