“reaching skies” phot@rt by Aeglie
Ανοίγω το μπαλκόνι που βλέπει αδιάλειπτα τη θάλασσα
Σκύβω πάνω από τη βαλίτσα που ταξιδεύει μαζί μου
Τιτιβίσματα, φτερουγίσματα
Μες στο δωμάτιο χελιδόνια
Καμπάνες
Είπε, μπορώ κι εγώ να υποφέρω
Κι εγώ μπορώ να πέθανω, είπε
Μπορείτε κι εσείς ν´ αναστηθείτε
Και δια παντός μπορεί να ζείτε
Αρκεί η ελεύθερη βούληση
singing we create the world © 
kind of dialogue