“blooming heart” phot@rt by Aeglie
Αργυρογάλανες δέσμες διαρρηγνύουν το παχύ στρώμα του γκρίζου σύννεφου που έχει εξαπλωθεί απ’ άκρη σ’ άκρη σε όλο το θόλο και χύνουν το φως του ήλιου από τον ουρανό στη γη σαν μέσα από ένα δίχτυ, στη δύση.
Ο δρόμος που οδηγώ βλέπει για λίγο δυτικά και με λούζει αυτή η εικόνα: το διάφανο γαλάζιο καθώς ρέει μπρος απ’ την κουρτίνα της συννεφιάς.
Αυτό το γαλανό, θυμάμαι, υπάρχει πάντα στα όνειρά μου. Ανοίγει το ταξίδι. Και παρακάτω, εκεί που μου φάνηκε σαν να ήταν ο προορισμός, έρχεται πάλι ν’ απλώσει το ταξίδι από κει και πέρα – πάντα πιο πέρα.
singing we create the world © 
Τρυφερό, μελαγχολικό, ρομαντικό το κείμενό σου. Μου άρεσε!
LikeLike
μέσα σε μια αγκαλιά τρυφερή μελαγχολία όλα όσα επιθυμώ, όπως τα φλεγόμενα κεράσια μες στο αλκοόλ, κάτι να ζεσταίνει τα σπλάχνα μας τα βράδια πλάι στο τζάκι του χειμώνα
LikeLike
στην άλλη στροφή εκεί που δεν μπορούσες να δεις τα σύννεφα έγινε το θαύμα…. ο Αίολος φύσηξε και πήρε την μαβιά κουρτίνα των σύννεφων…και ξανάρθε ο ήλιος
καλησπέρα και καλή εβδομάδα!
LikeLike
είναι που δεν υπάρχει προορισμός – αν επιτρέπαμε στο νου μας να το εννοήσει – και το ταξίδι αδιάλειπτα συνεχίζεται, ώστε «ό,τι αγαπώ γεννιέται αδιάκοπα» (Οδυσσέας Ελύτης)
LikeLike
πραγματικα δεν πιστευω οτι δεν εχουμε προσδιορισμο… απλα δεν το ξερουμε… το ταξιδι δεν ειναι ο προορισμος ειναι η εμεπειρια… ταξιδευτης γαρ ..ξερω απο αυτα…
LikeLike
Θα μπορούσαμε να σκεφτούμε το ενδεχόμενο να μην υπάρχει προορισμός και όλο το νόημα τελικά να βρίσκεται στην αδιάλειπτη κίνηση και στην αλλαγή των μορφών καθώς διαπερνούν τα στάδια της άλλοτε πυκνότερης ή αραιότερης ύλης;
LikeLike
πολυ ποιητικο..μα θα μου πεις ποιητρια ειμαι… εκεινο που ξερω ειναι το καθημερινο το πρακτικο και κρατω μια ελπιδα φανταστικη ισως απο τα βραδυνα ονειρα…
LikeLike
γι’ αυτό είναι η νύχτα: για να εξασκούμε την ελπίδα, τη φαντασία, το πώς φτιάχνεται το φως
LikeLike
;-)
LikeLike
grazie Gentile amica..bellissime poesie complimenti un caro saluto
LikeLike
σαν να με διάβασες.
μπορείτε να με θάψετε σε ένα άσπρο σύννεφο που να το αγκαλιάζει το απέραντο γαλάζιο του ορίζοντα?
πανέμορφο.
LikeLike
να ξέρεις: ό,τι φανταζόμαστε υπάρχει – και μια μέρα ο άνθρωπος θα φτάσει σε αυτή τη δυνατότητα: όταν θ’ αποφασίζει να διακόπτει τον περίπατό του πάνω σε αυτή τη γη, θα τον αναλαμβάνουν οι ουρανοί και θα τον σηκώνουν ολόκληρο, με τη σάρκα και το πνεύμα του, μέσα στα φωτεινά τους νέφη, για να συνεχίζει τη ζωή του όπου αλλού επιθυμεί
LikeLike