“fingers bring forth flowers” phot@rt by Aeglie
Μακριά απογεύματα
Το φως διαρκεί και ζεσταίνει
Βαδίζω ήσυχα βήματα στο γυμνό χώμα
Τα ρουθούνια μου γεύονται χαμομήλι
Ροζ παπαρούνες στην όχθη του δρόμου
Το καινούργιο φόρεμα της λεύκας σέρνει ένα τραγούδι
Ένα μωρό γελά και τρέχει πίσω από μια πεταλούδα – για χάρη της σηκώνεται κάθε που πέφτει και την άλλη φορά θα σηκωθεί και θα πετάξει μαζί της
Ναι, θα πετάξει. Σίγουρα θα πετάξει. Κοιτάζει τώρα το αργυρόλευκο πουλί να ζυγιάζει και ζυγίζει τα φτερά που θα ‘χει όταν μεγαλώσει
Ωχ, το γαλάζιο ζάλισε τα παιδικά του μάτια
Έλα, θα σου πλύνω τα χέρια με νερό από όνειρα
singing we create the world © 
Σίγουρα θα πετάξει! Αυτή τη σιγουριά σου αναζητώ σε κάθε σου γραπτό Γιούλη μου, τρέφει τα όνειρα δίνει χώρο στην ελπίδα.
Χρόνια πολλά!
LikeLike
Ο άνθρωπος είναι δυνάμει θεϊκός, Margo. Αλλά κάποιο αρχαίο λάθος τον έχει αγκιστρώσει σ’ αυτή την ελλειπτική τροχιά, σ’ αυτή την εκούσια στέρηση των δυνατοτήτων του – ως ν’ αφυπνίσει τη βούλησή του.
LikeLike
molto bella..poesia straordinaria Saluti Luciano
LikeLike