Δεκέμβρης της γιορτής, μόλις
Λίγα λεπτά απ’ τη χειμερινή ισημερία
Έχουν επιμηκυνθεί οι ώρες της ημέρας
Ενώ η νύχτα πάντα εδώ περισσεύει
Οι μέρες χλιαρές, η συννεφιά δίχως
Το παραμικρό σημάδι εκπλήρωσης
Η βροχή συνεχίζει να αναμένεται
Το χώμα, ωστόσο, δεν ανυπομονεί
Χλωμά φύλλα στεγνά, απ’ τα δέντρα
Αργά πέφτουν, αιωρούνται λίγο
Ένα ελαφρύ αεράκι μες στο δάσος
Τάχα να εξαπατήσει τη βαρύτητα
Μια κίτρινη ζώνη φαρδιά, η δύση
Του ήλιου ζωγραφίζει τον ουρανό
Εκεί που ούτε σύννεφα κάλυπταν
Ούτε αίθριος άπλωνε ο τόπος του
Θολώνει το αόρατο κι αν μ’ αγαπάς
Μην κρατάς αιχμάλωτο το βλέμμα μου
Κι οι δυο εμπρός μαζί ας κοιτάξουμε
Να δούμε ό,τι είμαστε ο κόσμος αύριο
singing we create the world © 
Γειά σου και από εδώ Γιούλη!
Χαίρομαι που γνωριστήκαμε.
LikeLike
Καλώς όρισες, Μαριάνα. Κι εγώ χαίρομαι. Σου εύχομαι να έχεις μια συναρπαστικά όμορφη χρονιά.
LikeLike
Προσωπικά το βρήκα άρτιο.
LikeLike
όχι πως δεν το νοιάζει και η τεχνική – άλλωστε σε κάθε γραμμή εκπαιδεύεται – αλλά εκείνο που στ’ αλήθεια το μέλλει είναι ν’ αποδώσει αυτόν τον αόρατο στην ατελή αντιληπτικότητά μας κόσμο μέσα στον οποίο ακούει και βλέπει
LikeLike