η επίγνωση του ταξιδευτή
Όπου κι αν πας οι άλλοι λείπουν
Νιώθεις το χώρο που αφήνουν
σε κάθε ξένο τοπίο.
Καθησυχάζεις μερικούς με κάρτες.
Οι άλλοι, διαρκώς στο νου σου,
μιλούν σε ανύποπτο χρόνο.
Φεύγεις με ορμή πέρα απ’ τα σύνορα
Δεν τα δείχνει ο παλιός χάρτης
που μελετάς σε κάθε στάση,
το χαρτί μετατρέπεται σε χώρο,
το φως ξεδιαλύνει τις πόλεις,
τους δρόμους, τους φίλους, τις αναμνήσεις.
Που σε φέρνει η ώρα τέτοιαν
ώρα; Τι απόσταση θα διανύσεις
πριν πάρει σχήμα το παρελθόν;
Ούτε κλίμακες, ούτε μύθοι για ερμηνεία
κενές εκφράσεις, άδειοι προορισμοί
στα πρόσωπα που ποθείς.
Ξέρεις πάντα ποιος δεν είναι εκεί
και στρέφεις με προσδοκία
εκεί όπου κάποιος θα έπρεπε να είναι.
singing we create the world © 
Πολύ μου άρεσε..
Τη καλημέρα μου Αίγλη μου..
LikeLike
Καλημέρα, roadartist. Πρέπει να ομολογήσω ότι με δυσκόλεψε. Είναι αθόρυβα παράξενο. Συναντάω αυτό στους καναδούς: συλλαμβάνουν συναισθηματικές δονήσεις έξω από το γνωστό μας φάσμα, αποχρώσεις που δεν βρίσκεις σε αμερικανούς ή άγγλους ποιητές – λες και το χιόνι τους έχει εξασκήσει ν’ ακούν πέρα από τη σιωπή.
LikeLike